۲۰۷۶۹.عنه صلى الله عليه و آله :مَن صافَحَ امرأةً حَراما جاءَ يَومَ القِيامَةِ مَغلولاً ، ثُمّ يُؤمَرُ بهِ إلَى النّارِ . ^۱

۲۰۷۷۰.عنه صلى الله عليه و آله :مَن فاكَهَ امرأةً لا يَملِكُها حُبِسَ بكلِّ كَلِمَةٍ كلَّمَها في الدُّنيا ألفَ عامٍ (في النّارِ) ، و المرأةُ إذا طاوَعَتِ الرّجُلَ فالتَزَمَها أو قَبَّلَها أو باشَرَها حَراما أو فاكَهَها و أصابَ مِنها فاحِشَةً فعَلَيها مِن الوِزرِ ما علَى الرّجُلِ ، فإن غَلَبَها على نَفسِها كانَ علَى الرّجُلِ وِزرُهُ و وِزرُها . ^۲

۲۰۷۷۱.عنه صلى الله عليه و آله :مَن غَشَّ مُسلما في بَيعٍ أو شِراءٍ فلَيس مِنّا ، و يُحشَرُ مَع اليهودِ يَومَ القِيامَةِ ؛ لأنّهُ مَن غَشَّ النّاسَ فلَيسَ بمُسلمٍ . ^۳

۲۰۷۷۲.عنه صلى الله عليه و آله :مَن مَنَعَ الماعُونَ ^۴ مِن جارِهِ إذا احتاجَ إلَيهِ مَنَعَهُ اللّهُ فَضلَهُ يَومَ القِيامَةِ و وَكَلَهُ إلى نَفسِهِ ، و مَن وَكَلَهُ اللّهُ عَزَّ و جلَّ إلى نَفسِهِ هَلَكَ و لا يَقبَلُ اللّهُ عَزَّ و جل عُذرا . ^۵

۲۰۷۶۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس با زن نا محرمى دست دهد، در روز قيامت بسته در غل و زنجير بيايد و سپس دستور آيد كه او را به آتش برند.

۲۰۷۷۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس با زنى كه محرم او نيست شوخى كند، به ازاى هر كلمه اى كه در دنيا به آن زن گفته است هزار سال [در آتش ]نگه داشته شود و هرگاه زن، مرد را به خود بپذيرد و در نتيجه، مرد به حرام به او نزديك شود يا ببوسدش يا با وى نزديكى كند و يا با او شوخى كند و مرتكب فحشايى شود همان گناهى كه براى مرد است براى او نيز باشد و چنانچه زن راضى نباشد و مرد با زور به وى دست درازى كند گناه آن زن نيز بر مرد است.

۲۰۷۷۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس در خريد يا فروشى سر مسلمانى كلاه بگذارد از ما [مسلمانان ]نيست و روز قيامت با يهود محشور مى شود؛ زيرا هر كس سر مردم كلاه بگذارد مسلمان نيست.

۲۰۷۷۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس از همسايه خود وسيله اى ^۶ را كه بدان احتياج دارد دريغ ورزد، خداوند نيز در روز قيامت فضل و بخشش خود را از وى دريغ دارد و او را به خودش وا گذارد و هر كس كه خداوند او را به خود وا گذارد، هلاك شود و خداوند عزّ و جلّ هيچ عذرى از وى نپذيرد.

۲۰۷۶۵.عنه صلى الله عليه و آله :مَن أهانَ فَقيرا مُسلِما مِن أجلِ فَقرِهِ و استَخَفَّ بهِ فَقدِ استَخَفَّ بحَقِّ اللّهِ ، و لَم يَزَلْ في مَقتِ اللّهِ عَزَّ و جلَّ و سَخَطِهِ حتّى يُرضِيَهُ ، و مَن أكرَمَ فَقيرا مُسلِما لَقِيَ اللّهَ يَومَ القِيامَةِ و هُو يَضحَكُ إلَيهِ . ^۱

۲۰۷۶۶.عنه صلى الله عليه و آله :و مَن عَرَضَت لَهُ دُنيا و آخِرَةٌ فاختارَ الدُّنيا علَى الآخِرَةِ لَقِيَ اللّهَ تعالى و لَيسَت لَهُ حَسَنَةٌ يَتَّقي بِها النّارَ ، و مَن أخَذَ الآخِرَةَ و تَرَكَ الدُّنيا لَقِيَ اللّهَ عَزَّ و جلَّ يَومَ القِيامَةِ و هُو راضٍ عَنهُ . ^۲

۲۰۷۶۷.عنه صلى الله عليه و آله :مَن قَدَرَ علَى امرَأةٍ أو جارِيَةٍ حَراما فتَرَكَها مَخافَةَ اللّهِ حَرَّمَ اللّهُ عَزَّ و جلَّ علَيهِ النّارَ ، و آمنَهُ اللّهُ تعالى مِن الفَزَعِ الأكبَرِ و أدخَلَهُ اللّهُ الجَنّةَ ، و إن أصابَها حَراما حَرَّمَ اللّهُ علَيهِ الجَنّةَ و أدخَلَهُ النّارَ . ^۳

۲۰۷۶۸.عنه صلى الله عليه و آله :مَنِ اكتَسَبَ مالاً حَراما لَم يَقبَلِ اللّهُ مِنهُ صَدَقَةً و لا عِتقا و لا حَجّا و لا اعتِمارا ، و كَتَبَ اللّهُ عَزَّ و جلَّ بِعَدَدِ أجرِ ذلكَ أوزارا ، و ما بَقِيَ مِنهُ بعدَ مَوتِهِ كانَ زادَهُ إلَى النّارِ ، و مَن قَدَرَ علَيها و تَرَكَها مَخافَةَ اللّهِ كانَ في مَحَبَّةِ اللّهِ و رَحمَتِهِ و يُؤمَرُ بهِ إلَى الجَنّةِ . ^۴

۲۰۷۶۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس به مسلمانى تهيدست، به خاطر تهي دستيش، اهانت كند و او را خوار شمارد، هر آينه حقّ خدا را خوار شمرده و پيوسته خداوند عزّ و جلّ از او در خشم و ناخشنودى باشد تا آنگاه كه آن تهيدست را راضى گرداند و هر كس مسلمان تهيدستى را احترام كند، روز قيامت خداوند را خندان ديدار كند.

۲۰۷۶۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس امرى دنيايى و امرى آخرتى برايش پيش آيد و او دنيا را بر آخرت برگزيند، خداى متعال را در حالى ديدار كند كه او را هيچ حسنه اى كه از آتش محفوظش دارد، نباشد و هر كس آخرت را بگيرد و دنيا را وا گذارد، روز قيامت خداوند عزّ و جلّ را در حالى ديدار كند كه از او راضى و خشنود است.

۲۰۷۶۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس بر زن يا كنيزى به حرام دست پيدا كند و از ترس خداوند او را رها كند، خداوند عزّ و جلّ آتش را بر وى حرام گرداند و از آن وحشت بزرگ (روز قيامت) در امانش دارد و او را به بهشت برد. اما اگر با وى مرتكب حرام شود، خداوند بهشت را بر او حرام گرداند و به دوزخش برد.

۲۰۷۶۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس مال حرامى به دست آورد خداوند از او نه صدقه اى مى پذيرد و نه آزاد كردن بنده اى و نه حجّى و نه عمره اى و خداوند عزّ و جلّ به اندازه اجر اين كارها برايش گناه بنويسد و آنچه [از آن اموال حرام ]پس از مرگش باقى بماند ره توشه او به سوى آتش خواهد بود و هر كس بتواند مال حرامى به دست آورد و از ترس خدا از آن چشم بپوشد، مشمول محبّت و رحمت خدا باشد و دستور داده شود كه او را به بهشت برند.