۱۹۴۹۷.عنه عليه السلامـ مِن كِتابٍ لَهُ إلى مصقَلةَ بنِ هُبَيرةَ الشَّيبانيِّ ، و هو عامِلُهُ على أردَشيرَ خُرَّة ـ: ألا و إنّ حَقَّ مَن قِبَلَكَ و قِبَلَنا مِن المُسلمينَ في قِسمَةِ هذا الفَيءِ سَواءٌ ، يَرِدونَ عِندي علَيهِ و يَصدُرونَ عَنهُ . ۱
۱۹۴۹۸.عنه عليه السلامـ لَمّا عُوتِبَ علَى التَّسوِيَةِ في العَطاءِ ـ: أ تأمُرونِّي (أ تأمُرونَني) أن أطلُبَ النَّصرَ بالجَورِ فيمَن وُلِّيتُ علَيهِ ؟! و اللّهِ، لا أطورُ بهِ ما سَمَرَ سَميرٌ ، و ما أمَّ نَجمٌ في السَّماءِ نَجما ! لو كانَ المالُ لي لَسَوَّيتُ بينَهُم ، فكيفَ و إنّما المالُ مالُ اللّهِ ؟! ۲
۱۹۴۹۹.عنه عليه السلامـ لِعبدِ اللّهِ بنِ زمعةَ لَمّا طَلَبَ منهُ مالاً في خِلافتِهِ ـ: إنّ هذا المالَ ليسَ لي و لا لكَ ، و إنّما هُو فَيءٌ للمُسلمينَ و جَلْبُ (حَلبُ) أسيافِهِم ، فإنْ شَرِكتَهُم في حَربِهِم كانَ لكَ مِثلُ حَظِّهِم ، و إلاّ فَجَناةُ أيديهِم لا تكونُ لغَيرِ أفواهِهِم . ۳
۱۹۵۰۰.عنه عليه السلامـ في كِتابٍ لَهُ إلى قُثَمَ بنِ العبّاسِ و هُو عامِلُهُ على مكّةَ ـ: و انظُرْ إلى ما اجتَمعَ عِندَكَ مِن مالِ اللّهِ فاصرِفْهُ إلى مَن قِبَلَكَ مِن ذَوي العِيالِ و المَجاعَةِ ، مُصيبا بهِ مَواضِعَ الفاقَةِ و الخَلاّتِ ، و ما فَضَلَ عن ذلكَ فاحمِلْهُ إلَينا لنَقسِمَهُ فيمَن قِبَلَنا . ۴
۱۹۴۹۷.امام على عليه السلامـ در بخشى از نامه خود به مصقلة بن هبيره شيبانى، كارگزار آن حضرت در اردشير خُرّه ـنوشت : بدان كه مسلمانانى كه نزد تو و نزد ما به سر مى برند سهمشان از اين بيت المال يكسان است. براى دريافت سهم خود از آن، نزد من مى آيند و مى گيرند و باز مى گردند.
۱۹۴۹۸.امام على عليه السلامـ هنگامى كه به سبب رعايت برابرى در تقسيم بيت المال از ايشان خرده گرفتند ـفرمود : آيا به من مى گوييد كه با ستم بر كسانى كه زمام دارشان شده ام ، پيروزى را بجويم؟! به خدا سوگند كه تا شب و روز مى چرخند و در آسمان ستاره اى از پى ستاره اى بر مى آيد، هرگز گرد اين كار نخواهم گشت. اگر اين مال از آنِ خودم هم مى بود، آن را به يكسان ميانشان تقسيم مى كردم چه رسد به اينكه مال، مال خداست!
۱۹۴۹۹.امام على عليه السلامـ خطاب به عبد اللّه بن زمعه كه در زمان خلافتش از آن حضرت مالى طلبيده بود ـفرمود : اين مال نه از من است و نه از تو. بلكه غنيمت مسلمانان و حاصل شمشيرهاى آنان است. اگر در جنگشان با آنان شركت كرده اى، تو هم مانند آنها سهم دارى و گرنه دسترنج آنها براى دهان هاى غير آنها نيست.
۱۹۵۰۰.امام على عليه السلامـ در نامه اى به قثم بن عباس ، كارگزار ايشان در مكّه ـنوشت : به آنچه از مال خدا كه نزد تو جمع مى شود بنگر و آن را ميان عيالواران و گرسنگان منطقه پيرامونت پخش كن و با آن خلأ فقر را پر كن و مازادش را براى ما بفرست، تا آن را ميان كسانى كه نزد ما هستند تقسيم كنيم.
