۲۰۱۵۸.عنه عليه السلام :إنّ مَعصيَةَ النّاصِحِ الشَّفيقِ العالِمِ المُجَرَّبِ تُورِثُ الحَسرَةَ ، و تُعقِبُ النَّدامَةَ . ۱
۲۰۱۵۹.عنه عليه السلام :أشَدُّ النّاسِ نَدامَةً و أكثَرُهُم مَلامَةً : العَجِلُ النَّزِقُ الّذي لا يُدرِكُهُ عَقلُهُ إلاّ بَعدَ فَوتِ أمرِهِ . ۲
۲۰۱۶۰.عنه عليه السلام :ألا و إنَّ شَرائعَ الدِّينِ واحِدَةٌ ، و سُبُلَهُ قاصِدَةٌ ، مَن أخَذَ بها لَحِقَ و غَنِمَ ، و مَن وَقَفَ عَنها ضَلَّ و نَدِمَ . ۳
۲۰۱۶۱.عنه عليه السلامـ مِن كِتابٍ لَهُ إلى مُعاويَةَ ـ: اِحذَرْ يَوما يَغتَبِطُ فيهِ مَن أحمَدَ عاقِبَةَ عَمَلِهِ ، و يَندَمُ مَن أمكَنَ الشَّيطانَ مِن قِيادِهِ فلَم يُجاذِبْهُ . ۴
۲۰۱۶۲.عنه عليه السلامـ في صِفَةِ المأخُوذِينَ علَى الغِرَّةِ عِندَ المَوتِ ـ: و يَتَذكَّرُ أموالاً جَمَعَها ، أغمَضَ في مَطالِبِها ......... فهُو يَعَضُّ يَدَهُ نَدامَةً على ما أصحَرَ لَهُ عِندَ المَوتِ مِن أمرِهِ . ۵
۲۰۱۶۳.عنه عليه السلام :نَسألُ اللّهَ سبحانَهُ أن يَجعَلَنا و إيّاكُم مِمّن لا تُبطِرُهُ نِعمَةٌ ، و لا تُقَصِّر (تَقتَصِروا) بهِ عن طاعَةِ رَبِّهِ غايَةٌ ، و لا تَحِلُّ بهِ بَعدَ المَوتِ نَدامَةٌ و لا كآبَةٌ . ۶
۲۰۱۵۸.امام على عليه السلام :مخالفت كردن با مشاورِ دلسوز فهميده كار آزموده، حسرت به بار مى آورد و پشيمانى در پى دارد.
۲۰۱۵۹.امام على عليه السلام :سخت ترين پشيمانى و بيشترين سرزنش دامنگير كسى مى شود كه شتابكار و بى فكر است و وقتى كار از كار گذشت تازه به سر عقل مى آيد.
۲۰۱۶۰.امام على عليه السلام :بدانيد كه شرايع دين يكى است و راه هايش راست است. هر كه اين راه ها را در پيش گيرد، به مقصد برسد و سود برد و هر كه از آنها باز ماند، گمراه و پشيمان شود.
۲۰۱۶۱.امام على عليه السلامـ در نامه اى به معاويه ـنوشت : بترس از روزى كه هر كس فرجام كار خويش را پسنديده يابد، نكو حال باشد و هر كس زمام اختيار خويش را به دست شيطان سپارد و با وى نستيزد، به پشيمانى گرفتار آيد.
۲۰۱۶۲.امام على عليه السلامـ در وصف غافلگير شدگان مرگ ـفرمود : به ياد مى آورد اموالى را كه گرد آورده و در به دست آوردن آنها چشمش را بر هم نهاده [و از هر راهى فراهم آورده است] ......... او از آنچه كه هنگام مرگ برايش آشكار گشته است، انگشت ندامت به دندان مى گزد.
۲۰۱۶۳.امام على عليه السلام :از خداوند سبحان مسألت داريم كه ما و شما را در زمره كسانى قرار دهد كه هيچ نعمتى آنان را سرمست نمى سازد و هيچ هدفى از طاعت پروردگار بازشان نمى دارد و بعد از مرگ گرفتار پشيمانى و اندوه نمى شوند.
