۱۹۱۴۷.عنه صلى الله عليه و آله :مَن ماتَ على شيءٍ بَعثَهُ اللّهُ علَيهِ . ^۱

۱۹۱۴۸.عنه صلى الله عليه و آله :يُبعَثُ كلُّ عَبدٍ على ما ماتَ علَيهِ . ^۲

۱۹۱۴۹.عنه صلى الله عليه و آله :المُسلمُ إذا حَضَرَتهُ الوَفاةُ سَلَّمَتِ الأعضاءُ بَعضُها على بَعضٍ ، تقولُ : علَيكَ السَّلامُ تُفارِقُني و اُفارِقُكَ إلى يَومِ القِيامَةِ . ^۳

۱۹۱۵۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لِكُلِّ حَيٍّ مَوتٌ . ^۴

۱۹۱۵۱.عنه عليه السلام :المَوتُ أوَّلُ عَدلِ الآخِرَةِ . ^۵

۱۹۱۵۲.عنه عليه السلام :بالمَوتِ تُختَمُ الدُّنيا . ^۶

۱۹۱۵۳.عنه عليه السلام :المَوتُ بابُ الآخِرَةِ . ^۷

۱۹۱۵۴.عنه عليه السلام :خَلَقَ الآجالَ فأطالَها و قَصَّرَها ، و قَدَّمَها و أخَّرَها ، و وَصَلَ بالمَوتِ أسبابَها ، و جَعَلَهُ خالِجا لأشطانِها ^۸ ، و قاطِعا لِمَرائرِ أقرانِها ^۹ . ^۱۰

۱۹۱۴۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس با هر چيزى [از اعمال و صفات ]بميرد، خداوند او را با همان برمى انگيزد.

۱۹۱۴۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر بنده اى، با همان چيزى برانگيخته مى شود كه مرده است.

۱۹۱۴۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مسلمان هر گاه مرگش فرا رسد، اعضاى بدنش از يكديگر خداحافظى مى كنند و مى گويند: بدرود، تا روز قيامت از هم جدا مى شويم.

۱۹۱۵۰.امام على عليه السلام :هر زنده اى را مرگى است.

۱۹۱۵۱.امام على عليه السلام :مرگ، آغاز عدالتِ آخرت است.

۱۹۱۵۲.امام على عليه السلام :با مرگ، دنيا پايان مى پذيرد.

۱۹۱۵۳.امام على عليه السلام :مرگ، دروازه آخرت است.

۱۹۱۵۴.امام على عليه السلام :مدّت عمرها را معيّن فرمود و آنها را دراز و كوتاه و دير و زود قرار داد و طناب هاى آن را به مرگ وصل كرد و مرگ را كِشنده طناب هاى بلند عمرها و گسلنده رشته هاى ريسمان هاى آنها قرار داد.

3660

المَوتُ

الكتاب :

الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ» . ^۱

الحديث :

۱۹۱۴۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :إذا ماتَ أحَدُكُم فَقَد قامَت قِيامَتُهُ، فاعبُدوا اللّهَ كأنَّكُم تَرَونَهُ، و استَغفِروهُ كلَّ ساعَةٍ. ^۲

۱۹۱۴۴.عنه صلى الله عليه و آله :إذا ماتَ أحَدُكُم فَقد قامَت قِيامَتُهُ ، يَرى ما لَهُ مِن خَيرٍ و شَرٍّ . ^۳

۱۹۱۴۵.عنه صلى الله عليه و آله :أنا النَّذيرُ ، و المَوتُ المُغِيرُ ، و السّاعَةُ المَوعِدُ . ^۴

۱۹۱۴۶.عنه صلى الله عليه و آله :المَوتَ المَوتَ ! ألا و لا بُدَّ مِن المَوتِ ، جاءَ المَوتُ بما فيهِ ، جاءَ بالرَّوحِ و الرّاحَةِ و الكَرَّةِ المُبارَكةِ إلى جَنَّةٍ عالِيَةٍ لأهلِ دارِ الخُلودِ ، الّذينَ كانَ لَها سَعيُهُم و فيها رغبَتُهُم . و جاءَ المَوتُ بما فيهِ بالشِّقوَةِ و النَّدامَةِ و بالكَرَّةِ الخاسِرَةِ إلى نارٍ حاميَةٍ لأهل دارِ الغُرورِ ، الّذينَ كانَ لَها سَعيُهُم و فيها رغبَتُهُم . ^۵

3660

مرگ

قرآن :

«همان [خدايى] كه مرگ و زندگى را بيافريد، تا شما را بيازمايد كه كدامتان نيكوكارتريد و اوست ارجمند آمرزنده».

حديث :

۱۹۱۴۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه يكى از شما بميرد، قيامتش بر پا شود. پس خدا را چنان بپرستيد كه انگار او را مى بينيد و هر لحظه از او آمرزش بخواهيد.

۱۹۱۴۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه يكى از شما بميرد، قيامتش برپا شده است، خوبى ها و بدى هاى خود را مى بيند.

۱۹۱۴۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :من بيم دهنده هستم و مرگ شبيخونْ زننده و قيامت وعده گاه.

۱۹۱۴۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مرگ [را در نظر آوريد]، مرگ را! بدانيد كه از مرگ گريزى نيست. مرگ آنچه دارد با خود مى آورد : خوشى و آسايش و رستاخيزى خجسته به سوى بهشتى برين را براى اهل سراى جاودانى مى آورد؛ همانان كه براى اين سراى كار مى كردند و بدان رغبت مى ورزيدند و مرگ، بدبختى و پشيمانى و رستاخيزى زيانبار به سوى آتشى سوزان را براى طالبانِ سراىِ فريب مى آورد؛ همانان كه براى اين سراى مى كوشيدند و بدان رغبت مى ورزيدند.