3837

جَوابُ الإمامِ لِمَن دَعاهُ إلَى المُناظَرَةِ

۲۰۳۵۹.الإمامُ الحسينُ عليه السلامـ لرجُلٍ قالَ لَهُ : اجلِسْ حتّى نَتَناظَرَ في الدِّينِ ـ: يا هذا أنا بَصيرٌ بدِيني مَكشوفٌ علَيَّ هُداي ، فإن كُنتَ جاهِلاً بدِينِكَ فاذهَبْ و اطلُبْهُ ، ما لي و لِلمُماراةِ ؟! و إنَّ الشَّيطانَ لَيُوَسوِسُ لِلرّجُلِ و يُناجيهِ و يقولُ : ناظِرِ النّاسَ في الدِّينِ كيلا يَظُنّوا بكَ العَجزَ و الجَهلَ ! ^۱

3837

پاسخ امام به كسى كه ايشان را به مناظره دعوت كرد

۲۰۳۵۹.امام حسين عليه السلامـ به مردى كه گفت : بنشين تا با يكديگر درباره دين مناظره كنيم ـفرمود : اى مرد! من به دين خود آگاهم و راه راست برايم معلوم و روشن است. اگر تو نسبت به دينت آگاهى ندارى برو و آن را تحصيل كن، مرا چه به بحث و مجادله؟ همانا شيطان آدمى را وسوسه مى كند و در گوش او مى خواند و مى گويد : درباره دين با مردم مناظره كن تا فكر نكنند كه تو آدم ناتوان و نادانى هستى!

۲۰۳۵۶.عنه عليه السلامـ لَمّا قالَ لَهُ عبدُ الأعلى : إنّ النّاسَ يَعيبونَ علَيَّ بالكلامِ ، و أنا اُكلِّمُ النّاسَ ـ: أمّا مِثلُكَ مَن يَقَعُ ثُمّ يَطيرُ فنَعَم ، و أمّا مَن يَقَعُ ثُمّ لا يَطيرُ فلا . ^۱

۲۰۳۵۷.معاني الأخبار عن حَمزةٍ و محمّدٍ ابني حُمرانَ :اجتَمَعنا عِندَ أبي عبدِ اللّهِ عليه السلام في جَماعَةٍ مِن أجِلَّةِ موالِيهِ ، و فينا حُمرانُ بنُ أعيَنٍ ، فخُضنا في المُناظَرَةِ و حُمرانُ ساكِتٌ ، فقالَ لَهُ أبو عبدِ اللّهِ عليه السلام : ما لَكَ لا تَتَكَلَّمُ يا حُمرانُ ؟ فقالَ : يا سَيِّدي آلَيتُ على نَفسي أنّي لا أتَكَلَّمُ في مَجلِسٍ تَكونُ فيهِ ، فقالَ أبو عبدِ اللّهِ عليه السلام : إنّي قد أذِنتُ لكَ في الكَلامِ فَتَكَلّمْ . ^۲

۲۰۳۵۸.بحار الأنوار عن أبي جعفر الأحول عن الإمامِ الصّادقِ عليه السلام :ما فَعَلَ ابنُ الطَّيَّارِ ؟ فقلتُ : تُوُفِّي ، فقالَ : رَحِمَهُ اللّهُ ، أدخَلَ اللّهُ علَيهِ الرَّحمَة و النَّضرَةَ ؛ فإنّهُ كانَ يُخاصِمُ عنّا أهلَ البَيتِ . ^۳

۲۰۳۵۶.امام صادق صلى الله عليه و آلهـ وقتى عبد الاعلى عرض كرد : من با مردم بحث و مناظره مى كنم، ولى مردم اين كار را بر من خُرده مى گيرند ـفرمود : مناظره كردن براى كسى چون تو كه مى نشيند و سپس پرواز مى كند (در مناظره و بحث فرود و فراز دارد) خوب است، اما براى كسى كه مى نشيند و ديگر به پرواز در نمى آيد خوب نيست.

۲۰۳۵۷.معانى الأخبارـ به نقل از حمزه و محمّد پسران حمران ـ: با جماعتى از دوستان جليل القدر امام صادق عليه السلام خدمت آن حضرت جمع شديم. حمران بن اعين نيز در ميان ما بود. ما غرق در بحث و مناظره شديم و حمران ساكت بود و چيزى نمى گفت. حضرت به او فرمود : چرا تو سخن نمى گويى، حمران؟ عرض كرد : سرورم! با خود عهد كرده ام كه در مجلسى كه شما هستيد سخنى نگويم. حضرت فرمود : من به تو اجازه دادم صحبت كنى، حالا سخن بگو.

۲۰۳۵۸.بحار الأنوارـ به نقل از ابو جعفر احول ـ: امام صادق عليه السلام فرمود: از ابن طيّار چه خبر؟ عرض كردم : از دنيا رفت. حضرت فرمود : خداوند رحمتش كند. خداوند رحمت و خرّمى به او برساند؛ چرا كه وى از ما اهل بيت دفاع مى كرد.