۱۹۷۷۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام عن آبائهِ :ـ في ذِكرِ حَديثٍ ليحيى عليه السلام مَع الشَّيطانِ ـ: قالَ يحيى عليه السلام : فهَل ظَفِرتَ بِي ساعَةً قَطُّ ؟ قالَ : لا ، و لكن فيكَ خَصلَةٌ تُعجِبُني . قالَ يحيى : فما هِي ؟ قالَ : أنتَ رَجُلٌ أكُولٌ ، فإذا أفطَرتَ أكَلتَ و بَشِمتَ فيَمنَعُكَ ذلكَ مِن بَعضِ صَلاتِكَ و قِيامِكَ باللَّيلِ . قالَ يحيى عليه السلام : فإنّي اُعطِي اللّهَ عَهدا أنّي لا أشبَعُ مِن الطَّعامِ حتّى ألقاهُ . قالَ لَهُ إبليسُ : و أنا اُعطي اللّهَ عَهدا أنّي لا أنصَحُ مُسلِما حتّى ألقاهُ ، ثُمّ خَرجَ فما عادَ إلَيهِ بعدَ ذلكَ . ^۱

۱۹۷۷۳.عنه عليه السلام :إنّ رجُلاً جاءَ إلى عيسَى بنِ مَريمَ عليه السلام فقالَ لَهُ : يا رُوحَ اللّهِ ، إنّي زَنَيتُ فَطَهِّرْني ......... فلَمّا اجتَمَعَ و اجتَمَعوا و صارَ الرّجُلُ في الحُفرَةِ نادَى الرّجُلُ : لا يَحُدُّني مَن للّهِ في جَنبِهِ حَدٌّ ، فانصَرَفَ النّاسُ كلُّهُم إلاّ يحيى و عيسى عليهما السلام، فدَنا مِنهُ يحيى عليه السلام فقالَ لَهُ : يا مُذنِبُ عِظْني ؟! فقالَ لَهُ : لا تُخَلِّيَنَّ بينَ نَفسِكَ و بينَ هَواها فتُردِيَكَ ، قالَ : زِدْني . قالَ : لا تُعَيِّرَنَّ خاطِئا بِخَطيئَةٍ . قالَ : زِدْني . قالَ : لا تَغضَبْ ، قالَ : حَسبي . ^۲

۱۹۷۷۲.امام صادقـ از پدران بزرگوارش عليهم السلام در گفتگويى ميان يحيى عليه السلام و شيطان ـفرمود : يحيى عليه السلام گفت : آيا هرگز شده است كه لحظه اى بر من چيره آيى؟ شيطان گفت : نه، امّا در تو خصلتى است كه خوشايند من است. يحيى گفت : آن خصلت چيست؟ شيطان گفت : تو مرد پرخورى هستى. هرگاه افطار مى كنى، آن قدر مى خورى كه دچار تخمه مى شوى و اين كار تو را از برخى نمازها و شب زنده دارى هايت باز مى دارد. يحيى عليه السلام گفت : با خدا عهد مى بندم كه از اين پس تا زنده هستم هرگز از غذايى سير نخورم. ابليس نيز به او گفت : من هم با خدا عهد مى بندم كه از اين پس تا زنده هستم، هرگز مسلمانى را اندرز ندهم. آنگاه بيرون رفت و بعد از آن ديگر نزد يحيى باز نگشت.

۱۹۷۷۳.امام صادق عليه السلام :مردى نزد عيسى بن مريم عليه السلام آمد و گفت : اى روح اللّه ! من زنا كرده ام، مرا پاك گردان ......... وقتى مردم جمع شدند و آن مرد را در گودال قرار دادند، صدا زد :كسى كه خودش مستحقّ حدّ الهى است نبايد بر من حد جارى كند. پس، همه مردم متفرّق شدند، مگر يحيى و عيسى عليهما السلام. يحيى نزديك آن مرد رفت و گفت : اى مرد گنهكار! مرا اندرزى ده؟ مرد به او گفت : نفْس خود را با خواهش هايش رها مكن كه تو را به هلاكت مى افكند، يحيى فرمود : پندى ديگر ده.
مرد گفت : هيچ خطاكارى را به خطايش سرزنش مكن. يحيى فرمود : باز هم پندى ده. مرد گفت: خشم مگير. يحيى گفت: مرا بس است.

3748

يَحيى عليه السلام

الكتاب :

«يَا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلاَمٍ اسْمُهُ يَحْيَى لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِيّا * ......... يَا يَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ وَ آتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيّا * وَ حَنَانا مِنْ لَدُنَّا وَ زَكَاةً وَ كانَ تَقِيّا * وَ بَرّا بِوَالِدَيْهِ وَ لَمْ يَكُنْ جَبَّارا عَصِيّا * وَ سَلاَمٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَ يَوْمَ يَمُوتُ وَ يَوْمَ يُبْعَثُ حَيّا» . ^۱

الحديث :

۱۹۷۷۰.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :قالَ يحيى بنُ زكريّا عليه السلام لعيسَى بنِ مريمَ: أنتَ رُوحُ اللّهِ و كَلِمَتُهُ و أنتَ خَيرٌ مِنّي ، فقالَ عيسى : بَل أنتَ خَيرٌ مِنّي ، سَلَّمَ اللّهُ علَيكَ و سَلَّمتُ على نَفسِي . ^۲

۱۹۷۷۱.عنه صلى الله عليه و آله :رَحِمَ اللّهُ أخي يحيى حِينَ دَعاهُ الصِّبيانُ إلَى اللَّعِبِ و هُو صَغيرٌ فقالَ : أ لِلَّعبِ خُلِقتُ ؟ ! فكيفَ بمَن أدرَكَ الحِنْثَ مِن مَقالِهِ ؟ ! ^۳

3748

يحيى عليه السلام

قرآن :

«اى زكريّا! ما تو را به پسرى كه نامش يحيى است، مژده مى دهيم كه قبلاً همنامى براى او قرار نداده ايم ......... اى يحيى! كتاب [خدا ]را به جدّ و جهد بگير. و از كودكى به او نبوّت داديم. و نيز از جانب خود، مهربانى و پاكى به او داديم و تقوا پيشه بود. و با پدر و مادر خود نيك رفتار بود و زورگويى نافرمان نبود. و درود بر او روزى كه زاده شد و روزى كه مى ميرد و روزى كه زنده برانگيخته مى شود».

حديث :

۱۹۷۷۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :يحيى عليه السلام خطاب به عيسى بن مريم گفت : تو روح خدا و كلمه او هستى، تو از من بهترى. عيسى گفت : نه، تو از من بهترى [زيرا ]خداوند بر تو سلام فرستاده و من خودم برخودم سلام فرستاده ام.

۱۹۷۷۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خدا رحمت كند برادرم يحيى را؛ وقتى او كودك بود و بچه ها او را به بازى دعوت كردند، گفت : مگر براى بازى خلق شده ام؟! چنين كسى وقتى به سن بلوغ رسد، چه خواهد گفت؟!