(انظر) بحار الأنوار : 15 / 174 باب 2.
الطبقات الكبرى : 1 / 360.
أنيس الأعلام : 5 / 48 ـ 186.
3763
شهادَةُ عُلَماءِ أهلِ الكِتابِ
الكتاب :
أَ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ آيَةً أَنْ يَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ» . ۱
وَ إِذَا سَمِعُوا مَا أُنْزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرَى أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الحَقِّ يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ * وَ مَا لَنَا لاَ نُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ مَا جَاءَنَا مِنَ الْحَقِّ وَنَطْمَعُ أَنْ يُدْخِلَنَا رَبُّنَا مَعَ الْقَوْمِ الصَّالِحِينَ» . ۲
قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ كَانَ مِنْ عِنْدِ اللّهِ وَ كَفَرْتُمْ بِهِ وَ شَهِدَ شَاهِدٌ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى مِثْلِهِ فَآمَنَ وَ اسْتَكْبَرْتُمْ إِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ» . ۳
الحديث :
۱۹۸۴۸.تفسير القمّي :و أمّا قولُهُ : «الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الكِتابَ يَعْرِفونَهُ كَما يَعْرِفونَ أبْناءَهُم»۴ الآية ، فإنّ عمرَ بنَ الخطّابِ قالَ لعَبدِ اللّه بنِ سَلامٍ : هَل تَعرِفونَ محمّدا في كِتابِكُم؟ قالَ : نَعَم و اللّهِ نَعرِفُهُ بالنَّعتِ الّذي نَعَتَ اللّهُ لَنا إذا رَأيناهُ فِيكُم ، كما يَعرِفُ أحَدُنا ابنَهُ إذا رَآهُ مَع الغِلمانِ ، و الّذي يَحلِفُ بهِ ابنُ سَلامٍ لَأنا بمحمّدٍ هذا أشَدُّ مَعرِفَةً مِنِّي بابنِي . ۵
3763
گواهى دادن علماى اهل كتاب
قرآن:
«آيا براى آنان، اين خود دليل روشنى نيست كه علماى بنى اسرائيل از آن اطلاع دارند؟»
«و چون آنچه را به اين پيامبر نازل شده است، بشنوند، مى بينى بر اثر آن حقيقتى كه شناخته اند اشك از چشمانشان سرازير شده مى گويند : پروردگارا! ما ايمان آورديم. پس ما را در زمره گواهان بنويس. چرا به خدا و آنچه از حقّ به ما رسيده است ايمان نياوريم، حال آنكه چشم داريم كه پروردگارمان ما را با گروه شايستگان [به بهشت] در آورد؟»
«بگو : به من خبر دهيد، اگر اين قرآن از نزد خدا باشد و شما بدان كافر شده باشيد و شاهدى از فرزندان اسرائيل به مشابهت آن [با تورات ]گواهى داده و ايمان آورده باشد و شما تكبّر نموده باشيد [آيا باز هم شما گمراه نيستيد؟ ]البته خدا قوم ستمكار را هدايت نمى كند».
حديث :
۱۹۸۴۸.تفسير القمّىـ درباره آيه كسانى كه به ايشان كتاب [آسمانى] داديم او [محمّد] را مى شناسند، همان گونه كه پسران خود را مى شناسند ......... ـ: عمر بن خطّاب خطاب به عبد اللّه بن سلام گفت : آيا شما در كتاب خود محمّد را مى شناسيد؟ گفت: آرى، به خدا قسم هرگاه در ميان شما باشد، او را از طريق صفاتى كه خداوند از او برايمان بيان داشته است، مى شناسيم همان گونه كه هر يك از ما هرگاه فرزند خود را در ميان ديگر كودكان ببيند، مى شناسد. سوگند به آنكه ابن سلام به او سوگند مى خورد، من اين محمّد را بهتر از فرزندم مى شناسم.
