۲۰۷۶۱.عنه صلى الله عليه و آله :مَن ظَلَمَ امرأةً مَهرَها فهُو عِندَ اللّهِ زانٍ ، و يقولُ اللّهُ لَهُ يومَ القِيامَةِ : عَبدي زَوَّجتُكَ أمَتي على عَهدي فلَم تَفِ لي بالعَهدِ ، فيَتَولّى اللّهُ عَزَّ و جلَّ طَلبَ حَقِّها ، فَيَستَوعِبُ حَسَناتِهِ كلَّها فلا يَفي بحَقِّها فيُؤمَرُ بهِ إلَى النّارِ . ^۱

۲۰۷۶۲.عنه صلى الله عليه و آله :مَن رَجَعَ عَن شَهادَتِهِ و كَتَمَها أطعَمَهُ اللّهُ لَحمَهُ على رؤوسِ الخَلائقِ ، و يَدخُلُ النّارَ و هُو يَلوكُ لِسانَهُ ^۲ . ^۳

۲۰۷۶۳.عنه صلى الله عليه و آله :مَن كانَت لَهُ امرَأتانِ فلَم يَعدِلْ بَينَهُما في القَسمِ مِن نَفسِهِ و مالِهِ ، جاءَ يومَ القِيامَةِ مَغلولاً مائلاً شِقُّهُ حتّى يَدخُلَ النّارَ . ^۴

۲۰۷۶۴.عنه صلى الله عليه و آله :مَن كانَ مُؤذِيا لِجارِهِ مِن غَيرِ حَقٍّ ، حَرَمَهُ اللّهُ رِيحَ الجَنّةِ و مَأواهُ النّارُ ، ألا و إنّ اللّهَ عَزَّ و جلَّ يَسألُ الرّجُلَ عَن حَقِّ جارِهِ ، و مَن ضَيَّعَ حَقَّ جارِهِ فلَيسَ مِنّا . ^۵

۲۰۷۶۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس مَهريه زنى را ندهد، در پيش خدا زناكار محسوب مى شود و خداوند در روز قيامت به او مى فرمايد : بنده من! كنيز خود را با عهد و پيمانم به همسرى تو در آوردم و تو به عهد من وفا نكردى. پس، خداوند عزّ و جلّ خود مطالبه حقّ آن زن را به عهده مى گيرد و تمام كارهاى نيك آن مرد را مى ستاند، اما باز حقّ همسرش را جبران نمى كند. پس دستور داده مى شود آن مرد را در آتش افكنند.

۲۰۷۶۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس از شهادت خود برگردد و آن را كتمان كند، خداوند [روز قيامت ]در حضور خلايق، گوشت او را به خوردش دهد و در حالى كه زبان خود را مى جود به دوزخ رود.

۲۰۷۶۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس دو همسر داشته باشد و در تقسيم خودش و مالش ميان آن دو به عدالت رفتار نكند، روز قيامت در حالى كه دستانش بسته و نصف بدنش خميده (افليج) است آورده شود و به آتش درآيد.

۲۰۷۶۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس همسايه خود را به ناحقّ بيازارد، خداوند بوى بهشت را بر او حرام گرداند و جايگاهش آتش باشد. بدانيد كه خداوند عزّ و جلّ از آدمى درباره حقّ همسايه اش بازخواست مى كند و هر كس حقّ همسايه خود را ضايع كند از ما نيست.

۲۰۷۵۸.عنه صلى الله عليه و آله :مَن زَنى بامرأةٍ يَهوديَّةٍ أو نَصرانيَّةٍ أو مَجوسيَّةٍ أو مُسلِمَةٍ حُرَّةٍ أو أمَةٍ أو مَن كانَت مِن النّاسِ ، فَتَحَ اللّهُ علَيهِ في قَبرِهِ ثَلاثَمِائةِ ألفِ بابٍ مِن النّارِ ، تَخرُجُ مِنها حَيّاتٌ و عَقارِبُ و شُهُبٌ مِن نارٍ ، فَهُو يَحتَرِقُ إلى يَومِ القِيامَةِ ، و يَتأذَّى النّاسُ مِن نَتنِ فَرجِهِ فيُعرَفُ بهِ إلى يَومِ القِيامَةِ حتّى يُؤمَرَ بهِ إلَى النّارِ ، فيَتأذّى بهِ أهلُ الجَمعِ مَع ما هُم فيهِ مِن شِدَّةِ العَذابِ ؛ لأنَّ اللّهَ حَرَّمَ المَحارِمَ ، و ما أحَدٌ أغيَرُ مِن اللّهِ تعالى ، و مِن غَيرَتِهِ أنّهُ حَرَّمَ الفَواحِشَ و حَدَّ الحُدودَ . ^۱

۲۰۷۵۹.عنه صلى الله عليه و آله :مَن اطَّلَعَ في بَيتِ جارِهِ فنَظَرَ إلى عَورَةِ رجُلٍ أو شَعرِ امرأةٍ أو شَيءٍ مِن جَسَدِها، كانَ حَقّا علَى اللّهِ أن يُدخِلَهُ النّارَ مَع المُنافِقينَ الّذينَ كانوا يَتَّبِعونَ عَوراتِ النّاسِ في الدُّنيا ، و لا يَخرُجُ مِن الدُّنيا حتّى يَفضَحَهُ اللّهُ و يُبديَ للنّاسِ عَورَتَهُ في الآخِرَةِ . ^۲

۲۰۷۶۰.عنه صلى الله عليه و آله :مَن سَخِطَ اللّهَ برِزقِهِ و بَثَّ شَكواهُ و لَم يَصبِرْ ، لَم تُرفَعْ لَهُ إلَى اللّهِ حَسَنَةٌ ، و لَقِى اللّهَ تعالى و هُو علَيهِ غَضبانُ . ^۳

۲۰۷۵۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس با زنى يهودى يا نصرانى يا مجوسى يا مسلمان، آزاد باشد يا كنيز، يا هر زن ديگرى زنا كند، خداوند در گور او سيصد هزار دَر از آتش بگشايد و از آن درها مارها و عقرب ها و شراره هاى آتش بيرون آيند و او تا روز قيامت بسوزد و مردم از بوى گند عورتش متأذّى باشند و تا روز قيامت او را به واسطه آن بو بشناسند و آنگاه دستور آيد كه او را به دوزخ برند و دوزخيان با آنكه خود در عذابى سخت گرفتارند، از وجود او در رنج باشند. اين همه براى آن است كه خداوند حرام ها را قدغن كرده است و غيرتمندتر از خداوند متعال هم كسى نيست و از همين غيرت اوست كه فحشا و كارهاى زشت را حرام و حدود تعيين كرده است.

۲۰۷۵۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس به خانه همسايه خود سرك كشد و به عورت مردى يا موى زنى يا قسمتى از بدن او نگاه كند، بر خداوند است كه او را با منافقانى كه در دنيا دنبال عيب هاى مردم هستند، به دوزخ درآورد و از دنيا نرود تا اينكه خداوند رسوايش سازد و در آخرت نيز زشتى هاى او را براى مردم آشكار گرداند.

۲۰۷۶۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس از روزى خداوند نا خرسند باشد و زبان به شكايت بگشايد و شكيبايى نكند، هيچ كار نيكى از او به درگاه خداوند بالا نرود و خداوند متعال را در حالى ديدار كند كه بر او خشمگين است.