۲۱۷۷۴.عنه عليه السلام :اُوصِيكَ بتَقوَى اللّهِ ؛ فإنَّ اللّهَ قد ضَمِنَ لمَنِ اتَّقاهُ أن يُحَوِّلَهُ عمّا يَكرَهُ إلى ما يُحِبُّ ، و يَرزُقَهُ مِن حَيثُ لا يَحتَسِبُ . ^۱

۲۱۷۷۴.امام صادق عليه السلام :تو را به تقواى خدا سفارش مى كنم؛ زيرا خداوند ضمانت كرده است كه هر كس از او پروا كند، وى را از وضعى كه خوش ندارد به وضعى كه خوش دارد درآورد و از جايى كه گمان نمى برد روزيش دهد.

۲۱۷۷۳.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ و قد كَتَبَ بهذهِ الرِّسالَةِ إلى أصحابِهِ و أمَرَهُم بمُدارَسَتِها و النَّظَرِ فيها و تَعاهُدِها و العَمَلِ بها ، فكانُوا يَضَعُونَها في مَساجِدِ بُيوتِهِم ، فإذا فَرَغوا مِن الصَّلاةِ نَظَروا فيها ـ: بسمِ اللّهِ الرّحمنِ الرّحيمِ ، أمّا بَعدُ فاسألوا ربَّكُمُ العافِيَةَ ، و علَيكُم بِالدَّعَةِ ^۱ و الوَقارِ و السَّكِينَةِ ، و علَيكُم بِالحَياءِ و التَّنَزُّهِ عمّا تَنَزَّهَ عنهُ الصّالِحونَ قَبلَكُم ، و علَيكُم بمُجامَلَةِ ^۲ أهلِ الباطِلِ ، تَحَمَّلوا الضَّيمَ مِنهُم ، و إيّاكُم و مُماظَّتَهُم ، دِينوا فيما بَينَكُم و بَينَهُم ـ إذا أنتُم جالَستُموهُم و خالَطتُموهُم و نازَعتُموهُم الكلامَ ، فإنّهُ لا بُدَّ لَكُم مِن مُجالَسَتِهِم و مُخالَطَتِهِم و مُنازَعَتِهِمُ الكلامَ ـ بِالتَّقيَّةِ الّتي أمَرَكُمُ اللّه أن تأخُذوا بِها فيما بَينَكُم و بَينَهُم ، فإذا ابتُلِيتُم بذلكَ مِنهُم فإنَّهُم سَيُؤذُونَكُم و تَعرِفونَ في وجوهِهِمُ المُنكَرَ ، و لَو لا أنَّ اللّهَ تعالى يَدفَعُهُم عَنكُم لَسَطَوا ^۳ بِكُم ، و ما في صُدُورِهِم مِن العَداوَةِ و البَغضاءِ أكثَرُ مِمّا يُبدُونَ لَكُم . مَجالِسُكُم و مَجالِسُهُم واحِدَةٌ ، و أرواحُكُم و أرواحُهُم مُختَلِفَةٌ لا تَأتَلِفُ ، لا تُحِبُّونَهُم أبَدا و لا يُحِبُّونَكُم ، غَيرَ أنّ اللّهَ تعالى أكرَمَكُم بِالحَقِّ و بَصَّرَكُموهُ و لَم يَجعَلْهُم مِن أهلِهِ فتُجامِلونَهُم و تَصبِرونَ علَيهِم و لا مُجامَلَةَ لَهُم و لا صَبرَ لَهُم على شيءٍ ^۴ ، و حِيَلُهُم وَسواسُ بَعضِهِم إلى بَعضٍ ؛ فإنَّ أعداءَ اللّهِ إنِ استَطاعُوا صَدُّوكُم عَنِ الحَقِّ ، فيَعصِمُكُم اللّهُ مِن ذلكَ ......... . ^۵

۲۱۷۷۳.امام صادق عليه السلامـ در نامه اى به اصحاب خود كه به آنان دستور داد آن را همواره بخوانند و در آن دقّت كنند و مضامينش را به كار بندند و آنان نيز نامه را در بعد از نماز آن را مطالعه مى كردند ـنوشت : ـ به نام خداوند بخشنده مهربان. امّا بعد، از پروردگارتان عافيت و سلامت بطلبيد و سنگين و با وقار و آرام و با شرم و حيا باشيد و از آنچه خوبان پيش از شما دورى مى كردند، دورى كنيد و با اهل باطل خوشرفتار باشيد و ستم آنان را تحمّل كنيد و از كشمكش زياد با ايشان بپرهيزيد و از آنجا كه از همنشينى و معاشرت و بحث و منازعه با آنان چاره اى نداريد، پس هرگاه با ايشان همنشينى و آميزش كرديد و ميانتان بحث و ستيز درگرفت، تقيّه را ، كه خداوند شما را به رعايت آن فرمان داده است، مراعات كنيد؛ زيرا اگر به[شرّ] آنان گرفتار شويد، شما را آزار خواهند داد و بدخواهى و كينه توزى را در چهره آنان خواهيد ديد و اگر نه اين بود كه خداوند شرّ آنها را از شما دور مى كند، بى گمان بر شما سخت يورش مى آوردند. دشمنى و كينه اى كه از شما در سينه هايشان دارند بيش از آن مقدارى است كه نشان مى دهند. محيط زندگى شما و آنها يكى است، اما جان هاى شما و آنان گونه گون است و با هم انس و الفت نمى گيرند، شما هرگز دوستدار آنان نخواهيد شد و آنان نيز هرگز شما را دوست نخواهند داشت، جز اينكه خداوند متعال شما را با [پذيرش دين ]حق گرامى داشته و بدان بينايتان كرده است، ليكن آنان را از اهل حق قرار نداده است. به همين دليل است كه شما با ايشان خوشرفتارى مى كنيد و در برابر آنان صبوريد، اما آنان از خوشرفتارى [با شما ]به دورند و در برابر هيچ چيز صبر و تحمّل ندارند،بلكه نقشه ها و حيله گرى هاى خود را به يكديگر القا مى كنند ؛ زيرا كه دشمنان خدا،چنانچه بتوانند، شما را از حقّ و حقيقت باز مى دارند. پس خداوند شما را از اين نقشه ها و گزندها حفظ مى كند ......... .