۱۹۶۰۲.عنه صلى الله عليه و آله :ما يَنبَغي لِنَبيٍّ أن يَضَعَ أداتَهُ بعدَ أن لَبِسَها حتّى يَحكُمَ اللّهُ عَزَّ و جلَّ بَينَهُ و بَينَ عَدُوِّهِ . ^۱

۱۹۶۰۳.عنه صلى الله عليه و آله :إنّه لَيس لِنَبيٍّ إذا لَبِسَ لَأمَتَهُ أن يَضَعَها حتّى يُقاتِلَ ^۲ . ^۳

۱۹۶۰۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ في صِفَةِ الأنبياءِ : ـ: كانُوا قَوما مُستَضعَفِينَ ، قدِ اختَبرَهُمُ اللّهُ بالمَخمَصَةِ ، و ابتَلاهُم بالمَجهَدَةِ ، و امتَحَنَهُم بالمَخاوِفِ ، و مَخَضَهُم بالمَكارِهِ ......... و لَقد دَخَلَ موسَى بنُ عِمرانَ و مَعهُ أخُوهُ هارونُ علَيهِما السّلامُ على فِرعَونَ و علَيهِما مَدارِعُ الصُّوفِ ، و بأيديهِما العِصِيُّ ......... و لَو أرادَ اللّهُ سبحانَهُ لأنبيائهِ حَيثُ بَعَثَهُم أن يَفتَحَ لَهُم كُنوزَ الذِّهْبانِ ، و مَعادِنَ العِقْيانِ ، و مَغارِسَ الجِنانِ ......... لَفعَلَ ، و لَو فَعَلَ لَسَقَطَ البَلاءُ ، و بَطَلَ الجَزاءُ .........
و لكنَّ اللّهَ سبحانَهُ جَعَلَ رُسُلَهُ اُولي قُوَّةٍ في عَزائمِهِم ، و ضَعَفةً فيما تَرَى الأعيُنُ مِن حالاتِهِم ، مَعَ قَناعَةٍ تَملَأُ القُلوبَ و العُيونَ غِنىً ، و خَصاصَةٍ تَملَأُ الأبصارَ و الأسماعَ أذىً . ^۴

۱۹۶۰۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه پيامبرى لباس رزم پوشد، او را نسزد كه جنگ افزار را بر زمين نهد تا اينكه خداوند عزّ و جلّ ميان او و دشمنش داورى كند.

۱۹۶۰۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ پيامبرى حق ندارد وقتى جامه رزم پوشيد، آن را بر زمين نهد تا آنكه بجنگد. ^۵

۱۹۶۰۴.امام على عليه السلامـ در وصف پيامبران عليهم السلام ـفرمود : گروهى مستضعف بودند و خداوند آنها را با گرسنگى آزمود و به سختى ها مبتلايشان فرمود و با ترس و هراس ها امتحانشان نمود و در بوته ناملايمات زير و روشان كرد ......... موسى بن عمران به همراه برادرش هارون، عليهما السلام در حالى نزد فرعون رفتند كه لباس پشمين بر تن و عصاى چوبين در دست داشتند .........
و اگر خداوند سبحان، آن گاه كه پيامبرانش را برانگيخت، مى خواست گنجينه هاى طلا و كان هاى زرِ ناب و باغ هاى پر درخت را به رويشان بگشايد ......... هر آينه اين كار را مى كرد و اگر چنين مى كرد، آن گاه آزمايش از ميان مى رفت و پاداش منتفى مى شد ......... .
اما خداوند سبحان فرستادگان خود را صاحب اراده هايى استوار قرار داد و از نظر حالات ظاهريشان فقير گردانيد، امّا توأم با قناعتى كه دل ها و چشم ها را از بى نيازى مى آكند، و نيازمندى و فقرى كه چشم ها و گوش ها را از ناراحتى لبريز مى سازد.

«إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ» . ^۱

الحديث :

۱۹۵۹۴.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :إنّا مَعاشِرَ الأنبياءِ اُمِرنا أن نُكلِّمَ النّاسَ على قَدرِ عُقولِهِم . ^۲

۱۹۵۹۵.عنه صلى الله عليه و آله :لم يَبعَثِ اللّهُ عَزَّ و جلَّ نَبيّا إلاّ بِلُغَةِ قَومِهِ . ^۳

۱۹۵۹۶.عنه صلى الله عليه و آله :ما بَعَثَ اللّهُ نَبيّا إلاّ شابّا . ^۴

۱۹۵۹۷.عنه صلى الله عليه و آله :الأنبياءُ تَنامُ أعيُنُهُم و لا تَنامُ قُلوبُهُم . ^۵

۱۹۵۹۸.عنه صلى الله عليه و آله :إنّا مَعاشِرَ الأنبياءِ تَنامُ أعيُنُنا و لا تَنامُ قُلوبُنا . ^۶

۱۹۵۹۹.عنه صلى الله عليه و آله :إنّا مَعاشِرَ الأنبياءِ تَنامُ عُيونُنا و لا تَنامُ قُلوبُنا ، و نَرى مِن خَلفِنا كما نَرى مِن بَينِ أيدِينا . ^۷

۱۹۶۰۰.عنه صلى الله عليه و آله :تَنامُ عَيناي و لا يَنامُ قَلبي . ^۸

۱۹۶۰۱.عنه صلى الله عليه و آله :لا يَنبَغي لِنَبيٍّ إذا أخَذَ آلاتِ الحَربِ فأذّنَ في النّاسِ بالخُروجِ إلَى العَدُوِّ أن يَرجِعَ حتّى يُقاتِلَ . ^۹

«من براى شما فرستاده اى امينم».

حديث :

۱۹۵۹۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ما، جماعت پيامبران، فرمان داريم كه با مردم به فراخور فهم و خردهايشان سخن بگوييم.

۱۹۵۹۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عزّ و جلّ، هيچ پيامبرى را جز به زبان قومش برنينگيخت.

۱۹۵۹۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند هيچ پيامبرى را مبعوث نكرد، مگر اينكه جوان بود.

۱۹۵۹۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پيامبران، چشم هايشان مى خوابد امّا دل هايشان نمى خوابد.

۱۹۵۹۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ما جماعت پيامبران، چشم هايمان مى خوابد امّا دل هايمان نمى خوابد.

۱۹۵۹۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ما گروه پيامبران، چشمانمان مى خوابد اما دل هايمان نمى خوابد و پشت سر خود را نيز همچون پيش رويمان، مى بينيم.

۱۹۶۰۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :چشمانم مى خوابد، امّا دلم نمى خوابد.

۱۹۶۰۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ پيامبرى را نسزد كه چون جنگ افزار بردارد و در ميان مردم اعلان حركت به سوى دشمن دهد، [از تصميم خود] برگردد تا اينكه بجنگد.