۲۰۴۷۴.الإمامُ الحسينُ عليه السلامـ في قولِهِ تعالى ـ: «و أمّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فحَدِّثْ» أمرَهُ أن يُحَدِّثَ بما أنعَمَ اللّهُ بهِ علَيهِ في دِينِهِ . ^۱

۲۰۴۷۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إذا أنعَمَ اللّهُ على عَبدِهِ بنِعمَةٍ فظَهَرَت علَيهِ سُمِّيَ حَبيبَ اللّهِ مُحَدِّثا بنِعمَةِ اللّهِ ، و إذا أنعَمَ اللّهُ على عَبدٍ بِنِعمَةٍ فلَم تَظهَرْ علَيهِ سُمِّيَ بَغيضَ اللّهِ مُكَذِّبا بنِعمَةِ اللّهِ . ^۲

۲۰۴۷۶.عنه عليه السلام :إنّي لَأكرَهُ لِلرّجُلِ أن يَكونَ علَيهِ نِعمَةٌ مِن اللّهِ فلا يُظهِرُها . ^۳

۲۰۴۷۷.عنه عليه السلام :إنّ اللّهَ تعالى يُحِبُّ الجَمالَ و التَّجميلَ ، و يُبغِضُ البُؤسَ و التَّباؤسَ ، فإنّ اللّهَ عَزَّ و جلَّ إذا أنعَمَ على عَبدٍ نِعمَةً أحَبَّ أن يَرى علَيهِ أثَرَها . قيلَ : و كيفَ ذلكَ ؟ قالَ : يُنَظِّفُ ثَوبَهُ ، و يُطَيِّبُ رِيحَهُ ، و يُجَصِّصُ دارَهُ ، و يَكنُسُ أفنِيَتَهُ ، حتّى إنّ السِّراجَ قَبلَ مَغيبِ الشَّمسِ يَنفي الفَقرَ و يَزيدُ في الرِّزقِ . ^۴

۲۰۴۷۸.عنه عليه السلامـ في قولِهِ تعالى :«و أمّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فحَدِّثْ»ـ: الّذي أنعَمَ علَيكَ بما فَضَّلَكَ ، و أعطاكَ و أحسَنَ إلَيكَ . فحَدَّثَ بدِينِهِ و ما أعطاهُ اللّهُ و ما أنعَمَ بهِ علَيهِ . ^۵

۲۰۴۷۴.امام حسين عليه السلامـ درباره آيه «و اما نعمت پروردگارت را بازگو كن» ـفرمود : خداوند او (پيامبر صلى الله عليه و آله ) را فرمود تا نعمت هايى را كه در دينش به او عطا فرمود، بازگو كند.

۲۰۴۷۵.امام صادق عليه السلام :هرگاه خداوند به بنده خود نعمتى عطا كند و آن نعمت در وجود او به چشم خورد، او حبيب خدا و بازگو كننده نعمت خدا ناميده مى شود. و هرگاه خداوند به بنده اى نعمتى دهد و آن نعمت در وجودش نمايان نباشد، وى دشمن خدا و تكذيب كننده نعمت او خوانده مى شود.

۲۰۴۷۶.امام صادق عليه السلام :من خوش ندارم كه كسى نعمتى از خدا داشته باشد و آن را اظهار نكند.

۲۰۴۷۷.امام صادق عليه السلام :خداوند زيبايى و خود آرايى را دوست دارد و از بينوايى و بينوا نمايى نفرت دارد؛ زيرا خداوند عزّ و جلّ هرگاه به بنده اى نعمتى عطا كند دوست دارد اثر آن را در او ببيند. عرض شد : از چه طريق؟ فرمود : جامه تميز بپوشد، بوى خوش به كار برد، خانه اش را گچكارى كند، جلو در منزلش را بروبد و حتى روشن كردن چراغ پيش از غروب آفتاب فقر را مى برد و روزى را زياد مى كند.

۲۰۴۷۸.امام صادق عليه السلامـ درباره آيه «و اما نعمت پروردگارت را بازگو كن» ـفرمود : [يعنى ]آن كسى كه با برترى بخشيدن تو و عطا كردن به تو و احسان نمودن در حق تو، به تو نعمت داده است. او (پيامبر صلى الله عليه و آله ) دين خدا و آنچه را كه بدو عطا فرمود و نعمت هايى را كه به وى ارزانى داشت [براى مردم ]بازگو كرد.

۲۰۴۷۲.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إنّ اللّهَ جَميلٌ يُحِبُّ الجَمالَ، و يُحِبُّ أن يَرى أثَرَ النِّعمَةِ على عَبدِهِ . ^۱

۲۰۴۷۳.عنه عليه السلامـ مِن كِتابهِ إلى مُعاويَةَ ـ: أ لا تَرى ـ غيرَ مُخبِرٍ لَكَ ، و لكنْ بنِعمَةِ اللّهِ اُحَدِّثُ ـ أنّ قَوما استُشهِدوا في سَبيلِ اللّهِ تعالى مِن المُهاجِرينَ و الأنصارِ ، و لِكُلٍّ فَضلٌ ، حتّى إذا استُشهِدَ شَهيدُنا قِيلَ : سَيِّدُ الشُّهَداءِ؟! ^۲

۲۰۴۷۲.امام على عليه السلام :خداوند زيباست و زيبايى را دوست مى دارد و دوست دارد اثر نعمت را در بنده اش ببيند.

۲۰۴۷۳.امام على عليه السلامـ در بخشى از نامه خود به معاويه ـنوشت : اينكه مى خواهم بگويم نه براى خبر دادن به تو، كه به قصد بازگو كردن نعمت خداست : نمى بينى كه گروهى از مهاجران و انصار در راه خداى متعال شهيد شدند و هر يك از آنان هم براى خود فضيلت و مقامى دارد، اما چون شهيد ما خاندان (حضرت حمزه) به شهادت رسيد او را «سيّد الشهداء» لقب دادند؟!