۱۹۷۴۴.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :أوحى اللّهُ عَزَّ و جلَّ إلى داوودَ عليه السلام : يا داوودُ ، كما لا تَضيقُ الشَّمسُ على مَن جَلَسَ فيها كذلكَ لا تَضيقُ رَحمَتي على مَن دَخَلَ فيها ، و كما لا تَضُرُّ الطِّيرَةُ مَن لا يَتَطيَّرُ مِنها كذلكَ لا يَنجو مِن الفِتنَةِ المُتَطَيِّرونَ . ^۱

۱۹۷۴۵.عنه صلى الله عليه و آله :كانَ داوودُ أعبَدَ البَشَرِ . ^۲

۱۹۷۴۶.عنه صلى الله عليه و آله :كانَ النّاسُ يَعودُونَ داوودَ و يَظُنّونَ أنّ بهِ مَرَضا ، و ما بهِ إلاّ شِدَّةُ الخَوفِ مِن اللّهِ تعالى . ^۳

۱۹۷۴۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :أوحَى اللّهُ عَزَّ و جلَّ إلى داوودَ عليه السلام : إنّكَ نِعمَ العَبدُ لَولا أنّكَ تأكُلُ مِن بَيتِ المالِ و لا تَعمَلُ بِيَدِكَ شيئا . قالَ : فبَكى داوودُ عليه السلام ، فأوحَى اللّه عَزَّ و جلَّ إلَى الحَديدِ : أنْ لِنْ لِعَبدي داوودَ ، فلانَ ، فألانَ اللّهُ تعالى لَهُ الحَديدَ ، فكانَ يَعمَلُ كلَّ يَومٍ دِرعا فيَبيعُها بألفِ دِرهَمٍ ، فعَمِلَ عليه السلام ثلاثَمِائةٍ و سِتّينَ دِرعا فباعَها بثلاثِمِائةٍ و سِتِّينَ ألفا ، و استَغنى عن بَيتِ المالِ . ^۴

۱۹۷۴۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عزّ و جلّ به داوود عليه السلام وحى فرمود : اى داوود! همچنان كه آفتاب بر كسى كه در آن بنشيند تنگ نمى آيد، رحمت من نيز بر كسى كه به آن درآيد تنگ نيست و همچنان كه فال بد به كسى كه فال بد نزند زيان نمى رساند، كسانى هم كه فال بد مى زنند از فتنه نجات نيابند.

۱۹۷۴۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :داوود، عابدترين انسان ها بود.

۱۹۷۴۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مردم خيال مى كردند داوود دچار بيمارى است و به عيادت او مى رفتند، حال آنكه او را چيزى نبود مگر شدت ترس از خداوند متعال.

۱۹۷۴۷.امام على عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ به داوود عليه السلام وحى كرد : تو چه بنده خوبى بودى اگر نبود كه از بيت المال مى خورى و با دست خود هيچ كارى نمى كنى. داوود عليه السلام گريست. پس خداوند عزّ و جلّ به آهن وحى كرد : براى بنده ام، داوود نرم شو. پس آهن نرم شد ، البته خداوند متعال آهن را براى او نرم كرد. از آن پس، داوود روزى يك زره مى بافت و آن را به هزار درهم مى فروخت. او 360 زره بافت و آنها را به 360 هزار درم فروخت و از بيت المال بى نياز شد.

3743

داوودُ عليه السلام

الكتاب :

«اصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَ اذْكُرْ عَبْدَنَا داوُدَ ذَا الْأَيْدِ إِنَّهُ أوَّابٌ * ......... يَا دَاوُدُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَ لا تَتَّبِعِ الْهَوَى فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللّهِ إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا نَسُوا يَوْمَ الْحِسَابِ» . ^۱

«وَ لَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ» . ^۲

(انظر) النساء : 163 ، الإسراء : 55 ، المائدة : 78 ، 79، الأنعام : 84 ، الأنبياء : 78 ـ 80 ، النمل : 15 ، سبأ : 10 ، 11 .

الحديث :

۱۹۷۴۳.بحار الأنوار :رُويَ أنّ اللّهَ أوحى إلى داوودَ عليه السلام : مَن أحَبَّ حَبيبا صَدَّقَ قَولَهُ ، و مَن أنِسَ بحَبيبٍ قَبِلَ قَولَهُ و رَضِيَ فِعلَهُ ، و مَن وَثِقَ بحَبيبٍ اعتَمَدَ علَيهِ ، و منِ اشتاقَ إلى حَبيبٍ جَدَّ في السَّيرِ إلَيهِ . يا داوودُ ، ذِكري للذّاكِرينَ ، و جَنَّتي للمُطِيعينَ ، و زيارَتي للمُشتاقِينَ،و أنا خاصّهٌ للمُحِبِّين. ^۳

3743

داوود عليه السلام

قرآن :

«بر آنچه مى گويند صبر كن و داوود، بنده ما را كه داراى امكانات [متعدد] بود به ياد آور. آرى او بسيار بازگشت كننده [به سوى خدا] بود ......... اى داوود! ما تو را در روى زمين خليفه گردانيديم. پس ميان مردم به حق داورى كن و زنهار از هوس پيروى مكن كه تو را از راه خدا به در كند. در حقيقت كسانى كه از راه خدا به در مى روند، به سزاى آنكه روز حساب را فراموش كرده اند، عذابى سخت خواهند داشت».

«هر آينه، در زبور پس از تورات نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد».

حديث :

۱۹۷۴۳.بحار الأنوار :روايت است كه خداوند به داوود عليه السلام وحى كرد : هر كس حبيبى را دوست بدارد، سخنش را باور مى كند و هر كس به حبيبى انس گيرد، گفتارش را مى پذيرد و كردارش را مى پسندد و هر كس به حبيبى اعتماد كند، به او تكيه مى كند و هركه مشتاق حبيبى باشد، در رفتن به سوى او مى كوشد. اى داوود! ياد من، از آنِ ياد كنندگان است و بهشت من، از آنِ فرمانبرداران و ديدارم از آنِ مشتاقان و خودم ويژه دوستداران و عاشقان هستم.