10 ـ إتمامُ الحُجّةِ

الكتاب :

«رُسُلاً مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَ كَانَ اللّهُ عَزِيزَا حَكِيمَا» . ^۱

(انظر) الأنعام : 130 ، الملك : 8 ـ 10 .

الحديث :

۱۹۵۶۵.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :بَعَثَ إلَيهِمُ الرُّسُلَ لِتكونَ لَهُ الحُجّةُ البالِغَةُ على خَلقِهِ ، و يكونَ رُسُلُهُ إلَيهِم شُهَداءَ علَيهِم ، و ابتَعَثَ فيهِمُ النَّبيّينَ مُبَشِّرينَ و مُنذِرينَ ليَهلِكَ مَن هَلَكَ عَن بَيّنَةٍ ، و يَحيى مَن حَيَّ عَن بَيّنَةٍ ، و ليَعقِلَ العِبادُ عن ربِّهِم ما جَهِلوهُ ، فيَعرِفوهُ برُبوبيَّتِهِ بعدَ ما أنكَروا ، و يُوحِّدوهُ بالإلهيّةِ بعد ما عَضَدوا . ^۲

۱۹۵۶۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :بَعَثَ اللّهُ رُسُلَهُ بما خَصَّهُم بهِ مِن وَحيهِ ، و جَعلَهُم حُجَّةً لَهُ على خَلقِهِ ، لِئلاّ تَجِبَ الحُجّةُ لَهُم بتَركِ الإعذارِ إلَيهِم ، فدَعاهُم بلِسانِ الصِّدقِ إلى سَبيلِ الحَقِّ . ^۳

10 ـ اتمام حجّت

قرآن :

«فرستادگانى كه بشارتگر و بيم دهنده بودند تا براى مردم، پس از [فرستادن ]رسولان، در مقابل خدا [بهانه و] حجّتى نباشد و خدا توانا و حكيم است».

حديث :

۱۹۵۶۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :[خداوند] رسولان را به سوى مردم فرستاد تا او را بر آفريدگانش حجّت رسا باشد و فرستادگانش به سوى آنان گواه بر ايشان باشند و پيامبرانِ بشارتگر و بيم دهنده را در ميان مردم برانگيخت تا اگر هلاك مى شوند از روى دليل باشد و اگر به حيات (و سعادت) دست مى يابند، آن هم از روى دليل باشد، و براى اينكه بندگان آنچه را درباره پروردگارشان نمى دانستند، بدانند و ربوبيت او را كه منكرش بودند بشناسند و الوهيتش را كه براى آن شريك قائل بودند، يگانه دانند.

۱۹۵۶۶.امام على عليه السلام :خداوند رسولانش را با وحى خويش كه به آنان اختصاص داد، فرستاد و ايشان را حجّت خويش بر خلق خود قرار داد، تا [مردم ]بهانه نياورند كه بيم داده نشده اند. پس مردمان را به وسيله زبان راست به راه حق فرا خواند.