۲۰۴۲۵.عنه عليه السلامـ في صِفَةِ الإسلامِ ـ: فيهِ مَرابيعُ النِّعَمِ ^۱ ، و مَصابيحُ الظُّلَمِ ، لا تُفتَحُ الخَيراتُ إلاّ بمَفاتيحِهِ ، و لا تُكشَفُ الظُّلُماتُ إلاّ بمَصابيحِهِ . ^۲

۲۰۴۲۶.عنه عليه السلام :أحسَنُ النّاسِ حالاً في النِّعَمِ مَنِ استَدامَ حاضِرَها بالشُّكرِ ، و ارتَجَعَ فائتَها بالصَّبرِ . ^۳

۲۰۴۲۷.عنه عليه السلام :إذا وصَلَت إلَيكُم أطرافُ النِّعَمِ فلا تُنَفِّروا أقصاها بقِلَّةِ الشُّكرِ . ^۴

۲۰۴۲۵.امام على عليه السلامـ در وصف اسلام ـفرمود : در آن مرتع هاى بهارى نعمت هاست و چراغ هاى زداينده ظلمتها. دَرِ خوبى ها جز با كليدهاى آن گشوده نشود و تاريكى ها جز با چراغ هاى آن كنار نرود.

۲۰۴۲۶.امام على عليه السلام :نيكو حال ترين مردم نسبت به نعمت ها كسى است كه نعمت هاى موجودش را با شكرگزارى پايدار سازد و نعمت هاى از دست رفته را با شكيبايى بازگرداند.

۲۰۴۲۷.امام على عليه السلام :هرگاه طليعه نعمت ها به شما رسيد، دنباله آنها را، با ناسپاسى، از خود رم ندهيد.

3849

ما يوجِبُ بَقاءَ النِّعَمِ

الكتاب :

وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ القُرَى آمَنُوا وَ اتَّقَوا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَ الْأرْضِ وَ لكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ» . ^۱

وَ لَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَ الاْءِنْجِيلَ وَ مَا أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ وَ كَثِيرٌ مِنْهُمْ سَاءَ مَا يَعْمَلُونَ» . ^۲

ذلِكَ بِأَنَّ اللّهَ لَمْ يَكُ مُغَيِّرا نِعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَى قَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ وَ أَنَّ اللّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ» . ^۳

الحديث :

۲۰۴۲۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :إنّ للّهِ عِبادا اختَصَّهُم بالنِّعَمِ ، يُقِرُّها فيهِم ما بَذَلوها للنّاسِ ، فإذا مَنَعوها حَوَّلَها مِنهُم إلى غَيرِهِم . ^۴

۲۰۴۲۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن أخَذَ بالتَّقوى عَزَبَت عنهُ الشَّدائدُ بَعدَ دُنُوِّها ......... و هَطَلَت علَيهِ الكَرامَةُ بَعدَ قُحُوطِها ، و تَحَدَّبَت ^۵ علَيهِ الرَّحمَةُ بعدَ نُفورِها ، و تَفَجَّرَت علَيهِ النِّعَمُ بَعدَ نُضُوبِها ^۶ ، و وَبَلَت علَيهِ البَرَكَةُ بَعدَ إرذاذِها ^۷ . ^۸

3849

عوامل پايندگى نعمت ها

قرآن:

«و اگر مردم آبادى ها ايمان آورده بودند و پرهيزگارى مى كردند، هر آينه بركاتى از آسمان و زمين بر ايشان مى گشوديم، ولى تكذيب كردند. پس به كيفر دستاوردشان آنان را فرو گرفتيم».

«و اگر آنان به تورات و انجيل و آنچه از جانب پروردگارشان به سويشان نازل شده است عمل مى كردند، قطعاً از فراز سرشان (بركات آسمانى) و از زير پاهايشان (بركات زمينى) برخوردار مى شدند. از ميان آنان گروهى راه راست را مى پيمايند و بسيارى از ايشان بد رفتار مى كنند».

«اين [كيفر] بدان سبب است كه خداوند نعمتى را كه به قومى ارزانى داشته باشد تغيير نمى دهد، مگر آنكه آنان آنچه را در دل دارند تغيير دهند و خدا شنواى داناست».

حديث :

۲۰۴۲۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند بندگانى دارد كه نعمت ها را در اختيار آنان نهاده است. تا زمانى كه اين نعمت ها را به مردم بذل و بخشش كنند، آنها را در ميانشان نگه مى دارد و هرگاه دريغ ورزند نعمت ها را از آنان به ديگران منتقل مى كند.

۲۰۴۲۴.امام على عليه السلام :هركه پرهيزگارى پيش گيرد، سختى هايى كه به او نزديك شده اند از وى دور گردند ......... و باران كرامتى كه بند آمده است بر او فرو ريزد و رحمت گريخته از او به سوى وى باز گردد و چشمه خشكيده نعمت ها برايش جوشان شود و باران بركت كه نم نم بر او مى بارد به قطراتى درشت و فراوان تبديل شود.