۲۱۱۵۱.عنه عليه السلام :اللّهُمّ إنّي أعوذُ بِكَ أن أفتَقِرَ في غِناكَ ، أو أضِلَّ في هُداكَ . ^۱

۲۱۱۵۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ في قولِهِ عَزَّ و جلَّ :«إنّا هَدَيْناهُ السَّبيلَ ......... »ـ: عَرَّفناهُ إمّا آخِذا و إمّا تارِكا . ^۲

۲۱۱۵۳.عنه عليه السلامـ أيضا ـ: عَلَّمَهُ السَّبيلَ ، فإمّا آخِذٌ فهُو شاكِرٌ ، و إمّا تارِكٌ فهُو كافِرٌ . ^۳

۲۱۱۵۴.عنه عليه السلامـ في قولِهِ عَزَّ و جلَّ :«و هَدَيْناهُ النَّجْدَينِ»ـ: نَجدُ الخَيرِ و نَجدُ الشَّرِّ . ^۴

۲۱۱۵۵.عنه عليه السلامـ في قوله تعالى :«و اعْلَمُوا أنَّ اللّهَ يَحُولُ بَينَ المَرْءِ و قَلبِهِ»^۵ـ: يَحُولُ بَينَهُ و بَينَ أن يَعلَمَ أنّ الباطِلَ حَقٌّ . ^۶

(انظر) الاُصول : باب 103.
الحُجّة : باب 717.
النفس : باب 3856.

۲۱۱۵۱.امام على عليه السلام :بار خدايا! به تو پناه مى برم از اينكه با وجود توانگرىِ تو نيازمند بمانم، يا با وجود هدايتِ تو در گمراهى به سر برم.

۲۱۱۵۲.امام صادق عليه السلامـ درباره آيه «براستى كه ما راه را به او نشان داديم ......... » ـفرمود : يعنى ما راه را به او شناسانديم؛ يا آن را در پيش مى گيرد و يا رهايش مى كند.

۲۱۱۵۳.امام صادق عليه السلامـ نيز درباره همين آيه ـفرمود : خداوند راه را به انسان شناساند. يا انسان آن را در پيش مى گيرد كه در اين صورت سپاسگزار است و يا آن را رها مى كند كه در اين صورت ناسپاس مى باشد.

۲۱۱۵۴.امام صادق عليه السلامـ درباره آيه «و ما هر دو راه را به او نموديم» ـفرمود : يعنى راه خير و راه شرّ را.

۲۱۱۵۵.امام صادق عليه السلامـ درباره آيه «و بدانيد كه خداوند ميان انسان و دل او حائل مى شود» ـفرمود : ميان او و اين كه باطل را حقّ بداند مانع مى شود.

۲۱۱۴۵.عنه عليه السلام :رَحِمَ اللّهُ امرءا (عَبدا) سَمِعَ حُكْما فوَعى، و دُعِيَ إلى رَشادٍ فَدَنا ، و أخَذَ بِحُجزَةِ هادٍ فنَجا . ^۱

۲۱۱۴۶.عنه عليه السلامـ في صِفَةِ النَّبيِّ صلى الله عليه و آله ـ: فهُو إمامُ مَنِ اتَّقى ، و بَصيرَةُ مَنِ اهتَدى . ^۲

۲۱۱۴۷.عنه عليه السلام :بِنا اهتَدَيتُم في الظَّلماءِ ، و تَسَنَّمتُم ذُروَةَ العَلياءِ . ^۳

۲۱۱۴۸.عنه عليه السلام :فاعلَمْ أنّ أفضَلَ عِبادِ اللّهِ عِندَ اللّهِ إمامٌ عادِلٌ ، هُدِيَ و هَدى ، فأقامَ سُنَّةً مَعلومَةً ، و أماتَ بِدعَةً مَجهولَةً . ^۴

۲۱۱۴۹.عنه عليه السلام :عِبادَ اللّهِ ، إنَّ مِن أحَبِّ عِبادِ اللّهِ إلَيهِ عَبدا أعانَهُ اللّهُ على نَفسِهِ ، فاستَشعَرَ الحُزنَ و تَجَلبَبَ الخَوفَ ، فزَهَرَ مِصباحُ الهُدى في قَلبِهِ ......... فخَرَجَ مِن صِفَةِ العَمى و مُشارَكَةِ أهلِ الهَوى ، و صارَ مِن مَفاتِيحِ أبوابِ الهُدى ، و مَغالِيقِ أبوابِ الرَّدى . ^۵

۲۱۱۵۰.عنه عليه السلام :أيُّها النّاسُ ، لا تَستَوحِشوا في طَريقِ الهُدى لقِلَّةِ أهلِهِ ؛ فإنَّ النّاسَ قدِ اجتَمَعوا على مائدَةٍ شِبَعُها قَصيرٌ ، و جُوعُها طَويلٌ ^۶ . ^۷

۲۱۱۴۵.امام على عليه السلام :خدا رحمت كند انسانى (بنده اى) را كه سخن حكيمانه اى شنيد و آن را پذيرا شد و به راه راست فرا خوانده شد و بدان نزديك گشت و كمربندِ راهنمايى را گرفت و نجات يافت.

۲۱۱۴۶.امام على عليه السلامـ در وصف پيامبر صلى الله عليه و آله ـفرمود : او پيشواى كسى است كه پرهيزگار باشد و بينايى كسى كه هدايت جويد .

۲۱۱۴۷.امام على عليه السلام :به واسطه ما بود كه در تاريكى ها راه راست را يافتيد و بر ستيغ بلندى و سيادت فراز آمديد.

۲۱۱۴۸.امام على عليه السلام :بدان كه برترين بندگان خدا در پيشگاه او، پيشواى دادگرى است كه خود در راه راست باشد و به راه راست رهنمون شود، سنّت شناخته شده [از پيامبر ]را برپا دارد و بدعت ناشناخته را از ميان بردارد.

۲۱۱۴۹.امام على عليه السلام :اى بندگان خدا! از محبوبترين بندگان خدا در نزد او بنده اى است كه خداوند او را در برابر نفْسش يارى كرد و از اين رو اندوه را شِعار (جامه زيرين) خود ساخت و ترس [از خدا ]را رداى خويش و چراغ هدايت در دل او فروزان گشت. و بدين سبب از كور دلى و مشاركت با هوا پرستان (پيروان فرقه ها و كيشهاى مختلف) رهايى يافت و [خود] از كليدهاى درهاى هدايت و قفل هاى درهاى هلاكت شد.

۲۱۱۵۰.امام على عليه السلام :اى مردم! در راه هدايت، به خاطر اندك بودن پويندگان آن، احساس تنهايى نكنيد؛ زيرا مردم بر سر سفره اى گرد آمده اند كه سيرى آن كوتاه و گرسنگيش طولانى است.