۲۰۴۹۳.الكافي عن أحمد بن محمّد بنِ أبي نَصرٍ :ذَكَرتُ للرِّضا عليه السلام شيئا فَقالَ : اصبِرْ ؛ فإنّي أرجو أن يَصنَعَ اللّهُ لكَ إن شاءَ اللّهُ .
ثُمّ قالَ : فوَ اللّهِ ما أخَّرَ اللّهُ عنِ المُؤمنِ مِن هذهِ الدُّنيا خَيرٌ لَهُ مِمّا عَجَّلَ لَهُ فيها . ثُمّ صَغَّرَ الدُّنيا و قالَ : أيُّ شيءٍ هِيَ ؟! ثُمّ قالَ : إنّ صاحِبَ النِّعمَةِ على خَطَرٍ ؛ إنّهُ يَجِبُ علَيهِ حُقوقُ اللّهِ فيها . و اللّهِ، إنّهُ لَتَكونُ علَيَّ النِّعَمُ مِن اللّهِ عَزَّ و جلَّ فما أزالُ مِنها على وَجَلٍ ـ وَ حَرَّكَ يَدَهُ ـ حتّى أخرُجَ مِن الحُقوقِ الّتي تَجِبُ للّهِ علَيَّ فيها .
فقلتُ : جُعِلتُ فِداكَ، أنتَ في قَدرِكَ تَخافُ هذا ؟! قالَ : نَعَم، فأحمَدُ ربِّي على ما مَنَّ بهِ علَيَّ . ۱
(انظر) الإحسان : باب 875.
وسائل الشيعة: 11/248 باب 44 و ص 539 باب 8 .
۲۰۴۹۳.الكافىـ به نقل از احمد بن محمّد بن ابى نصر ـ: مطلبى را به عرض امام رضا عليه السلام رساندم. حضرت فرمود : شكيبا باش؛ زيرا اميدوارم كه خداوند، برايت كارسازى كند ان شاء اللّه . سپس فرمود : به خدا سوگند، آنچه خداوند از اين دنيا براى مؤمن به آخرت اندازد، برايش بهتر از چيزى است كه در همين دنيا به او دهد. حضرت سپس دنيا را تحقير نمود و فرمود : دنيا چه ارزشى دارد؟! آنگاه فرمود : شخصِ برخوردار از نعمت در معرض خطر است؛ زيرا خداوند در آن نعمت حقوقى را بر او واجب گردانيده است. به خدا قسم، گاهى اوقات خداوند عزّ و جلّ به من نعمت هايى مى دهد و من پيوسته نسبت به آنها بيمناك و نگران هستم ـ و دستش را تكان داد ـ تا اينكه از حقوقى كه خداوند در اين نعمت ها به گردن من دارد بيرون آيم.
من عرض كردم : فدايت شوم، شما با چنين مقام و منزلتى كه داريد، اين چنين مى ترسيد؟! فرمود : آرى، و پروردگارم را در برابر نعمتى كه به من ارزانى داشته است مى ستايم.
