۲۰۴۴۲.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام :مَنِ اقتَصَدَ و قَنَعَ بَقِيَت علَيهِ النِّعمَةُ، و مَن بَذَّرَ و أسرَفَ زالَت عنهُ النِّعمَةُ . ^۱

۲۰۴۴۳.الإمامُ الرِّضا عليه السلام :اِستِعمالُ العَدلِ و الإحسانِ مُؤْذِنٌ بِدَوامِ النِّعمَةِ . ^۲

(انظر) الذنب : باب 1383.
النّبوّة العامّة: باب 3713 حديث 19580 .
وسائل الشيعة : 11 / 549 باب 14.

3850

الاستِعانَةُ بِنِعَمِ اللّهِ عَلى مَعاصيهِ

۲۰۴۴۴.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :يَقولُ اللّهُ تباركَ و تعالى : يا ابنَ آدمَ، ما تُنصِفُني ! أتَحَبَّبُ إلَيكَ بالنِّعَمِ و تَتَمَقَّتُ إلَيَّ بالمَعاصي ، خَيري علَيكَ مُنزَلٌ و شَرُّكَ إلَيَّ صاعِدٌ ! ^۳

۲۰۴۴۵.بحار الأنوار :في زَبورِ داوودَ عليه السلام : يقولُ اللّهُ تعالى : يا ابنَ آدمَ، تَسألُني و أمنَعُكَ لِعلمي بما يَنفَعُكَ، ثُمَّ تُلِحُّ علَيَّ بالمَسألَةِ فاُعطيكَ ما سَألتَ، فتَستَعينُ بهِ على مَعصيَتي ! ^۴

۲۰۴۴۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :أقلُّ ما يَلزَمُكُم للّهِ ألا تَستَعينوا بنِعَمهِ على مَعاصيهِ . ^۵

۲۰۴۴۲.امام كاظم عليه السلام :كسى كه صرفه جو و قانع باشد، نعمت برايش مى ماند و كسى كه ريخت و پاش و اسراف كند نعمت از او زوال مى يايد.

۲۰۴۴۳.امام رضا عليه السلام :به كار بستن عدالت و نيكوكارى، خبر از دوام نعمت مى دهد.

3850

نافرمانى خدا با كمك نعمت هاى او

۲۰۴۴۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند تبارك و تعالى مى فرمايد : اى پسر آدم! با من به انصاف رفتار نمى كنى! من با نعمت ها به تو اظهار محبّت مى كنم و تو با گناهان با من دشمنى مى ورزى. خوبى من بر تو فرود مى آيد و بدى تو به سوى من فراز مى آيد.

۲۰۴۴۵.بحار الأنوار :در زبور داوود عليه السلام آمده است : خداى متعال مى فرمايد : اى پسر آدم! تو از من چيزى مى خواهى و من آن را به تو نمى دهم؛ چون مى دانم چه چيز به سود توست. اما تو با اصرار از من مى خواهى و من خواسته ات را به تو مى دهم و آنگاه از آن در راه نافرمانى من كمك مى گيرى!

۲۰۴۴۶.امام على عليه السلام :كمترين وظيفه شما در قبال خداوند اين است كه از نعمت هاى او در راه معصيتش كمك نگيريد.

۲۰۴۳۸.عنه عليه السلام :إنّ لِلطّاعَةِ أعلاما واضِحَةً ......... مَن نَكَبَ عَنها جارَ عنِ الحَقِّ ، و خَبَطَ في التِّيهِ ، و غَيَّرَ اللّهُ نِعمَتَهُ ، و أحَلَّ بهِ نِقمَتَهُ . ^۱

۲۰۴۳۹.عنه عليه السلام :إذا أرادَ اللّهُ سبحانَهُ إزالَةَ نِعمَةٍ عَن عَبدٍ كانَ أوّلَ ما يُغَيِّرُ عنهُ عَقلُهُ ، و أشَدُّ شَيءٍ علَيهِ فَقدُهُ . ^۲

۲۰۴۴۰.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :لا تَدومُ النِّعَمُ إلاّ بعدَ ثَلاثٍ (إلاّ بثَلاثٍ) : مَعرِفَةٌ بما يَلزَمُ للّهِ سبحانَهُ فيها ، و أداءُ شُكرِها ، و التَّعَبُ فيها . ^۳

۲۰۴۴۱.عنه عليه السلام :مَن عَظُمَت نِعمَةُ اللّهِ علَيهِ اشتَدَّت مَؤونَةُ النّاسِ علَيهِ ، فاستَديموا النِّعمَةَ باحتِمالِ المَؤونَةِ و لا تُعَرِّضوها لِلزَّوالِ ، فقَلَّ مَن زالَتَ عَنهُ النِّعمَةُ فكادَت أن تَعودَ إلَيهِ . ^۴

۲۰۴۳۸.امام على عليه السلام :براى طاعت [از خدا ]نشانه هايى آشكار وجود دارد ......... هر كس كه از آنها بيرون شود از راه حق بيرون رود و به سرگردانى گرفتار آيد و خداوند نعمت خويش را تغيير دهد و عذاب و خشم خود را بر او فرو آورد.

۲۰۴۳۹.امام على عليه السلام :هرگاه خداوند سبحان بخواهد نعمتى را از بنده اى بگيرد، اولين چيزى كه از او تغيير مى دهد خِرد اوست و سخت ترين چيز برايش اين است كه خِردش را از دست دهد.

۲۰۴۴۰.امام صادق عليه السلام :نعمت ها نپايند مگر بعد از سه كار : شناخت جايگاه شايسته خداوند در نعمت ها، گزاردن شكر آنها، و رنج و زحمت كشيدن براى آنها.

۲۰۴۴۱.امام صادق عليه السلام :هر كه نعمت خدا به او زياد شود، بار زحمت و هزينه مردم بر دوش او سنگين تر شود؛ بنا بر اين، با به دوش كشيدن بار زحمت و هزينه مردم نعمت [خود] را پايدار سازيد و آن را در معرض زوال قرار ندهيد؛ زيرا به ندرت پيش مى آيد كه نعمتى از كسى زوال يابد و دوباره به او باز گردد.