۱۹۱۲۲.عنه عليه السلام :ثمّ خَلَقَ سبحانَهُ لإسكانِ سَماواتِهِ ، و عِمارَةِ الصَّفيحِ الأعلى من مَلَكوتِهِ ، خَلقا بَديعا مِن ملائكتِهِ ......... . ^۱

۱۹۱۲۳.عنه عليه السلام :الحَمدُ للّهِ الّذي انحَسَرَتِ الأوصافُ عن كُنهِ مَعرِفَتِهِ ، و رَدَعَت عَظَمَتُهُ العُقولَ ، فلَم تَجِدْ مَساغا إلى بُلوغِ غايَةِ مَلَكوتِهِ ! ^۲

۱۹۱۲۴.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلامـ في قولهِ تعالى:«ثُمَّ دَنا فتَدَلّى * فكانَ قابَ قَوْسَيْنِ أو أدْنى»^۳ـ: ذاكَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، دَنا مِن حُجُبِ النُّورِ فرأى مَلَكوتَ السَّماواتِ ، ثُمّ تَدَلّى صلى الله عليه و آله فنَظَرَ مِن تَحتِهِ إلى مَلَكوتِ الأرضِ ، حتّى ظَنَّ أنّهُ في القُربِ مِن الأرضِ كَقابِ قَوسَينِ أو أدنى . ^۴

۱۹۱۲۲.امام على عليه السلام :سپس خداوند براى مسكون نمودن آسمان هايش و آبادانى جهان برين ملكوتش، خلقى بديع، يعنى فرشتگانِ خويش را بيافريد ......... .

۱۹۱۲۳.امام على عليه السلام :ستايش خدايى را كه وصف ها از رسيدن به كُنْه شناخت او درمانده اند و عظمت او خردها را پس زده است و از اين رو، براى رسيدن به غايت و كُنه ملكوت او راهى نيافتند!

۱۹۱۲۴.امام زين العابدين عليه السلامـ درباره آيه «ثمّ دنى فتدلّى فكان قاب قوسين او ادنى» ـفرمود : مقصود رسول خدا صلى الله عليه و آله است كه به حجاب هاى نور نزديك شد و ملكوت آسمان ها را ديد. سپس بسيار نزديك شد و از زير پاى خود به ملكوت زمين نگريست تا حدّى كه گمان كرد با زمين به اندازه فاصله دو سر كمان يا كمتر فاصله دارد.

۱۹۱۱۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :سُبحانَكَ ما أعظَمَ ما نَرى مِن خَلقِكَ ! و ما أصغَرَ كُلَّ عَظيمَةٍ في جَنبِ قُدرَتِكَ ! و ما أهوَلَ ما نَرى مِن مَلَكوتِكَ! و ما أحقَرَ ذلكَ فيما غابَ عنّا مِن سُلطانِك ! ^۱

۱۹۱۲۰.عنه عليه السلام :الّذي ابتَدعَ الخَلقَ على غيرِ مِثالٍ امتَثلَهُ ......... و أرانا مِن مَلَكوتِ قُدرَتِهِ، و عَجائبِ ما نَطقَت بهِ آثارُ حِكمَتِهِ ، و اعتِرافِ الحاجَةِ مِن الخَلقِ إلى أن يُقيمَها بمِساكِ قُوَّتِهِ، ما دَلَّنا باضطِرارِ قِيامِ الحُجَّةِ لَهُ على مَعرِفَتِهِ ......... . ^۲

۱۹۱۲۱.عنه عليه السلام :هُو القادِرُ الّذي إذا ارتَمَتِ الأوهامُ لِتُدرِكَ مُنقَطَعَ قُدرَتِهِ ، و حاوَلَ الفِكرُ المُبَرَّأُ مِن خَطَراتِ الوَساوِسِ أن يَقعَ علَيهِ في عَميقاتِ غُيوبِ مَلَكوتِهِ ......... رَدَعَها و هِي تَجوبُ مَهاويَ سُدَفِ الغُيوبِ ......... . ^۳

۱۹۱۱۹.امام على عليه السلام :پاك و منزّهى تو! چه پُر شكوه است آنچه از آفرينش تو مى بينيم و چه خُرد است هر بزرگى در برابر قدرت تو! و چه هولناك است آنچه از ملكوت تو مى بينيم! و چه حقير است آن در برابر آنچه از قدرت و پادشاهى تو بر ما پوشيده است!

۱۹۱۲۰.امام على عليه السلام :آن خدايى كه آفرينش را بدون نمونه بردارى از نمونه اى ، ابداع كرد ......... و از ملكوت قدرت خويش و شگفتى هايى كه نشانه هاى حكمتش گوياى آنهاست و اعتراف آفريدگان به اينكه محتاج آنند كه خداوند با قدرتِ نگهدارنده خود بر پايشان دارد، به ما آن نشان داد كه لا جرم حجّت خداوندى را تمام مى كند و ما را به شناخت او رهنمون مى شود ......... .

۱۹۱۲۱.امام على عليه السلام :او توانايى است كه اگر وَهْم ها تيرهاى خود را براى رسيدن به منتهاى قدرت او رها كنند و انديشه پيراسته از خطورات وسوسه ها بكوشد تا در ژرفاهاى پنهانى هاى ملكوتش به او دست يابد ......... آن وهم ها و انديشه ها را كه درّه ها و پرتگاه هاى ظلمت بار غيب ها را طى مى كند، [نوميد و ناكام ]برمى گرداند .........