۲۱۶۶۷.عنه صلى الله عليه و آله :ما مِن أحَدٍ مِن النّاسِ أعظَمَ أجرا مِن وَزيرٍ صالِحٍ مَعَ الإمامِ ، يأمُرُهُ بِذاتِ اللّهِ فيُطيعُهُ . ۱
۲۱۶۶۸.عنه صلى الله عليه و آله :مَن وَلِيَ مِنكُم عَمَلاً فأرادَ اللّهُ بهِ خَيرا جَعَلَ لَهُ وَزيرا صالِحا ؛ إن نَسِيَ ذَكّرَهُ ، و إن ذَكرَ أعانَهُ . ۲
۲۱۶۶۹.عنه صلى الله عليه و آله :إذا أرادَ اللّهُ بالأميرِ خَيرا جَعَلَ لَهُ وَزيرَ صِدقٍ ؛ إن نَسِيَ ذَكَّرَهُ ، و إن ذَكَرَ أعانَهُ . و إذا أرادَ (اللّهُ) بهِ غَيرَ ذلكَ جَعَلَ لَهُ وَزيرَ سَوءٍ ؛ إن نَسِيَ لَم يُذَكِّرْهُ ، و إن ذَكَرَ لَم يُعِنْهُ . ۳
۲۱۶۷۰.عنه صلى الله عليه و آله :ما بَعَثَ اللّهُ مِن نَبيٍّ و لا كانَ بَعدَهُ مِن خَليفَةٍ إلاّ لَهُ بِطانَتانِ : بِطانَةٌ تأمُرُهُ بِالمَعروفِ و تَنهاهُ عنِ المُنكَرِ ، و بِطانَةٌ لا تَألُوهُ خَبالاً ، فمَن وُقِيَ شَرَّها فَقَد وُقِيَ . ۴
۲۱۶۷۱.بحار الأنوار عن عبدِ اللّهِ بنِ عبّاس :سمعتُ رسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله يقولُ : إنّ أوّلَ ما كَلَّمَني بهِ [أي اللّهَ عَزَّ و جلَّ في لَيلَةِ الإسراءِ] أن قالَ : يا محمّدُ ، انظُرْ تَحتَكَ ، فنَظَرتُ إلَى الحُجُبِ قدِ انخَرقَت ، و إلى أبوابِ السّماءِ قد فُتِحَت ، و نَظَرتُ إلى عليٍّ و هو رافِعٌ رأسَهُ إلَيَّ فكَلَّمَني و كَلَّمتُهُ و كلَّمَني ربّي عَزَّ و جلَّ . فقُلتُ : يا رَسولَ اللّهِ ، بِمَ كَلَّمَكَ ربُّكَ ؟ قالَ : قالَ لي : يا محمّدُ ، إنّي جَعَلتُ علِيّا وَصِيَّكَ و وَزيرَكَ و خَليفَتَكَ مِن بَعدِكَ ، فأعلِمْهُ . ۵
۲۱۶۶۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اجر هيچ يك از مردم بزرگتر از اجر وزيرى شايسته براى زمامدار نيست كه او را درباره خداوند [و اطاعت از فرامين او ]سفارش كند و وى به توصيه هايش عمل نمايد.
۲۱۶۶۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر يك از شما كه عهده دار كارى شود و خداوند خير او را بخواهد، برايش وزير پاك و شايسته اى قرار مى دهد، كه هرگاه فراموش كرد به او يادآورى كند و هرگاه يادش بود، كمكش رساند.
۲۱۶۶۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه خداوند خوبى فرمانروايى را بخواهد، وزيرى راستين و شايسته براى او قرار دهد، كه هرگاه فراموش كرد به او يادآورى كند و هرگاه به يادش بود او را يارى رساند. ولى هرگاه خداوند غير آن را براى او بخواهد، وزير بدى نصيبش كند كه هرگاه فراموش كرد به او يادآورى نكند و اگر هم به يادش بود ياريش نرساند.
۲۱۶۷۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند هيچ پيامبرى مبعوث نكرد و آن پيامبر پس از خود جانشينى نداشت، مگر اينكه اطرافيانش دو دسته بودند: دسته اى كه او را به كارهاى نيك توصيه مى كردند و از بدى باز مى داشتند و دسته اى كه از هيچ نابكارى در حقّ او كوتاهى نمى كردند. پس، هركه از شرّ اين دسته حفظ شد براستى كه محفوظ مانده است.
۲۱۶۷۱.بحار الأنوارـ به نقل از عبد اللّه بن عباس ـ: شنيدم پيامبر خدا صلى الله عليه و آله مى فرمود : نخستين چيزى كه [خداوند عزّ و جلّ در شب معراج ]به من فرمود ، اين بود كه گفت: اى محمّد! پايين پاى خود را نگاه كن. پس، پرده ها را ديدم كه از هم دريده و درهاى آسمان را ديدم كه گشوده شدند و على را ديدم كه سر خود را به سوى من بالا گرفته است. پس با هم سخن گفتيم و پروردگارم عزّ و جلّ با من سخن گفت. عرض كردم: اى رسول خدا! پروردگارت به تو چه سخنى گفت؟ پيامبر فرمود: به من فرمود: اى محمّد! من على را وصىّ و وزير و جانشين تو پس از تو قرار دادم. اين را به آگاهى او برسان.
