3756

الفَترَةُ بَينَ الرُّسُلِ

الكتاب :

يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ عَلَى فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ أَنْ تَقُولُوا مَا جَاءَنَا مِنْ بَشِيرٍ وَ لاَ نَذِيرٍ فَقَدْ جَاءَكُمْ بَشِيرٌ وَ نَذِيرٌ وَ اللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ» . ^۱

الحديث :

۱۹۸۰۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ في مَعنى قولِهِ تعالى :«على فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ»ـ: انقِطاعٍ مِن الرُّسُلِ . ^۲

۱۹۸۰۴.الكافي عن أبي الرَّبيعِ :حَجَجنا مَع أبي جعفرٍ عليه السلام في السَّنَةِ الّتي كانَ حَجَّ فيها هِشامُ بنُ عبدِ المَلِكِ ، و كانَ مَعهُ نافِعُ مولى عُمرَ بنِ الخطّابِ ، فنَظَرَ نافِعٌ إلى أبي جعفرٍ عليه السلام في رُكنِ البَيتِ و قَدِ اجتَمَعَ علَيهِ النّاسُ .
فقالَ نافِعٌ : يا أميرَ المؤمنينَ ، مَن هذا الّذي قد تَداكَّ علَيهِ النّاسُ ؟
فقالَ : هذا نَبيُّ أهلِ الكوفَةِ ، هذا محمّدُ بنُ عليٍّ !
فقال : أشهَدُ لاَتِيَنَّهُ فلَأسألنَّهُ عَن مَسائلَ لا يُجيبُني فيها إلاّ نَبيٌّ أو ابنُ نَبيٍّ أو وصِيُّ نَبيٍّ ، قالَ : فاذهَبْ إلَيهِ و سَلْهُ لَعلَّكَ تُخجِلُهُ .
فجاءَ نافِعٌ حتَّى اتّكَأ علَى النّاسِ ، ثُمّ أشرَفَ على أبي جعفرٍ عليه السلام فقالَ : يا مُحمّدُ بنَ عليٍّ ، إنّي قَرأتُ التَّوراةَ و الإنجيلَ و الزَّبورَ و الفُرقانَ و قد عَرَفتُ حَلالَها و حَرامَها ، و قد جِئتُ أسألُكَ عَن مَسائلَ لا يُجيبُ فيها إلاّ نَبيٌّ أو وَصِيُّ نَبيٍّ أو ابنُ نَبيٍّ .
فَرَفَعَ أبو جعفرٍ عليه السلام رأسَهُ فقالَ : سَلْ عَمّا بَدا لَكَ ، فقالَ : أخبِرْني كَم بينَ عيسى و بينَ محمّدٍ صلى الله عليه و آله مِن سَنَةٍ ؟
قال : اُخبِرُكَ بقَولي أو بقَولِكَ ؟ قالَ : أخبِرْني بالقَولَينِ جَميعا ، قالَ : أمّا في قَولي فخَمسُمِائةِ سَنَةٍ ، و أمّا في قَولِكَ فسِتُّمِائةِ سَنَةٍ . ^۳

3756

فاصله ميان بعثت دو پيامبر

قرآن :

«اى اهل كتاب! فرستاده ما در دوره فترتى از فرستادگان نزد شما آمد تا [حق را ]براى شما آشكار كند و نگوييد كه نويد دهنده و هشدار دهنده اى بر ما مبعوث نشده است. اينك آن نويد دهنده و هشدار دهنده آمده است و خدا بر هر چيز تواناست».

حديث :

۱۹۸۰۳.امام على عليه السلامـ در معناى آيه «على فترة من الرسل» ـفرمود : يعنى در دوره متوقّف شدن ارسال پيامبران.

۱۹۸۰۴.الكافىـ به نقل از ابو ربيع ـ: در سالى كه هشام بن عبد الملك به حجّ رفته بود، من همراه حضرت باقر عليه السلام به حجّ رفتم. در اين سفر نافع، مولاى عمر بن خطاب، نيز همراه هشام بود. نافع چشمش به حضرت باقر عليه السلام در ركن خانه كعبه افتاد كه مردم گِردش را گرفته بودند.
نافع گفت : اى امير المؤمنين! اين كسى كه مردم گردش جمع شده اند، كيست؟
هشام گفت : اين پيامبر اهل كوفه است. او محمّد بن على است!
نافع گفت : هم اينك نزدش مى روم و سؤالاتى از او مى كنم كه جواب آنها را جز كسى كه پيامبر يا فرزند پيامبر و يا وصىّ پيامبر باشد نمى تواند بدهد. هشام گفت : برو و از او بپرس، شايد خجالت زده اش كنى.
نافع آمد و پشت به مردم و رو به ابو جعفر (حضرت باقر عليه السلام ) ايستاد و گفت : اى محمّد بن على! من تورات و انجيل و زبور و فرقان را خوانده ام و حلال و حرام آنها را مى دانم. آمده ام تا مسائلى را از تو بپرسم كه جواب آنها را فقط كسى مى تواند بدهد كه پيامبر يا وصىّ پيامبر و يا فرزند پيامبر باشد.
حضرت باقر عليه السلام سرش را بلند كرد و فرمود : هرچه مى خواهى بپرس. نافع گفت : به من بگو از عيسى تا محمّد صلى الله عليه و آله چند سال فاصله بود؟
حضرت فرمود : طبق نظر خودم به تو خبر دهم يا طبق نظر تو؟ عرض كرد : طبق هر دو نظر. حضرت فرمود : به نظر من پانصد سال و به نظر تو ششصد سال.

(انظر) النبوّة العامّة : باب 3716 . بحار الأنوار : 14 / 451 باب 31 .