۱۹۱۵۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنّ قَوما أتَوا نَبيّا فقالُوا : اُدعُ لَنا ربَّكَ يَرفَعْ عنّا المَوتَ ، فدَعا لَهُم فَرفَعَ اللّهُ تباركَ و تعالى عنهُمُ المَوتَ، و كَثُروا حتّى ضاقَت بهِمُ المَنازِلُ و كَثُرَ النَّسلُ ، و كانَ الرّجُلُ يُصبِحُ فيَحتاجُ أن يُطعِمَ أباهُ و اُمَّهُ و جَدَّهُ و جَدَّ جدِّهِ و يُرضِيَهُم ^۱ و يَتعاهَدَهُم ، فشُغِلوا عن طَلَبِ المَعاشِ ، فأتَوهُ فقالوا : سَلْ ربَّكَ أن يَرُدَّنا إلى آجالِنا الّتي كُنّا علَيها ، فسَألَ ربَّهُ عَزَّ و جلَّ فَرَدَّهُم إلى آجالِهِم . ^۲

۱۹۱۶۰.الإمامُ الرِّضا عليه السلام :إنّ أوحَشَ ما يكونُ هذا الخَلقُ في ثلاثةِ مَواطِنَ : يَومَ يُولَدُ و يَخرُجُ مِن بَطنِ اُمّهِ فيَرَى الدُّنيا ، و يَومَ يَموتُ فيُعايِنُ الآخِرَةَ و أهلَها ، و يَومَ يُبعَثُ فيَرى أحكاما لَم يَرَها في دارِ الدُّنيا ......... . ^۳

۱۹۱۵۹.امام صادق عليه السلام :گروهى نزد پيغمبرى آمدند و گفتند : دعا كن پروردگارت مرگ را از ما بردارد. آن پيامبر برايشان دعا كرد. پس خداوند تبارك و تعالى مرگ را از آن جماعت برداشت. جمعيتشان چندان زياد شد كه خانه ها بر آنان تنگ گشت و نسلشان افزايش يافت. [به طورى كه ]صبح كه مى شد مرد [خانه] مجبور بود پدر و مادر و پدر بزرگ و پدر بزرگِ پدر بزرگش را غذا بدهد و آنها را راضى گرداند [يا به نظافت آنها برسد] و به ايشان رسيدگى نمايد. لذا از كسب و كار باز ماندند. اين بود كه آمدند و گفتند : از پروردگارت بخواه ما را به عمرهايى كه داشتيم برگرداند. آن پيغمبر از پروردگارش عزّ و جلّ، چنين تقاضا كرد و خداوند آنها را به مدّت هاى [معيّن شده ]عمرشان باز گرداند.

۱۹۱۶۰.امام رضا عليه السلام :وحشتناك ترين زمان براى اين موجود (انسان) سه جاست : روزى كه زاده مى شود و از شكم مادرش بيرون مى آيد و دنيا را مى بيند، و روزى كه مى ميرد و آخرت و اهل آن را مشاهده مى كند، و روزى كه برانگيخته مى شود و احكامى را مى بيند كه در سراى دنيا نديده است ......... .

۱۹۱۵۵.عنه عليه السلام :الحَمدُ للّهِ الّذي شَرَعَ الإسلامَ فسَهَّلَ شَرائعَهُ لِمَن وَرَدَهُ ......... التَّصديقُ مِنهاجُهُ ، و الصّالِحاتُ مَنارُهُ ، و المَوتُ غايَتُهُ ، و الدُّنيا مِضمارُهُ ، و القِيامَةُ حَلبَتُهُ ، و الجَنَّةُ سُبقَتُهُ . ^۱

۱۹۱۵۶.عنه عليه السلام :إنّ المَوتَ هادِمُ لَذّاتِكُم ، و مُكَدِّرُ شَهَواتِكُم ، و مُباعِدُ طَيّاتِكُم ، زائرٌ غيرُ مَحبوبٍ ، و قَرنٌ غيرُ مَغلوبٍ ، و واتِرٌ غيرُ مَطلوبٍ ، قد أعلَقَتكُم حَبائلُهُ ......... فيُوشِكُ أن تَغشاكُم دَواجي ظُلَلِهِ ، و احتِدامُ عِلَلِهِ . ^۲

۱۹۱۵۷.عنه عليه السلام :إن للّهِ مَلَكا يُنادي في كلِّ يَومٍ : لِدُوا لِلمَوتِ ، و اجمَعوا لِلفَناءِ ، و ابنُوا لِلخَرابِ . ^۳

۱۹۱۵۸.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام :أشَدُّ ساعاتِ ابنِ آدمَ ثلاثُ ساعاتٍ : السّاعَةُ التي يُعايِنُ فيها ملَكَ المَوتِ ، و السّاعَةُ الّتي يَقومُ فيها مِن قَبرِهِ ، و السّاعَةُ التي يَقِفُ فيها بينَ يَدَيِ اللّهِ تباركَ و تعالى ، فإمّا إلَى الجَنّةِ ، و إمّا إلَى النّارِ ......... . ^۴

۱۹۱۵۵.امام على عليه السلام :ستايش خدايى را كه شريعت اسلام را بنا نهاد و آبشخورهاى آن را براى كسى كه بخواهد از آن آب بنوشد، آسان و هموار گردانيد ......... شاهراه آن تصديق است و مناره اش كارهاى نيكو و پايانش مرگ و دنيا ميدان مسابقه آن و قيامت محلّ گرد آمدن مسابقه دهندگانش و بهشت جايزه اش.

۱۹۱۵۶.امام على عليه السلام :مرگ برهم زننده خوشى هاى شماست و تيره كننده شهوت هاى شما و دور كننده شما از هدف هايتان. ميهمانى نا خواستنى ، و هماوردى شكست نا پذير و خونريزى بازخواست نشدنى است. شما را در دام هاى خود افكنده است ......... نزديك است كه تاريكى سايه هاى مرگ و شدّت دردهاى آن شما را فراگيرد.

۱۹۱۵۷.امام على عليه السلام :خداوند فرشته اى دارد كه هر روز ندا مى دهد : بزاييد براى مردن، و گرد آوريد براى نابودى و بسازيد براى ويرانى.

۱۹۱۵۸.امام زين العابدين عليه السلام :سخت ترين لحظات آدمى سه لحظه است : لحظه اى كه ملك الموت را مى بيند، و لحظه اى كه از گورش برمى خيزد ، و لحظه اى كه در برابر پروردگار خود ـ تبارك و تعالى ـ مى ايستد، پس يا سوى بهشت مى رود يا سوى دوزخ .........