(انظر) المعرفة: باب 2546 ، 2547.
العلم : باب 2842.
الزهد : باب 1621 ، 1622.
القلب : باب 3339.

3902

مَن نَوَّرَ اللّهُ قَلبَهُ

۲۰۸۶۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آلهـ لَمّا أقبَلَ علَيهِ مُصعَبُ ابنُ عُمَيرٍ و علَيهِ إهابُ كَبشٍ ـ: اُنظُروا إلى رجُلٍ قَد نَوَّرَ اللّهُ قَلبَهُ ، و لَقد رَأيتُهُ و هُو بَينَ أبَوَيهِ يُغَذِّيانِهِ بأطيَبِ الأطعِمَةِ و أليَنِ اللِّباسِ ، فدَعاهُ حُبُّ اللّهِ و رَسولِهِ إلى ما تَرَونَ . ^۱

3902

كسى كه خدا دلش را روشن مى سازد

۲۰۸۶۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ وقتى كه مصعب بن عمير با پوست دباغى نشده قوچى كه به تن كرده بود به سوى ايشان مى آمد ـفرمود : بنگريد به مردى كه خداوند دلش را روشن ساخته است. من شاهد بودم كه او پيش والدينش بود و آنها به او بهترين غذاها را مى دادند و نرمترين لباس ها را بر او مى پوشاندند، اما عشق و محبّت به خدا و رسولش، اين مرد را بدين جا كشاند كه مى بينيد.

۲۰۸۵۹.عنه عليه السلامـ و هُو يَذكُرُ فَضائلَهُ بَعدَ وَقعَةِ النَّهرَوانِ ـ: فقُمتُ بالأمرِ حِينَ فَشِلوا ، و تَطَلَّعتُ حِينَ تَقَبَّعوا ^۱ ، و نَطَقتُ حِينَ تَعتَعوا ^۲ ، و مَضَيتُ بنُورِ اللّهِ حِينَ وَقَفوا . ^۳

۲۰۸۶۰.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلامـ أيضا ـ: وَ هَبْ لي نُورا أمشي بهِ في النّاسِ ، و أهتَدي بهِ في الظُّلُماتِ ، و أستَضيءُ بهِ مِن الشَّكِّ و الشُّبُهاتِ . ^۴

۲۰۸۶۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :لَيسَ العِلمُ بالتَّعلُّمِ ، إنّما هُو نُورٌ يَقَعُ في قَلبِ مَن يُريدُ اللّهُ تباركَ و تعالى أن يَهدِيَهُ ^۵ . ^۶

۲۰۸۶۲.عنه عليه السلامـ في وَصيَّتِهِ لعبدِ اللّهِ ابنِ جُندَبٍ ـ: يا بنَ جُندَبٍ ، قالَ اللّهُ جَلّ و عَزَّ في بعضِ ما أوحى : إنّما أقبَلُ الصَّلاةَ مِمَّن يَتَواضَعُ لعَظَمَتي ، و يَكُفُّ نَفسَهُ عَنِ الشَّهَواتِ مِن أجلي ، و يَقطَعُ نَهارَهُ بذِكري ، و لا يَتَعَظَّمُ على خَلقي ، و يُطعِمُ الجائعَ ، و يَكسو العارِيَ ، و يَرحَمُ المُصابَ ، و يُؤوِي (يُواسِي) الغَريبَ ، فذلكَ يُشرِقُ نُورُهُ مِثلَ الشَّمسِ ، أجعَلُ لَهُ في الظُّلمَةِ نُورا ، و في الجَهالَةِ حِلما ، أكلَؤهُ ^۷ بعِزَّتي ، و أستَحفِظُهُ مَلائكَتي ، يَدعوني فاُلَبِّيهِ ، و يَسألُني فاُعطيهِ ، فمَثَلُ ذلكَ العَبدِ عِندي كمَثَلِ جَنّاتِ الفِردَوسِ ، لا يَسبِقُ ^۸ أثمارُها ، و لا تَتَغَيّرُ عَن حالِها . ^۹

۲۰۸۵۹.امام على عليه السلامـ در برشمردن فضايل خود ، بعد از جنگ نهروان ـفرمود : زمانى كه مسلمانان ناتوان بودند، من به يارى اسلام برخاستم و آنگاه كه همه سر در لاك خود فرو داشتند من سر بر داشتم و آن زمان كه همه الكن بودند، من به سخن آمدم و در آن وقت كه همه متوقف بودند من با [مدد ]نور خدا پيش رفتم.

۲۰۸۶۰.امام زين العابدين عليه السلامـ در دعا ـگفت : و مرا نورى بخش تا با آن در ميان مردم گام بردارم و به واسطه آن در تاريكى ها راه يابم و در پرتو آن از شكّ و شبهات به درآيم.

۲۰۸۶۱.امام صادق عليه السلام :علمْ به آموختن نيست، بلكه آن، در حقيقت، نورى است كه خداوند تبارك و تعالى در دل هر كس كه خواهان هدايتش باشد، مى نهد.

۲۰۸۶۲.امام صادق عليه السلامـ در سفارش به عبد اللّه بن جندب ـفرمود : اى پسر جندب! خداوند عزّ و جلّ در يكى از وحى هاى خود فرمود : «من نماز را از كسى مى پذيرم كه در برابر بزرگىِ من افتادگى كند و به خاطر من از خواهش هاى نفْس خويشتندارى ورزد و روز خود را با ياد من بگذراند و بر آفريدگان من بزرگى نفروشد و گرسنه را سير كند و برهنه را بپوشاند و بر گرفتار و مصيبت زده رحم آورد و غريب را پناه دهد. چنين كسى نورش چون خورشيد مى تابد. برايش در تاريكى نورى قرار مى دهم و در نابخردى، بردبارى، با عزّت خود او را حمايت مى كنم و فرشتگانم را به نگهبانى از او مى گمارم. مرا مى خواند و من جوابش را مى دهم و از من مى خواهد و عطايش مى كنم. حكايت اين بنده نزد من همچون حكايت باغ هاى فردوس است كه نه ميوه هايشان مى خشكد و نه حالشان دگرگون مى شود».