۲۰۳۸۶.عنه عليه السلام :الحَمدُ للّهِ غيرَ مَقنوطٍ مِن رَحمَتِهِ ، و لا مَخلُوٍّ مِن نِعمَتِهِ . ^۱

۲۰۳۸۷.عنه عليه السلامـ في بَيانِ قُدرَةِ اللّهِ ـ: سبحانَكَ ما أعظَمَ شأنَكَ ! ......... و ما أسبَغَ نِعَمَكَ في الدُّنيا ، و ما أصغَرَها في نِعَمِ الآخِرَةِ ! ^۲

۲۰۳۸۸.عنه عليه السلام :لَو فَكَّروا في عَظيمِ القُدرَةِ ، و جَسيمِ النِّعمَةِ ، لَرَجَعوا إلَى الطَّريقِ ، و خافُوا عَذابَ الحَريقِ ، و لكنَّ القُلوبَ عَليلَةٌ ، و البَصائرَ مَدخولَةٌ ! ^۳

۲۰۳۸۹.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلامـ كانَ إذا قَرأَ هذهِ الآيةَ:«و إنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللّهِ لا تُحْصُوها»يقول ـ: سبحانَ مَن لَم يَجعَل في أحَدٍ مِن مَعرِفَةِ نِعَمِهِ إلاّ المَعرِفَةَ بالتّقصيرِ عَن مَعرِفَتِها ، كما لَم يَجعَلْ في أحَدٍ مِن مَعرِفَةِ إدراكِهِ أكثَرَ مِن العِلمِ أنَّهُ لا يُدرِكُهُ ، فشَكَرَ جَلّ و عَزّ مَعرِفَةَ العارِفينَ بالتَّقصيرِ عَن مَعرِفَةِ شُكرِهِ فجَعَلَ مَعرِفَتَهُم بالتَّقصيرِ شُكرا ، كما علِمَ عِلمَ العالِمينَ أنَّهُم لا يُدرِكونَهُ فجَعَلَهُ إيمانا ، عِلما مِنهُ أنّهُ قَد ^۴ وَسِعَ العِبادَ فلا يَتَجاوزُ ذلكَ ؛ فإنَّ شيئا مِن خَلقِهِ لا يَبلُغُ مَدى عِبادَتِهِ ، و كيفَ يَبلُغُ مَدى عِبادَتهِ مَن لا مَدىً لَهُ و لا كَيفَ ؟! تَعالىَ اللّهُ عن ذلكَ عُلُوّا كَبيرا . ^۵

۲۰۳۸۶.امام على عليه السلام :ستايش ، خداوند را در حالى كه نه از رحمتش نوميديم و نه از نعمتش خالى .

۲۰۳۸۷.امام على عليه السلامـ در بيان قدرت خداوند ـفرمود : منزّهى تو، چه بزرگ است مقام و منزلت تو! ......... و چه بسيار است نعمت هاى تو در دنيا و چه كوچك است اين نعمت ها در برابر نعمت هاى آخرت!

۲۰۳۸۸.امام على عليه السلام :اگر درباره قدرت عظيم و نعمت هاى بزرگ و بى شمار خداوند مى انديشيدند، بى گمان به راه [راست ]بر مى گشتند و از عذاب سوزان مى ترسيدند، اما دل ها بيمار و ديدگان معيوبند!

۲۰۳۸۹.امام زين العابدين عليه السلامـ هرگاه آيه «و اِنْ تعدّوا نعمة اللّه لا تحصوها» را مى خواند ـمى فرمود : منزّه است خدايى كه به هيچ كس توان شناخت نعمت هايش را نداد مگر همين اندازه كه بدانند از شناخت نعمت هاى او ناتوانند، همچنان كه به هيچ كس قدرت بر شناخت خويش را نداد، مگر همين اندازه كه بدانند از ادراك او ناتوانند. پس خداوند عزّ و جلّ آگاهى عارفان را از اين نكته كه از شناخت (به جا آوردن) شكر او قاصرند، مورد قدردانى قرار داد و همان آگاهيشان از تقصير را به منزله سپاسگزارى ايشان گرفت. همچنان كه علم عالمان را از اين نكته كه او را در نمى يابند، دانست و همان را [به منزله ]ايمان قرار داد؛ زيرا مى دانست كه اندازه توان بندگان همين است و از آن فراتر نتوانند رفت. هيچ يك از خلقش، به نهايت عبادتش دست نيابند. چگونه به نهايتِ عبادتِ كسى دست يابند كه او را نهايت و چگونگى نيست؟! خداوند بسى برتر از اين حرف هاست.

3842

نِعَمُ اللّهِ لا تُحصى

الكتاب :

وَ آتَاكُمْ مِنْ كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللّهِ لاَ تُحْصُوهَا إِنَّ الاْءِنْسَانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ» . ^۱

وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللّهِ لاَ تُحْصُوهَا إِنَّ اللّهَ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ» . ^۲

الحديث :

۲۰۳۸۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الحَمدُ للّهِ الذي لا يَبلُغُ مِدحَتَهُ القائلونَ ، و لا يُحصِي نَعماءَهُ العادُّونَ . ^۳

۲۰۳۸۴.عنه عليه السلامـ في وَصيَّتِهِ لِكُميلٍ ـ: يا كُمَيلُ ، إنّهُ لا تَخلو مِن نِعمَةِ اللّهِ عَزَّ و جلَّ عِندَكَ و عافِيَتِهِ ، فلا تَخْلُ مِن تَحميدِهِ و تَمجيدِهِ و تَسبيحِهِ و تَقديسِهِ و شُكرِهِ و ذِكرِهِ على كلِّ حالٍ . ^۴

۲۰۳۸۵.عنه عليه السلام :لم تَخْلُ مِن لُطفِهِ مَطْرِفَ عَينٍ ، في نِعمَةٍ يُحدِثُها لَكَ ، أو سَيِّئةٍ يَستُرُها علَيكَ ، أو بَلِيَّةٍ يَصرِفُها عنكَ . ^۵

3842

نعمت هاى بى شمار خداوند

قرآن:

«و هر آنچه از او خواستيد به شما عطا كرد و اگر نعمت خدا را شماره كنيد، نمى توانيد آن را به شمار در آوريد. همانا انسان ستم پيشه ناسپاس است».

«و اگر نعمت خدا را شماره كنيد، نمى توانيد كه آن را به شمار در آوريد. همانا خداوند آمرزنده مهربان است.

حديث:

۲۰۳۸۳.امام على عليه السلام :سپاس خداوندى را كه سخنوران در ستودنش در مانند و شمارندگان ، شمردن نعمت هايش را ندانند.

۲۰۳۸۴.امام على عليه السلامـ در سفارش به كميل ـفرمود : اى كميل! تو هيچ گاه از نعمت و عافيت خداوند عزّ و جلّ بى بهره نيستى. پس در هيچ حال از ستايش و تمجيد و تسبيح و تقديس و شكر و ياد او دست برندار.

۲۰۳۸۵.امام على عليه السلام :در نعمتى كه براى تو پديد آورده، يا گناهى كه از تو فرو پوشانده، يا بلايى كه از تو دور ساخته، چشم بر هم زدنى از لطف او بى بهره نبوده اى.