۱۹۷۸۶.عنه عليه السلامـ في قولِهِ تعالى نَقلاً عن عيسى عليه السلام :«و جَعَلَنِي مُبارَكا أيْنَما كُنْتُ»^۱ـ: نَفّاعا . ^۲

۱۹۷۸۷.الإمامُ الرِّضا عليه السلام :كانَ نَقشُ خاتَمِ عيسى عليه السلام حَرفَينِ اشتَقّهُما من الإنجيلِ : طُوبى لِعَبدٍ ذُكِرَ اللّهُ مِن أجلِهِ ، و وَيلٌ لِعَبدٍ نُسِيَ اللّهُ مِن أجلِهِ . ^۳

۱۹۷۸۶.امام صادق عليه السلامـ درباره اين سخن خداوند متعال به نقل از عيسى : «و مرا هر جا كه باشم با بركت قرار داد» ـفرمود : يعنى پر سود و منفعت.

۱۹۷۸۷.امام رضا عليه السلام :نقش انگشترى عيسى عليه السلام اين دو جمله بود كه آنها را از انجيل برگرفته بود : خوشا به حال بنده اى كه موجب ياد خدا شود و واى به حال بنده اى كه باعث فراموشى خدا گردد.

۱۹۷۸۳.عنه عليه السلام :خادِمي يَدايَ ، و دابَّتي رِجلاي ، و فِراشي الأرضُ ، و وِسادي الحَجَرُ ، و دِفئي في الشِّتاءِ مَشارِقُ الأرضِ ......... أبِيتُ و لَيسَ لِي شيءٌ ، و اُصبِحُ ^۱ و لَيسَ لِي شيءٌ ، و لَيسَ على وَجهِ الأرضِ أحَدٌ أغنى مِنّي . ^۲

۱۹۷۸۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ في صِفَةِ عيسى عليه السلام ـ: و إن شِئتَ قُلتُ في عيسَى بنِ مَريمَ عليه السلام ، فلَقد كانَ يَتَوسَّدُ الحَجَرَ ، و يَلبَسُ الخَشِنَ ، و يأكُلُ الجَشِبَ ، و كانَ إدامُهُ الجُوعَ ، و سِراجُهُ باللَّيلِ القَمَرَ ، و ظِلالُهُ في الشِّتاءِ مَشارِقَ الأرضِ و مَغارِبَها ، و فاكِهَتُهُ و رَيحانُهُ ما تُنبِتُ الأرضُ لِلبَهائمِ ، و لَم تَكُن لَهُ زَوجَةٌ تَفتِنُهُ ، و لا وَلَدٌ يَحزُنُهُ (يَخزِنُهُ) ، و لا مالٌ يَلفِتُهُ، و لا طَمَعٌ يُذِلُّهُ، دابَّتُهُ رِجلاهُ، و خادِمُهُ يَداهُ! ^۳

۱۹۷۸۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :كانَ بينَ داوودَ و عيسَى بنِ مَريمَ عليه السلام أربَعُ مِائةِ سَنَةٍ ، و كانَ شَريعَةُ عيسى أنّه بُعِثَ بالتَّوحيدِ و الإخلاصِ، و بما اُوصِيَ به نُوحٌ و إبراهيمُ و موسى ، و اُنزِلَ علَيهِ الإنجيلُ ، و اُخِذَ علَيهِ المِيثاقُ الّذي اُخِذَ علَى النَّبيِّينَ .
و شُرِعَ لَهُ في الكِتاب إقامُ الصَّلاةِ معَ الدِّينِ ، و الأمرُ بالمَعروفِ ، و النَّهيُ عنِ المُنكَرِ ، و تَحريمُ الحَرامِ ، و تَحليلُ الحَلالِ ، و اُنزِلَ علَيهِ في الإنجيلِ مَواعِظُ و أمثالٌ (و حُدودٌ) لَيس فيها قِصاصٌ و لا أحكامُ حُدودٍ ، و لا فَرضُ مَوارِيثَ .
و اُنزِلَ علَيهِ تَخفيفُ ما كانَ نَزَلَ على موسى عليه السلام في التَّوراةِ ، و هُو قَولُ اللّهِ في الّذي قالَ عيسَى بنُ مريمَ لبَني إسرائيلَ : «و لاُِحِلَّ لَكُم بَعْضَ الَّذي حُرِّمَ علَيكُم» . ^۴
و أمَرَ عيسى مَن مَعهُ مِمَّنِ اتَّبعَهُ مِن المُؤمِنينَ أن يُؤمِنوا بشَريعَةِ التَّوراةِ و الإنجيلِ . ^۵

۱۹۷۸۳.عيسى عليه السلام :خدمتكار من دو دست من است و مَركبم دو پاى من و بسترم زمين و بالشم سنگ و گرما بخشم در زمستان آفتابگيرها ......... شبم را با تهيدستى به سر مى برم و روزم را با نادارى سپرى مى كنم و با اين حال در روى زمين احدى توانگرتر و بى نيازتر از من وجود ندارد.

۱۹۷۸۴.امام على عليه السلامـ در وصف عيسى عليه السلام ـفرمود : و اگر خواهى، از عيسى بن مريم عليه السلام برايت بگويم؛ او سنگ را بالش خود مى كرد و جامه خشن مى پوشيد و نان خشك و گلو آزار مى خورد. خورش او گرسنگى بود و چراغش در شب، ماه و سر پناهش در زمستان، آفتابگيرهاى صبح و عصر و ميوه و سبزيجاتش، علف و گياهانى كه زمين براى چهار پايان مى روياند. نه زنى داشت كه مايه گرفتارى او باشد و نه فرزندى كه اندوهگينش سازد و نه مال و ثروتى كه دل او را به خود مشغول گرداند و نه طمعى كه به خواريش اندازد. مركب او دو پايش بود و خدمتكارش دو دست او!

۱۹۷۸۵.امام صادق عليه السلام :از داوود تا عيسى بن مريم عليهما السلام چهار صد سال فاصله بود. شريعت عيسى بر پايه دعوت به توحيد و اخلاص و آن چيزى بود كه نوح و ابراهيم و موسى بدان سفارش شدند. انجيل بر وى نازل شد و از او همان پيمانى گرفته شد كه از پيامبران گرفته شد.
در انجيل براى او قانون بر پا داشتن نماز همراه با دين و امر به معروف و نهى از منكر و حرام شمردن حرام ها و حلال شمردن حلال ها مقرّر گرديد و در انجيل بر او مواعظ و اَمثال [و مقرّراتى] نازل شد كه در آنها نه قصاص است و نه احكامِ حدود و نه ارث.
آنچه در تورات بر موسى نازل شده بود، به صورت سبك و تخفيف يافته بر عيسى نيز نازل گرديد و اين سخن خداوند است كه مى فرمايد عيسى بن مريم به بنى اسرائيل گفت : «پاره اى از آنچه را كه بر شما حرام گرديده، برايتان حلال مى كنم».
عيسى به مؤمنانى كه از او پيروى مى كردند، دستور داد تا به شريعت تورات و انجيل ايمان داشته باشند.