۲۰۴۶۰.عنه عليه السلامـ في ذِكرِ المَلاحِمِ ـ: ذاكَ حَيثُ تَسكُرونَ مِن غَيرِ شَرابٍ ، بَل مِن النِّعمَةِ و النَّعيمِ . ۱
۲۰۴۶۱.عنه عليه السلام :نَسألُ اللّهَ سبحانَهُ أن يَجعَلَنا و إيّاكُم مِمَّن لا تُبطِرُهُ نِعمَةٌ ، و لا تُقَصِّرُ (تَقتَصِروا) بهِ عَن طاعَةِ ربِّهِ غايَةٌ ، و لا تَحُلُّ بِه بَعدَ المَوتِ نَدامَةٌ و لا كآبَةٌ . ۲
۲۰۴۶۲.الإمامُ الحسينُ عليه السلام :الاستِدراجُ مِن اللّهِ سبحانَهُ لِعَبدِهِ أن يُسبِغَ علَيهِ النِّعَمَ و يَسلُبَهُ الشُّكرَ . ۳
۲۰۴۶۳.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :كَم مِن مَغرورٍ بما قَد أنعَمَ اللّهُ علَيهِ ، و كَم مِن مُستَدرَجٍ بِسَترِ اللّهِ علَيهِ ، و كَم مِن مَفتونٍ بثَناءِ النّاسِ علَيهِ ! ۴
۲۰۴۶۴.عنه عليه السلامـ لمّا قالَ لَهُ قائلٌ : سَألتُ اللّهَ أن يَرزُقَني مالاً و ولدا و دارا فرَزَقَني ، و قد خِفتُ أن يكونَ ذلكَ استِدراجا ـ: أما و اللّهِ مَعَ الحَمدِ فلا . ۵
۲۰۴۶۵.عنه عليه السلامـ في قولهِ تعالى :«سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ»۶ـ: هُو العَبدُ يُذنِب الذّنبَ ، فتُجَدَّدُ لَهُ النِّعمَةُ مَعهُ ، تُلهيهِ تِلكَ النِّعمَةُ عنِ الاستِغفارِ مِن ذلكَ الذَّنبِ . ۷
۲۰۴۶۰.امام على عليه السلامـ در سخن از پيشامدهاى ناگوار ـفرمود : در آن زمان، نه از شراب، كه از نعمت و خوشگذرانى سرمست مى شويد.
۲۰۴۶۱.امام على عليه السلام :از خداوند سبحان مسألت مى كنيم كه ما و شما را از كسانى قرار دهد كه هيچ نعمتى آنان را سرمست نمى كند و هيچ هدفى از طاعت پروردگار بازشان نمى دارد و پس از مرگ، گرفتار پشيمانى و اندوه نمى شوند.
۲۰۴۶۲.امام حسين عليه السلام :استدراج و مهلت دهى خداوند سبحان به بنده اش اين است كه به او نعمت هاى فراوان دهد و توفيق شكرگزارى را از وى بگيرد.
۲۰۴۶۳.امام صادق عليه السلام :بسا افرادى كه به سبب نعمتى كه خدا به آنها داده است دچار غرور و غفلت شده اند و بسا كسانى كه بر اثر پرده پوشى خدا كم كم به عذاب خدا نزديك گشته اند و بسا كسانى كه به مدح و ثناى مردم فريفته شده اند.
۲۰۴۶۴.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ به فردى كه عرض كرد : از خداوند مسألت كردم كه به من مال و فرزند و خانه اى روزى كند و روزيم فرمود و اينك مى ترسم كه اينها از باب استدراج و مهلت دهى باشد ـفرمود : به خدا سوگند كه اگر با حمد و سپاس همراه باشد، چنين نخواهد بود.
۲۰۴۶۵.امام صادق عليه السلامـ درباره آيه «سنستدرجهم من حيث لا يعلمون» ـفرمود : استدراج اين است كه بنده گناه كند و با اين حال خداوند باز به او نعمت دهد، تا آن نعمت او را از استغفار از آن گناه باز دارد.
