۲۰۰۱۳.صحيح مسلم عن أنسِ بنِ مالكٍ :خَدَمتُ رسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله عَشرَ سِنينَ ، و اللّهِ ، ما قالَ لي اُفّا قطُّ ، و لا قالَ لي لشَيءٍ : لِمَ فَعَلتَ كذا ؟! و هلاّ فَعَلتَ كذا ؟! ^۱

۲۰۰۱۴.صحيح مسلم عن أنسِ بنِ مالكٍ :لَمّا قَدِمَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله المَدينَةَ أخذَ أبو طَلحَةَ بِيَدي ، فانطَلَقَ بي إلى رسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله فقالَ : يا رسولَ اللّهِ ، إنّ أنَسا غُلامٌ كيّسٌ فلْيَخدِمْكَ . قالَ : فخَدَمتُهُ في السَّفَرِ و الحَضَرِ ، و اللّهِ ما قالَ لي لشيءٍ صَنَعتُهُ : لِمَ صَنَعتَ هذا هكذا ؟! و لا لشيءٍ لم أصنَعْهُ : لِمَ لَم تَصنَعْ هذا هكذا ؟! ^۲

۲۰۰۱۵.الطبقات الكبرى عن حمزةِ بنِ عبد اللّهِ بنِ عُتبَةَ :كانَت في النَّبيِّ صلى الله عليه و آله خِصالٌ لَيسَت في الجَبّارينَ ، كانَ لا يَدعوهُ أحمَرُ و لا أسوَدُ مِن النّاسِ إلاّ أجابَهُ ، و كانَ رُبَّما وَجَدَ تَمرَة مُلقاةً فيأخُذُها فيُهوي بها إلى فِيهِ و إنّهُ لَيَخشى أن تَكونَ مِن الصَّدَقَةِ ، و كانَ يَركَبُ الحِمارَ عُريا لَيس علَيهِ شيءٌ . ^۳

۲۰۰۱۳.صحيح مسلمـ به نقل از انس بن مالك ـ: من ده سال رسول خدا صلى الله عليه و آله را خدمت كردم. به خدا قسم كه هرگز به من «افّ» نگفت و هيچ گاه درباره چيزى به من نفرمود: چرا چنين كردى؟ و چرا چنين نكردى؟

۲۰۰۱۴.صحيح مسلمـ به نقل از انس بن مالك ـ: چون رسول خدا صلى الله عليه و آله به مدينه آمد، ابو طلحه دست مرا گرفت و به خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله برد و عرض كرد : اى رسول خدا! انس بچّه زرنگى است، اجازه بدهيد خدمتكار شما باشد. انس مى گويد : من در سفر و حَضَر رسول خدا صلى الله عليه و آله را خدمت مى كردم. به خدا قسم كه هيچ گاه درباره كارى كه انجام مى دادم نفرمود، چرا اين كار را كردى؟ و اگر كارى را انجام نداده بودم هيچ گاه نفرمود : چرا اين كار را نكردى؟

۲۰۰۱۵.الطبقات الكبرىـ به نقل از حمزة بن عبد اللّه بن عتبه ـ: در پيامبر صلى الله عليه و آله خصلت هايى وجود داشت كه در پادشاهان نبود : هر انسانى از سفيد و سياه ايشان را دعوت مى كرد، دعوتش را مى پذيرفت. گاه خرمايى را روى زمين مى ديد و آن را برمى داشت و با اينكه مى ترسيد از خرماهاى صدقه باشد، به دهان مى گذاشت، و بر الاغ برهنه بدون پالان سوار مى شد.

۲۰۰۱۱.الطبقات الكبرى عن أنسِ بنِ مالكٍ :كانَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَقعُدُ علَى الأرضِ ، و يأكُلُ علَى الأرضِ ، و يُجِيبُ دَعوَةَ المَملوكِ ، و يقولُ : لو دُعِيتُ إلى ذِراعٍ لَأجَبتُ ، و لو اُهدِيَ إلَيّ كُراعٌ لَقَبِلتُ ، و كانَ يَعقِلُ شاتَهُ . ^۱

۲۰۰۱۲.مكارم الأخلاق عن أنسِ بنِ مالكٍ :كانَت لِرسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله شَربَةٌ يُفطِرُ علَيها و شَربَةٌ للسَّحَرِ ، و ربّما كانَت واحِدَةً ......... فهَيّأتُها لَهُ صلى الله عليه و آله ذاتَ لَيلَةٍ فاحتَبسَ النّبيُّ صلى الله عليه و آله فَظَنَنتُ أنّ بَعضَ أصحابِهِ دَعاهُ ، فشَرِبتُها حِينَ احتبَسَ ، فجاءَ صلى الله عليه و آله بعدَ العِشاءِ بساعَةٍ فسَألتُ بعضَ مَن كانَ مَعهُ: هَل كانَ النَّبيُّ صلى الله عليه و آله أفطَرَ في مَكانٍ أو دَعاهُ أحَدٌ ؟ فقالَ : لا ، فبِتُّ بلَيلَةٍ لا يَعلَمُها إلاّ اللّهُ غَمَّ أن يَطلُبَها مِنّي النَّبيُّ صلى الله عليه و آله و لا يَجِدَها فيَبِيتَ جائعا ، فأصبَحَ صائما و ما سألَني عَنها و لا ذَكرَها حتّى السّاعةِ . ^۲

۲۰۰۱۱.الطبقات الكبرىـ به نقل از انس بن مالك ـ: رسول خدا صلى الله عليه و آله روى زمين مى نشست و روى زمين غذا مى خورد و دعوت بنده زرخريد را مى پذيرفت و مى فرمود : اگر به [خوردن گوشتِ ]يك سردست دعوت شوم مى پذيرم و اگر پاچه اى براى من هديه آورند، قبول مى كنم. و گوسفند خود را شخصا مى بست.

۲۰۰۱۲.مكارم الأخلاقـ به نقل از انس بن مالك ـ: رسول خدا صلى الله عليه و آله با يك نوشيدنى افطار مى كرد و با نوشيدنى ديگرى سحرى مى خورد و گاهى اوقات هم [در هر دو وعده ]يك نوشيدنى بود ......... شبى براى آن حضرت نوشيدنى تهيه كردم، اما پيامبر صلى الله عليه و آله نيامد. من خيال كردم يكى از اصحاب ايشان را دعوت كرده است. لذا خودم نوشيدنى را خوردم. ساعتى بعد از عشا پيامبر آمد. من از فردى كه همراه حضرت بود پرسيدم آيا پيامبر صلى الله عليه و آله در جايى افطار كرده يا كسى ايشان را دعوت نموده است؟ گفت : نه. من آن شب را از فكر اينكه پيامبر صلى الله عليه و آله نوشيدنى را از من بخواهد و نوشيدنى نباشد و گرسنه بخوابد، با چنان غم و اندوهى به سر بردم كه فقط خدا از آن خبر دارد. اما صبح پيامبر در حالى كه روزه داشت بيدار شد و درباره آن نوشيدنى از من سؤالى نكرد و تاكنون نيز از آن سخنى به ميان نياورده است.