517
ميزان الحكمه ج 12

۲۰۹۹۱.عنه صلى الله عليه و آلهـ لَمّا أغزى علِيّا عليه السلام فيِ سَرِيَّةٍ ، فقالَ رجُلٌ لأخٍ لَهُ : اُغْزُ بِنا في سَرِيّةِ علِيٍّ لَعلَّنا نُصيبُ خادِما أو دابَّةً أو شَيئا نَتَبَلَّغُ بهِ ـ: إنّما الأعمالُ بالنِّيّاتِ ، و لكُلِّ امرئٍ ما نَوى ، فمَن غَزا ابتِغاءَ ما عِندَ اللّهِ فَقد وَقَعَ أجرُهُ علَى اللّهِ ، و مَن غَزا يُريدُ عَرَضَ الدُّنيا أو نَوى عِقالاً لَم يَكُن لَهُ إلاّ ما نَوى . ۱

۲۰۹۹۲.عنه صلى الله عليه و آله :مَن غَزا في سَبيلِ اللّهِ و لَم يَنوِ إلاّ عِقالاً فلَهُ ما نَوى . ۲

۲۰۹۹۳.عنه صلى الله عليه و آله :إنّما يَبعَثُ اللّهُ المُقتَتِلينَ علَى النِّيّاتِ . ۳

۲۰۹۹۴.عنه صلى الله عليه و آلهـ في جَلَدِ رجُلٍ و نَشاطِهِ لَمّا قالَ أصحابُهُ فيهِ : لَو كانَ هذا في سَبيلِ اللّهِ! ـ: إن كانَ خَرَجَ يَسعى على وُلدِهِ صِغارا فهُو في سَبيلِ اللّهِ، و إن كانَ خَرَجَ يَسعى على أبوَينِ شَيخَينِ كَبيرَينِ فهُو في سَبيلِ اللّهِ ، و إن كانَ خَرَجَ يَسعى على نَفسِهِ يُعِفُّها فهُو في سبيلِ اللّهِ ، و إن كانَ خَرَجَ يَسعى رِياءً و مُفاخَرَةً فهُو في سَبيلِ الشَّيطانِ . ۴

۲۰۹۹۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ هنگامى كه على عليه السلام را با فرماندهى سپاهى روانه جنگ كرد و مردى به برادر خود گفت: با ما در سپاه على به جنگ بيا شايد غلامى يا چهارپايى يا چيزى كه به دردمان بخورد به دست بياوريم ـفرمود : جز اين نيست كه اعمال به نيّت هاست و براى هر كس همان چيزى است كه نيّتش را دارد. پس هركه براى تحصيل آنچه نزد خداست بجنگد، بى گمان اجرش با خداست و هر كس براى رسيدن به متاع دنيا يا به نيّت عقالى (زانو بند شتر) بجنگد ، او را [نصيب و پاداشى ]جز همان چه برايش جنگيده است، نباشد.

۲۰۹۹۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هركه در جهاد شركت كند امّا نيّتى جز دست يافتن به عقالى (زانو بند شتر) نداشته باشد، برايش همان باشد كه به نيّت آن جنگيده است.

۲۰۹۹۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :جز اين نيست كه خداوند جنگجويان را بر اساس نيّت هايشان بر مى انگيزد.

۲۰۹۹۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ آنگاه كه اصحاب ايشان با مشاهده نيرومندى و چابكى مردى عرض كردند: كاش اين در راه خدا بود ـفرمود : اگر براى تأمين كودكان خرد سال خود بيرون آمده باشد، او در راه خداست، اگر براى تأمين پدر و مادر پير و فرتوتى بيرون آمده باشد در راه خداست، اگر براى تأمين خودش و براى اينكه نگذارد محتاج كسى شود بيرون آمده باشد، در راه خداست. اما اگر براى خودنمايى و فخر فروشى بيرون آمده باشد، در راه شيطان است.

1.الأمالي للطوسيّ : ۶۱۸ / ۱۲۷۴.

2.كنز العمّال : ۱۰۷۷۷.

3.كنز العمّال : ۱۰۷۷۸.

4.الترغيب و الترهيب : ۳ / ۶۳ / ۱۰.


ميزان الحكمه ج 12
516

(انظر) النفس : باب 3863 حديث 20569.

3921

دَورُ النِّيَّةِ فِي العَمَلِ

۲۰۹۹۰.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :يا أيُّها النّاسُ، إنّما الأعمالُ بالنِّيّاتِ ، و إنّما لِكُلِّ امرئٍ ما نَوى ، فمَن كانَت هِجرَتُهُ إلَى اللّهِ و رَسولِهِ فهِجرَتُهُ إلَى اللّهِ و رَسولِهِ ، و مَن كانَت هِجرَتُهُ إلى دُنيا يُصيبُها أوِ امرأةٍ يَتَزَوَّجُها فهِجرَتُهُ إلى ما هاجَرَ إلَيهِ . ۱

3921

نقش نيّت در عمل

۲۰۹۹۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى مردم! جز اين نيست كه اعمال به نيّت هاست و در حقيقت براى هر كس آن چيزى است كه نيّت مى كند. پس هركه هجرتش براى خدا و رسول او باشد، به سوى خدا و رسول او هجرت كرده است و هركه هجرتش براى رسيدن به چيزى از دنيا يا ازدواج كردن با زنى باشد، هجرتش به سوى همان چيزى است كه به نيّت آن هجرت كرده است.

1.كنز العمّال : ۷۲۷۲.

  • نام منبع :
    ميزان الحكمه ج 12
    سایر پدیدآورندگان :
    شيخي، حميد رضا
    تعداد جلد :
    14
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1386
    نوبت چاپ :
    هفتم
تعداد بازدید : 163795
صفحه از 608
پرینت  ارسال به