125
ميزان الحكمه ج 12

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ * وَ مَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِيلاً مَا تُؤْمِنُونَ * وَ لاَ بِقَوْلِ كَاهِنٍ قَلِيلاً مَا تَذَكَّرُونَ * تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ العَالَمِينَ * وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الأَقَاوِيلِ * لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ * ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ * فَمَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ» . ۱

وَ قَالُوا يَا أَيُّهَا الَّذِي نُزِّلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ إِنَّكَ لَمَجْنُونٌ * لَوْ مَا تَأْتِينَا بِالْمَلاَئِكَةِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ * مَا نُنَزِّلُ الْمَلاَئِكَةَ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ مَا كَانُوا إِذا مُنْظَرِينَ» . ۲

وَ يَقُولُونَ أَ ئِنَّا لَتَارِكُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ * بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَ صَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ» . ۳

وَ إِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقا لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَ مُبَشِّرا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هذَا سِحْرٌ مُبِينٌ» . ۴

اِقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انْشَقَّ القَمَرُ * وَ إِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَ يَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ» . ۵

ثُمَّ أَدْبَرَ وَ اسْتَكْبَرَ* فَقَالَ إِنْ هذَا إِلاَّ سِحْرٌ يُؤْثَرُ» . ۶

«[قرآن] قطعا گفتار فرستاده اى بزرگوار است. و آن گفتار شاعرى نيست [كه ]كمتر [به آن] ايمان داريد. و نه گفتار كاهنى كمتر پند مى گيريد. [پيام ]فرود آمده اى است از جانب پروردگار جهانيان. و اگر [او ]پاره اى گفته ها بر ما بسته بود، دست راستش را سخت مى گرفتيم. سپس رگ قلبش را پاره مى كرديم. و هيچ يك از شما مانع از [عذاب] او نمى شد».

«و گفتند : اى كسى كه قرآن بر او نازل شده است! به يقين تو ديوانه اى. اگر راست مى گويى چرا فرشته ها را پيش ما نمى آورى؟ فرشتگان را جز به حقّ فرو نمى فرستيم و در آن هنگام ديگر مهلت نيابند».

«و گويند : آيا ما براى شاعرى ديوانه، دست از خدايانمان برداريم؟ ولى نه! او حقيقت را آورده و فرستادگان را تصديق كرده است».

«و هنگامى كه عيسى پسر مريم گفت : اى فرزندان اسرائيل! من فرستاده خدا به سوى شما هستم. تورات را كه پيش از من بوده تصديق مى كنم و به فرستاده اى كه پس از من مى آيد و نام او احمد است بشارتگرم. پس وقتى براى آنان دلايل روشن آورد، گفتند : اين سحرى آشكار است».

«قيامت نزديك شد و ماه شكافته شد و هرگاه نشانه اى ببينند روى بگردانند و گويند : سِحرى مستمر است».

«آنگاه پشت گردانيد و تكبّر ورزيد. و گفت : اين [قرآن ]جز سِحرى كه [به برخى ]آموخته اند، نيست».

1.الحاقّة : ۴۰ ـ ۴۷.

2.الحِجر : ۶ ـ ۸ .

3.الصافّات : ۳۶ و ۳۷ .

4.الصفّ : ۶ .

5.القمر : ۱ و ۲ .

6.المدّثّر : ۲۳ و ۲۴ .


ميزان الحكمه ج 12
124

3790

اِتِّهامُهُ صلى الله عليه و آله مِن قِبَلِ الأعداءِ

الكتاب :

وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّمَا يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِسَانُ الَّذِي يُلْحِدُونَ إِلَيْهِ أَعْجَمِيٌّ وَ هذَا لِسَانٌ عَرَبِيٌّ مُبِينٌ * إِنَّ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللّهِ لاَ يَهْدِيهِمُ اللّهُ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ» . ۱

ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَ قَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ» . ۲

فَذَكِّرْ فَمَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِكَاهِنٍ وَ لاَ مَجْنُونٍ * أَمْ يَقُولُونَ شَاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ * قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِينَ * أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلاَمُهُمْ بِهذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ * أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لاَ يُؤْمِنُونَ * فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِثْلِهِ إِنْ كَانُوا صَادِقِينَ» . ۳

3790

متهم شدن صلى الله عليه و آله از سوى دشمنان

قرآن:

«و نيك مى دانيم كه آنان مى گويند : جز اين نيست كه بشرى به او مى آموزد. [نه، چنين نيست؛ زيرا ]زبان كسى كه [اين ]نسبت را به او مى دهند غير عربى است و اين [قرآن] به زبان عربى روشن است. در حقيقت كسانى كه به آيات خدا ايمان ندارند، خدا آنان را هدايت نمى كند و برايشان عذابى دردناك است».

«پس، از او روى برتافتند و گفتند : تعليم يافته اى ديوانه است».

«پس، اندرز ده كه تو به لطف پروردگارت نه كاهنى و نه ديوانه. يا مى گويند : شاعرى است كه انتظار مرگش را مى بريم [و چشم به راهِ بَدِ زمانه بر اوييم]. بگو : منتظر باشيد كه من نيز با شما از منتظرانم. آيا پندارهايشان، آنان را به اين [موضع گيرى] وا مى دارد يا [نه] آنها مردمى سركشند؟ يا مى گويند : آن را بر بافته است؟ [نه ]بلكه باور ندارند. پس اگر راست مى گويند، سخنى مثل آن بياورند».

1.النحل : ۱۰۳ و ۱۰۴ .

2.الدخان : ۱۴ .

3.الطور : ۲۹ ـ ۳۴ .

  • نام منبع :
    ميزان الحكمه ج 12
    سایر پدیدآورندگان :
    شيخي، حميد رضا
    تعداد جلد :
    14
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1386
    نوبت چاپ :
    هفتم
تعداد بازدید : 165961
صفحه از 608
پرینت  ارسال به