2 ـ الثناء عليه عليه السلام في القرآن:

ورد اسمه عليه السلام في بضعة عشر موضعا من كلامه تعالى ، و قد أكثر الثناء عليه فسمّاه عبدا أوّابا ، قال تعالى : «نِعْمَ العَبْدُ إنَّهُ أوَّابٌ»^۱ ، و وصفه بالعلم و الحكم ، قال تعالى : «فَفَهّمْناها سُلَيْمانَ وَ كُلاًّ آتَيْنا حُكْما و عِلْما»^۲ ، و قال : «و لَقَدْ آتَيْنا داودَ و سُلَيمانَ عِلْما»^۳ ، و قال : «و قالَ يا أيُّها النّاسُ عُلِّمْنا مَنطِقَ الطَّيْرِ»^۴ ، و عدّه من النبيّين المهديّين ، قال تعالى : «وَ أيُّوبَ و يُونُسَ و هارونَ و سُلَيمانَ»^۵ ، و قال : «و نُوحا هَدَيْنا مِن قَبْلُ و مِنْ ذُرِّيَّتِهِ داودُ و سُلَيمانُ» . ^۶

3 ـ ذكره عليه السلام في العهد العتيق:

وقعت قصّته في كتاب الملوك الاُوَل ، و قد اُطيل فيه في حشمته و جلالة أمره و سعة ملكه و وفور ثروته و بلوغ حكمته ، غير أنّه لم يذكر فيه شيء من قصصه المشار إليها في القرآن ، إلاّ ما ذكر أنّ ملكة سبأ لمّا سمعت خبر سليمان و بنائه بيت الربّ باُورشَليم و ما اُوتيه من الحكمة أتت إليه و معها هدايا كثيرة ، فلاقته و سألته عن مسائل تمتحنه بها فأجاب عنها ، ثمّ رجعت . ^۷
و قد أساء العهدُ العتيقُ القولَ فيه عليه السلام ، فذكر ^۸ أنّه عليه السلام انحرف في آخر عمره عن عبادة اللّه إلى عبادة الأصنام، فسجد لأوثان كانت تعبدها بعض أزواجه !
و ذكر أنّ والدته كانت زوج أوريا الحتّيّ ، فعشقها داوود عليه السلام ، ففجر بها فحبلت منه ، فاحتال في قتل زوجها اُوريا حتّى قتل في بعض الحروب، فضمّها إلى أزواجه فحبلت منه ثانيا و ولدت له سليمان !
و القرآن الكريم ينزّه ساحته عليه السلام عن أوّل الرَّميتَين بما ينزّه به ساحة جميع الأنبياء بالنصّ على هدايتهم و عصمتهم ، و قال فيه خاصّة : «وَ ما كَفَرَ سُلَيمانُ» . ^۹
و عن الثانية بما يحكيه من دعائه عليه السلام لمّا سمع قول النملة : «رَبِّ أوْزِعْني أنْ أشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أنْعَمْتَ عَلَيَّ و عَلى والِدَيّ»^۱۰ فقد بيّنّا في تفسيره أنّ فيه دلالة على أنّ والدته كانت من أهل الصراط المستقيم الذين أنعم اللّه عليهم من النبيّين و الصدّيقين و الشهداء و الصالحين .

2 ـ ستايش سليمان عليه السلام در قرآن :

نام سليمان عليه السلام در ده جا و اندى از كلام خداى متعال آمده و تعريف و تمجيد فراوانى از او به عمل آورده و وى را بنده اى اَوّاب خوانده و فرموده است : «چه نيكو بنده اى، براستى كه او توبه كار بود».
نيز به دانش و حكمت وصفش كرده، مى فرمايد: «پس آن داورى را به سليمان فهمانديم و به هر يك [از داوود و سليمان ]حكمت و دانش عطا كرديم». و مى فرمايد :«و گفت : اى مردم! به ما زبان مرغان آموخته شده است». وى را از پيامبرانِ هدايت شده بر شمرده، فرموده است : «و ايّوب و يونس و هارون و سليمان» و نيز فرموده است : «و نوح را از پيش راه نموديم و از نسل او داوود و سليمان را و ......... ».

3 ـ ياد آن حضرت عليه السلام در عهد عتيق:

داستان سليمان در كتاب اول پادشاهان آمده و درباره حشمت و شكوه او و وسعت قلمرو پادشاهيش و فراوانى ثروت و حكمت بالغه او به تفصيل سخن رفته است.ليكن از داستان هاى سليمان كه در قرآن به آنها اشاره شده در عهد عتيق جز همين مقدار نيامده كه: «وقتى ملكه سبا خبر سليمان را شنيد و شنيد كه معبدى در اورشليم ساخته و مردى است برخوردار از حكمت، با هداياى فراوانى نزد او آمد و با وى ديدار كرد و مسائلى را به عنوان امتحان از سليمان پرسيد و جواب شنيد و سپس بازگشت».
عهد عتيق سخن زشتى را درباره سليمان به كار برده است؛ چرا كه مى گويد آن جناب در آخر عمرش از عبادت خداوند به عبادت بت ها گراييد و در برابر بت هايى كه يكى از همسرانش مى پرستيد، سجده كرد.
همچنين مى گويد كه مادر سليمان زن اورياى حتّىّ بود و داوود عاشق او شد و با وى زنا كرد و آن زن از داوود حامله شد. لذا داوود نقشه قتل شوهرش اوريا را كشيد و سرانجام او را در يكى از جنگ هايش به كشتن داد و زن او را به خانه خود آورد كه دوباره از او حامله شد و سليمان را به دنيا آورد.
قرآن كريم ساحت سليمان عليه السلام را، همچون ساحت ديگر انبيا، كه به هدايت و عصمت آنان تصريح مى كند، از تهمت اولى مبرّا دانسته و درباره شخص او فرموده است :«و سليمان كافر نشد».
تهمت دوم را نيز از ساحت پاك او به دور دانسته است؛ چرا كه قرآن كريم نقل مى كند كه سليمان عليه السلام چون سخن مور را شنيد چنين دعا كرد : «پروردگارا! مرا به شكر نعمت هايت كه به من و پدر و مادرم ارزانى داشته اى ملهم فرما». ما در تفسير اين آيه گفتيم كه اين دعا نشان مى دهد مادر سليمان در زمره پويندگان صراط مستقيم بوده است؛ يعنى پيامبران و صدّيقان و شهدا و صالحان كه خداوند به آنان نعمت ارزانى داشته است.