3671

ذِكرُ المَوتِ

۱۹۲۳۰.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :أفضَلُ الزُّهدِ في الدّنيا ذِكرُ المَوتِ ، و أفضَلُ العِبادَةِ ذِكرُ المَوتِ ، و أفضَلُ التَّفكُّرِ ذِكرُ المَوتِ ، فمَن أثقَلَهُ ذِكرُ المَوتِ وَجَدَ قَبرَهُ رَوضَةً مِن رِياضِ الجَنّةِ . ^۱

۱۹۲۳۱.عنه صلى الله عليه و آلهـ حينما سُئلَ : هل يُحشَرُ مَع الشُّهَداءِ أحَدٌ ؟ ـ: نَعَم ، مَن يَذكُرُ المَوتَ في اليَومِ و اللّيلَةِ عِشرينَ مَرّةً . ^۲

۱۹۲۳۲.عنه صلى الله عليه و آلهـ و قد مَرَّ بمَجلِسٍ قدِ استَعلاهُ الضّحكُ ـ: شُوبُوا مَجلِسَكُم بذِكرِ مُكَدِّرِ اللَّذّاتِ . قالوا : و ما مُكَدِّرُ اللَّذّاتِ ؟ قالَ : المَوتُ . ^۳

۱۹۲۳۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :اُذكُروا هادِمَ اللَّذّاتِ ، و مُنَغِّصَ الشَّهَواتِ ، و داعيَ الشَّتاتِ ، اذكُروا مُفَرِّقَ الجَماعاتِ ، و مُباعِدَ الاُمنياتِ ، و مُدنِيَ المَنِيّاتِ ، و المُؤْذِنَ بالبَينِ و الشَّتاتِ . ^۴

3671

ياد مرگ

۱۹۲۳۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :برترين بى رغبتى به دنيا، ياد مرگ است. برترين عبادت، ياد مرگ است و برترين انديشيدن، ياد مرگ است. پس، هر كه ياد مرگ وجودش را پر كند، گور خود را باغى از باغ هاى بهشت بيابد .

۱۹۲۳۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ وقتى از ايشان سؤال شد : آيا كسى با شهدا محشور مى شود؟ ـفرمود : آرى، كسى كه شبانه روز بيست مرتبه مرگ را ياد كند.

۱۹۲۳۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ چون بر انجمنى گذشت كه در آن صداى خنده بلند بود ـفرمود: انجمن خود را با ياد مكدّر كننده خوشى ها بياميزيد. عرض كردند : مكدّر كننده خوشى ها چيست؟ فرمود : مرگ.

۱۹۲۳۳.امام على عليه السلام :به ياد آوريد آن بر هم زننده خوشى ها و منغّص كننده عيش ها و دعوتگر پراكندگى را. ياد كنيد آن از هم پاشنده انجمن ها و دور كننده آرزوها و نزديك كننده مرگ ها و اعلام كننده جدايى و پراكندگى را.

(انظر) بحار الأنوار : 6 / 139 باب 5 .

3670

مَوتُ الأبرارِ و مَوتُ الفُجّارِ

۱۹۲۲۶.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مُستَريحٌ و مُستَراحٌ مِنهُ ، العَبدُ المؤمنُ يَستَريحُ مِن نَصَبِ الدُّنيا و أذاها إلى رحمَةِ اللّهِ تعالى ، و العَبدُ الفاجِرُ يَستَريحُ مِنهُ العِبادُ و البِلادُ و الشَّجَرُ و الدَّوابُّ . ^۱

۱۹۲۲۷.عنه صلى الله عليه و آله :النّاسُ اثنانِ : واحِدٌ أراحَ ، و آخَرُ استَراحَ ؛ فأمّا الّذي استَراحَ فالمؤمنُ إذا ماتَ استَراحَ من الدُّنيا و بَلائها ، و أمّا الّذي أراحَ فالكافِرُ إذا ماتَ أراحَ الشَّجَرَ و الدَّوابَّ و كثيرا مِن النّاسِ . ^۲

۱۹۲۲۸.عنه صلى الله عليه و آلهـ عند ما قيلَ لَهُ : ماتَ فلانٌ فاستَراحَ ـ: إنّما استَراحَ مَن غُفِرَ لَهُ . ^۳

۱۹۲۲۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَوتُ الأبرارِ راحَةٌ لأنفُسِهِم ، و مَوتُ الفُجّارِ راحَةٌ للعالَمِ . ^۴

3670

مرگ نيكان و مرگ بدكاران

۱۹۲۲۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :[آدميزاده با مرگش] يا آسوده مى شود يا از دستش آسوده مى شوند: بنده مؤمن از رنج و مشقّت دنيا در جوار رحمت خداى متعال مى آسايد و بنده بدكار [با مرگش ]بندگان و شهرها و درختان و جنبندگان از دستش آسوده مى شوند.

۱۹۲۲۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مردم دو دسته اند : يكى آسوده مى گرداند و ديگرى آسوده مى شود : آنكه آسوده مى شود، مؤمن است كه هر گاه بميرد از دنيا و رنج و بلاى آن راحت مى شود و آنكه آسوده مى گرداند، كافر است كه هرگاه بميرد درختان و جنبندگان و بسيارى از مردم را [از شرّ خود ]آسوده مى سازد.

۱۹۲۲۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ آنگاه كه به ايشان عرض شد : فلانى مُرد و راحت شد ـفرمود: كسى راحت مى شود كه آمرزيده شده باشد.

۱۹۲۲۹.امام على عليه السلام :مرگ نيكان، مايه راحت جان آنهاست و مرگ بدكاران، مايه آسودن جهان.