۱۹۶۷۵.عنه صلى الله عليه و آله :اُتيَ بإبراهيمَ يَومَ النّارِ إلَى النّارِ ، فلَمّا أبصَرَها قالَ : حَسبُنا اللّهُ و نِعمَ الوَكيلُ . ^۱

۱۹۶۷۶.التّفسير المنسوب إلى الإمامِ العسكريِّ عليه السلام عن النبيِ صلى الله عليه و آله :قَولُنا : إنّ إبراهيمَ خَليلُ اللّهِ فإنّما هُو مُشْتَقٌّ مِن الخَلَّةِ و الخُلَّةِ ، فأمّا الخَلّةُ فإنّما مَعناها الفَقرُ و الفاقَةُ ، فَقَد كانَ خَليلاً إلى ربِّهِ فَقيرا و إلَيهِ مُنقَطِعا و عَن غَيرِهِ مُتَعَفِّفا مُعرِضا مُستَغنيا ، و ذلكَ لَمّا اُريدَ قَذفُهُ في النّارِ فرُمِيَ بهِ في المنجَنيقِ فبَعَثَ اللّهُ تعالى جَبرئيلَ عليه السلام و قالَ لَهُ : أدرِكْ عَبدي ، فجاءَهُ فلَقِيَهُ في الهَواءِ ، فقالَ : كَلِّفْني ما بَدا لكَ فَقَد بَعَثَني اللّهُ لِنُصرَتِكَ ، فقالَ : بَل حَسبيَ اللّهُ و نِعمَ الوَكيلُ ، إنّي لا أسألُ غَيرَهُ و لا حاجَةَ لي إلاّ إلَيهِ ، فسَمّاهُ خَليلَهُ ، أي فَقيرَهُ و مُحتاجَهُ و المُنقَطِعَ إلَيهِ عَمّن سِواهُ . ^۲

۱۹۶۷۷.عنه صلى الله عليه و آله :ما اتَّخَذَ اللّهُ إبراهيمَ خَليلاً إلاّ لإطعامهِ الطَّعامَ ، و صَلاتِهِ باللَّيلِ و النّاسُ نِيامٌ . ^۳

۱۹۶۷۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :روزى كه مى خواستند ابراهيم را به آتش افكنند، او را به سوى آتش بردند. چون چشمش به آتش افتاد، فرمود : خداوند ما را كافى است و او نيكو حمايتگرى است.

۱۹۶۷۶.التفسير المنسوب إلى الإمام العسكرى عليه السلامـ به نقل از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ: اينكه مى گوييم : ابراهيم خليل خداست، كلمه خليل برگرفته از خَلَّة يا خُلَّة است. امّا خَلَّه به معناى فقر و نيازمندى است، چرا كه او به پروردگار خود فقير و نيازمند بود و از همه بُريد و به او روى آورد و از غير او روى گرداند و اظهار بى نيازى كرد. و اين در زمانى بود كه خواستند او را در آتش افكنند و با منجنيق پرتابش كنند، خداوند جبرئيل عليه السلام را فرستاد و به او فرمود : بنده ام را درياب. جبرئيل خود را به ابراهيم كه در ميان هوا بود رسانيد و گفت : هر امرى دارى به من بگو؛ زيرا خداوند مرا براى يارى تو فرستاده است. ابراهيم عليه السلام فرمود : نه، خداوند مرا بسنده است و او نيكو حمايتگرى است. من از غير او چيزى نمى خواهم و به هيچ كس جز او نيازى ندارم. پس، خداوند او را خليل خود ناميد، يعنى فقير و نيازمند به خود و كسى كه از همه بريده و به او روى آورده است .........

۱۹۶۷۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند، ابراهيم را به خليلى نگرفت مگر براى آنكه اطعام مى كرد و شب هنگام كه مردم خواب بودند، نماز مى گزارد.

3730

إبراهيمُ عليه السلام

الكتاب :

«وَ مَنْ أَحْسَنُ دِينا مِمَّنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ للّهِِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ وَ اتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفا وَ اتَّخَذَ اللّهُ إِبْراهِيمَ خَلِيلاًَ» . ^۱

«ثُمَّ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفا وَ مَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ» . ^۲

«وَ إِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَاما قَالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي قَالَ لا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ» . ^۳

(انظر) آل عمران : 65 ـ 68 ، النحل : 120 ـ 123 ، البقرة : 125 ـ 132 ، 258 ، 260 ، الأنعام : 74 ـ 84، التوبة : 114 ،مريم : 41 ـ 48 ، الأنبياء : 51 ـ 73 ، الشعراء : 69 ـ 87 ، العنكبوت : 16 ـ 18 ، 24 ، 27 ، الصافّات : 83 ـ 113 ، الزخرف : 26 ـ 28 ، الممتحنة : 4 ، 5 ، النجم : 36 ـ 38 ، الأعلى : 18 ، 19 ، هود : 69 ـ 76 ، إبراهيم : 35 ـ 41 ، الحجّ : 26 ، 27 .

الحديث :

۱۹۶۷۴.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :أمّا إبراهيمُ فانظُروا إلى صاحِبِكُم . ^۴

3730

ابراهيم عليه السلام

قرآن :

«و دين چه كسى بهتر از آن كس است كه خود را تسليم خدا كرده و نيكوكار است و از آيين ابراهيم حق گرا پيروى نموده است؟ و خدا ابراهيم را دوست گرفت».

«سپس به تو وحى كرديم كه : از آيين ابراهيم حق گراى پيروى كن؛ [چرا كه] او از مشركان نبود».

«و چون ابراهيم را پروردگارش با كلماتى بيازمود و وى آن همه را به انجام رسانيد [خدا به او ]فرمود : من تو را پيشواى مردم قرار دادم. [ابراهيم ]پرسيد : از دودمانم [چطور]؟ فرمود : پيمان من به بيدادگران نمى رسد».

حديث :

۱۹۶۷۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :امّا [براى مشاهده حضرت ]ابراهيم، به همراه خود (پيامبر صلى الله عليه و آله ) بنگريد.