۱۹۵۴۱.الطبقات الكبرى :لمّا رَأت قريشٌ ظُهورَ الإسلامِ و جُلوسَ المُسلمينَ حَولَ الكعبَةِ سُقِطَ في أيديهِم ، فمَشَوا إلى أبي طالبٍ ......... قالوا : فأرسِلْ إلَيهِ فَلْنُعطِهِ النَّصَفَ ، فأرسَلَ إلَيهِ أبو طالبٍ ، فجاءَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله فقالَ : يَا بنَ أخي، هؤلاءِ عُمومَتُكَ و أشرافُ قَومِكَ و قد أرادوا يُنصِفونَكَ ، فقالَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : قولوا أسمَعْ .
قالوا : تَدَعُنا و آلهتَنا ، و نَدَعُكَ و إلهَكَ ، قالَ أبو طالبٍ : قد أنصَفَكَ القَومُ فاقبَلْ مِنهُم .
فقالَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : أ رأيتُم إن أعطيتُكُم هذهِ هَل أنتُم مُعطِيَّ كَلمَةً إن أنتُم تَكلَّمتُم بها مَلَكتُم بها العَرَبَ و دانَت لَكُم بها العَجَمُ ؟ فقالَ أبو جَهلٍ : إنّ هذهِ لَكلِمَةٌ مُربِحَةٌ ، نَعَم و أبيكَ لَنقولَنَّها و عَشرَ أمثالِها !
قالَ : قولوا : لا إلهَ إلاّ اللّهُ ، فاشمأزُّوا و نَفَروا مِنها و غَضِبوا و قامُوا . ^۱

۱۹۵۴۱.الطبقات الكبرى :هنگامى كه قريش مشاهده كردند اسلام جاى خود را باز كرده و مسلمانان پيرامون كعبه مى نشينند، گيج و درمانده شدند و از اين رو نزد ابو طالب رفتند ......... گفتند : بفرست محمّد بيايد تا به او پيشنهاد منصفانه اى بدهيم. ابو طالب در پى پيامبر صلى الله عليه و آله فرستاد و رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد. ابو طالب گفت : اى برادر زاده من! اين ها عموهاى تو و بزرگان قومت هستند و مى خواهند به تو پيشنهاد منصفانه اى بدهند. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : بگوييد مى شنوم.
گفتند : ما را با خدايانمان بگذار و ما هم تو را با خدايت مى گذاريم. ابو طالب گفت : پيشنهاد منصفانه اى است؛ از آنها بپذير.
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : اگر من اين پيشنهاد شما را بپذيرم، آيا شما يك كلمه از من مى پذيريد كه اگر آن را بگوييد بر عرب فرمانروا شويد و غير عرب فرمانبر و تسليم شما شوند؟ ابو جهل گفت : بى گمان اين كلمه اى پر سود است. آرى به روح پدرت سوگند كه آن كلمه و ده تا مثل آن را هم مى گوييم!
فرمود : بگوييد : هيچ خدايى جز اللّه نيست. اما آن جماعت از اين كلمه ناراحت و رميده شدند و با عصبانيت برخاستند و رفتند.

الحديث :

۱۹۵۳۷.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آلهـ مِن كتابهِ إلى أهالي نَجرانَ ـ: بِسمِ إلهِ إبراهيمَ و إسحاقَ و يَعقوبَ ، مِن محمّدٍ رسولِ اللّهِ إلى اُسقُفِ نَجرانَ و أهلِ نَجرانَ ، إن أسلَمتُم فإنّي أحمَدُ إلَيكُمُ اللّهَ إلهَ إبراهيمَ و إسحاقَ و يَعقوبَ ، أمّا بعدُ فإنّي أدعوكُم إلى عِبادَةِ اللّهِ مِن عِبادَةِ العِبادِ ، و أدعوكُم إلى وَلايَةِ اللّهِ مِن وَلايَةِ العِبادِ . ^۱

۱۹۵۳۸.عنه صلى الله عليه و آله :بُعِثتُ لرَفعِ قَومٍ و وَضعِ آخَرينَ . ^۲

۱۹۵۳۹.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّ اللّهَ بَعَثَني أن أقتُلَ جَميعَ مُلوكِ الدُّنيا ، و أجُرَّ المُلكَ إلَيكُم ، فأجِيبوني إلى ما أدعوكُم إلَيهِ تَملِكوا بها العَرَبَ ، و تَدينُ لَكُم بها العَجَمُ ، و تَكونوا مُلوكا في الجَنّةِ . ^۳

۱۹۵۴۰.عنه صلى الله عليه و آلهـ لَمّا جَمَعَ خاصَّةَ أهلِهِ في ابتِداءِ الدَّعوَةِ و بَيَّنَ لَهُم آيةَ النُّبوَّةِ ـ: يا بَني عبدِ المُطّلِبِ ، إنّ اللّهَ بَعَثَني إلَى الخَلقِ كافَّةً و بَعَثَني إلَيكُم خاصَّةً ، فقالَ عَزَّ و جلَّ : «و أنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الأقْرَبينَ»^۴ ، و أنا أدعوكُم إلى كَلِمَتَينِ خَفيفَتَينِ علَى اللِّسانِ ، ثَقيلَتَينِ في المِيزانِ ، تَملِكونَ بهما العَرَبَ و العَجَمَ ، و تَنقادُ لَكُم بهما الاُمَمُ ، و تَدخُلونَ بهِما الجَنّةَ ، و تَنجُونَ بهما مِن النّارِ : شهادةُ أن لا إلهَ إلاّ اللّهُ و أنّي رسولُ اللّهِ . ^۵

حديث :

۱۹۵۳۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در نامه خود به مردم نجران ـنوشت : به نام خداى ابراهيم و اسحاق و يعقوب، از محمّد فرستاده خدا به اسقف نجران و مردم نجران؛ اگر اسلام آوريد همصدا با شما اللّه ، همان خداى ابراهيم و اسحاق و يعقوب را سپاس و ستايش مى گويم. امّا بعد، من شما را از بندگى بندگان، به بندگى خدا فرا مى خوانم و از ولايت بندگان به ولايت خدا، دعوتتان مى كنم.

۱۹۵۳۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :من براى بالا بردن عدّه اى (مستكبران) و فرود آوردن عدّه اى ديگر (مستضعفان) برانگيخته شده ام.

۱۹۵۳۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند مرا برانگيخت تا با همه شاهان دنيا بجنگم و پادشاهى را به سوى شما بكشانم. پس، مرا در آنچه شما را به سوى آن فرا مى خوانم، اجابت كنيد تا بدان وسيله فرمانرواى عرب شويد و غير عرب فرمانبر شما شوند و شهريارانى در بهشت گرديد.

۱۹۵۴۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ هنگامى كه در آغاز دعوت، خويشان نزديك خود را جمع كرد و آيت نبوّت را برايشان بيان نمود ـفرمود : اى پسران عبد المطّلب! خداوند مرا به سوى همه مردم عموماً، و به سوى شما خصوصاً فرستاده است؛ زيرا خداوند عزّ و جلّ فرموده : «و خويشان نزديكت را بيم ده». من شما را به دو كلمه فرا مى خوانم كه گفتنش آسان است، امّا در ترازوى اعمال گران و ارزشمند. شما با اين دو كلمه بر عرب و عجم حاكم مى شويد و ملّت ها فرمانبردار شما مى شوند و به واسطه اين دو كلمه به بهشت مى رويد و از آتش مى رهيد. اين دو كلمه عبارت است از شهادت دادن به اينكه هيچ خدايى جز اللّه نيست و اينكه من فرستاده خدا هستم.