۱۹۲۰۵.عنه صلى الله عليه و آله :إنّ مَلَكَ المَوتِ لَيَقِفُ مِن المؤمنِ عِندَ مَوتِهِ مَوقِفَ العَبدِ الذَّليلِ مِن المَولى ، فَيَقومُ و أصحابَهُ لا يَدنُو(نَ) مِنهُ حتّى يَبدأَهُ بالتَّسليمِ و يُبشِّرَهُ بالجَنّةِ . ۱
۱۹۲۰۶.عنه صلى الله عليه و آله :إنّ أشَدَّ شيعَتِنا لَنا حُبّا يكونُ خُروجُ نَفسهِ كشُربِ أحَدِكُم في يَومِ الصَّيفِ الماءَ البارِدَ الّذي يَنتَقِعُ بهِ القلوبُ ، و إنّ سائرَهُم لَيَموتُ كما يُغبَطُ أحَدُكُم على فِراشهِ كأقَرَّ ما كانَت عَينُهُ بمَوتهِ . ۲
۱۹۲۰۷.عنه صلى الله عليه و آله :أوَّلُ ما يُبَشَّرُ بهِ المؤمنُ : رَوحٌ و رَيحانٌ و جَنّةُ نَعيمٍ ، و أوَّلُ ما يُبَشَّرُ بهِ المؤمنُ أن يُقالَ لَهُ : أبشِرْ وَليَّ اللّهِ برِضاهُ و الجَنَّةِ ! قَدِمتَ خَيرَ مَقدَمٍ ، قَد غَفرَ اللّهُ لمَن شَيَّعَكَ ، و استَجابَ لِمَن استَغفَرَ لكَ ، و قَبِلَ مَن شَهِدَ لكَ . ۳
۱۹۲۰۸.بحار الأنوار :في حديثِ المِعراجِ : و إذا كانَ العَبدُ في حالَةِ المَوتِ يَقومُ على رأسِهِ ملائكةٌ ، بِيَدِ كُلِّ ملَكٍ كأسٌ مِن ماءِ الكوثَرِ و كأسٌ مِن الخَمرِ يَسقُونَ رُوحَهُ حتّى تَذهَبَ سَكرَتُهُ و مَرارتُهُ ، و يُبَشِّرونَهُ بالبِشارَةِ العُظمى و يقولونَ لَهُ : طِبْتَ و طابَ مَثواكَ، إنّكَ تَقدِمُ علَى العزيزِ الحَكيمِ الحَبيبِ القَريبِ . ۴
۱۹۲۰۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هنگام جان دادن مؤمن، ملك الموت در برابر او، مانند بنده ذليل در برابر ارباب است. او با يارانش مى ايستد و به وى نزديك نمى شود، تا اينكه سلامش گويد و نويد بهشت به او دهد.
۱۹۲۰۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :علاقه مندترين شيعيانمان به ما، جان كندنش مانند نوشيدن آب خنك روح بخشى است كه يكى از شما در روز تابستانى بنوشد و بقيه آنها در بستر خود با حالتى مى ميرند كه هر يك از شما به چنان مردنى غبطه مى خورد ، مردنى كه مايه روشنى چشمش باشد.
۱۹۲۰۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :نخستين چيزى كه مؤمن به آن نويد داده مى شود، آسايش و راحت و بهشت پر نعمت است. نخستين بشارتى كه به مؤمن داده مى شود اين است كه به او گفته مى شود : مژده بادا تو را اى دوست خدا به خشنودى او و بهشت! بسيار خوش آمدى. خداوند تشييع كنندگان تو را آمرزيد و دعاى كسى را كه برايت آمرزش خواست اجابت كرد و گواهى كسى را كه به خوبى تو گواهى داد پذيرفت.
۱۹۲۰۸.بحار الأنوار :در حديث معراج آمده است : هرگاه بنده در حال مرگ قرار گيرد، فرشتگانى بالاى سر او مى ايستند و دست هر فرشته اى جامى از آب كوثر و جامى از شراب بهشتى است و به روح او مى نوشانند تا سختى و تلخى مرگ از او برود و نويد بزرگ را به او مى دهند و مى گويند : خوش باش و جايگاهت نكو باد. تو نزد [پروردگار] عزيزِ حكيمِ حبيبِ قريب، مى روى ......... .
