۲۰۷۱۰.عنه عليه السلامـ لَمَّا سُئلَ عنِ الأنفالِ ـ: مِنها المَعادِنُ ، و الآجامُ ^۱ ، و كلُّ أرضٍ لا رَبَّ لَها ، و كُلُّ أرضٍ بادَ أهلُها فهُو لَنا . ^۲

۲۰۷۱۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :الأنفالُ ما لَم يُوجَفْ ^۳ علَيهِ بخَيلٍ و لا رِكابٍ ، أو قَومٌ صالَحوا ، أو قَومٌ أعطَوا بأيدِيهِم ، و كُلُّ أرضٍ خَرِبَةٍ، و بُطونُ الأودِيَةِ ، فهُو لِرسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، و هُو للإمامِ مِن بَعدِهِ يَضَعُهُ حَيثُ يَشاءُ . ^۴

۲۰۷۱۲.عنه عليه السلام :كُلُّ مالٍ لا مَولى لَهُ و لا وَرثَةَ لَهُ فهُو مِن أهلِ هذهِ الآيَةِ : «يَسْألونَكَ عَنِ الأنفالِ قُلِ الأنْفالُ للّهِ و لِلرَّسُولِ» . ^۵

۲۰۷۱۳.عنه عليه السلامـ لَمّا سُئلَ عنِ الأنفالِ ـ: ما كانَ مِن الأرَضِينَ بادَ أهلُها و في غَيرِ ذلكَ الأنفالُ هُوَ لَنا .
و قالَ : سُورَةُ الأنفالِ فيها جَدْعُ الأنفِ .
و قالَ : «ما أفاءَ اللّهُ على رَسُولِهِ مِن أهْل القُرى»^۶«فما أوْجَفْتُمْ علَيهِ مِن خَيْلٍ و لا رِكابٍ و لكنَّ اللّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُ على مَن يَشاءُ»^۷ قالَ : الفَيءُ ما كانَ مِن أموالٍ لَم يَكُن فيها هِراقَةُ دمٍ أو قَتلٌ ، و الأنفالُ مِثلُ ذلكَ هُو بمَنزِلَتِهِ . ^۸

۲۰۷۱۰.امام باقر عليه السلامـ در پاسخ به سؤال از انفال ـفرمود : از جمله انفال است معادن و بيشه ها و جنگل ها و هر زمين بى صاحب و هر سرزمين و آبادى اى كه اهالى آن از ميان رفته باشند. اينها متعلّق به ما مى باشد.

۲۰۷۱۱.امام صادق عليه السلام :انفال آن چيزى است كه [براى به دست آوردنش] اسب يا شترى نتاخته اند، يا [اموال ]مردمى كه [در وا گذارى آنها به مسلمانان با ايشان] مصالحه كرده باشند يا [آنچه ]كه مردمى با دست خود بپردازند و هر زمين ويرانه اى و بستر رودها. اينها از آنِ رسول خدا صلى الله عليه و آله است و پس از او به امام تعلّق دارد و او هر گونه كه بخواهد به مصرف مى رساند.

۲۰۷۱۲.امام صادق عليه السلام :هر مال و ثروتى كه صاحب و وارث ندارد، مصداق اين آيه است : «از تو درباره انفال مى پرسند؛ بگو : انفال از آنِ خدا و رسول است».

۲۰۷۱۳.امام صادق عليه السلامـ نيز در پاسخ به سؤال از انفال ـفرمود : هر زمين و آبادى اى كه سكنه آن نابود شده باشند و جز اينها انفال است و تعلّق به ما دارد.
و فرمود : در سوره انفال بريدن بينى است [بينى دشمنان را به خاك مى مالد و آنها را خوار و زبون مى كند].
و فرمود : «آنچه خدا از [دارايى ]ساكنان آن قريه ها عايد پيامبرش گردانيد»، «پس شما براى تصاحب آن اسب يا شترى بر آن نتاختيد بلكه خدا فرستادگانش را بر هر كه بخواهد چيره مى گرداند».
فرمود : فيئ، آن اموالى است كه براى تصرّف آنها خونى ريخته نشده يا قتل و كشتارى رخ نداده باشد. انفال نيز مانند اينهاست و به منزله فيئ مى باشد.

الحديث :

۲۰۷۰۹.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنّ الَفيءَ و الأنفالَ ما كانَ مِن أرضٍ لَم يَكُن فيها هِراقَةُ دَمٍ ، أو قَومٌ صالَحوا ، أو قَومٌ أعطَوا بأيدِيهِم ، و ما كانَ مِن أرضٍ خَرِبَةٍ ، أو بُطونِ الأودِيَةِ ، فهذا كُلُّهُ مِن الفَيءِ فهذا للّهِ و للرّسولِ ، فما كانَ للّهِ فهُو لرَسولِهِ يَضَعُهُ حَيثُ يَشاءُ ، و هو للإمامِ مِن بَعدِ الرَّسولِ . ^۱

حديث :

۲۰۷۰۹.امام باقر عليه السلام :فيئ و انفال ، هر زمينى است كه بدون خونريزى تصرّف شده باشد، يا [اموال] مردمى كه [در وا گذارى آنها به مسلمانان با ايشان ]مصالحه كرده باشند، يا [آنچه] كه مردم با دست خود تسليم كنند و هر زمين ويرانه اى، يا بستر رودها. اينها هم جزء فيئ است و به خدا و پيامبر تعلّق دارد و هر آنچه از آن خدا باشد به رسول او تعلّق دارد و او هر گونه كه بخواهد به مصرف مى رساند و بعد از پيامبر به امام تعلّق دارد.