۲۲۰۰۹.عنه عليه السلام :يا صاحِبَ العِلمِ ، اِعلَمْ أنّ كُلَّ مَعصِيَةٍ عَجَزتَ عَن تَوبَتِها بمَنزِلَةِ عُقوبَةٍ تُعاقَبُ بِها . ^۱

۲۲۰۱۰.عنه عليه السلام :يا صاحِبَ العِلمِ ، كُرَبٌ لا تَدري مَتى تَغشاكَ ، فاستَعِدَّ لَها قَبلَ أن تَفجأكَ . ^۲

۲۲۰۱۱.تحف العقول :عيسى عليه السلام ـ لأصحابِهِ ـ : أ رَأيتُم لَو أنّ أحَدا مَرَّ بأخيهِ فرَأى ثَوبَهُ قَدِ انكَشفَ عَن عَورَتِهِ ، أ كانَ كاشِفا عَنها أم يَرُدَّ على ما انكَشَفَ مِنها ؟ قالوا : بَل يَرُدُّ على ما انكشَفَ مِنها . قالَ : كلاّ، بَل تَكشِفونَ عَنها ! فعَرَفوا أنّهُ مَثَلٌ ضَربَهُ لَهُم ، فقالوا : يا رُوحَ اللّهِ ، و كيفَ ذاكَ ؟ قالَ : ذاكَ الرّجُلُ مِنكُم يِطَّلِعُ علَى العَورَةِ مِن أخيهِ فلا يَستُرُها . ^۳

۲۲۰۱۲.عيسى عليه السلام :بِحَقٍّ أقولُ لَكُم اُعلِّمُكُم لِتَعلَموا و لا اُعلِّمُكُم لِتُعجَبوا بأنفُسِكُم : إنّكُم لَن تَنالوا ما تُريدونَ إلاّ بِتَركِ ما تَشتَهونَ ، و لَن تَظفَروا بما تأملونَ إلاّ بِالصَّبرِ على ما تَكرَهونَ . ^۴

۲۲۰۰۹.عيسى عليه السلام :اى دانشور! بدان كه هر گناهى كه از پس توبه اش برنيايى به منزله كيفرى است كه با آن مجازات مى شوى.

۲۲۰۱۰.عيسى عليه السلام :اى دانشور! رنج و گرفتارى هايى در پيش است كه نمى دانى كى تو را فرا مى گيرند. پس پيش از آنكه ناگهان بر تو در رسند خود را براى آنها آماده كن.

۲۲۰۱۱.تحف العقول :عيسى عليه السلام ـ به ياران خود ـ فرمود : بگوييد ببينم اگر يكى از شما به برادر خود بگذرد و ببيند جامه اش از روى شرمگاهش كنار رفته است، آيا آن را بيشتر كنار مى زند يا مى پوشاندش؟ عرض كردند: آن را مى پوشاند. فرمود: نه، بلكه عريانترش مى كنيد! يارانش دانستند كه برايشان مَثَلى زده است. پس عرض كردند: اى روح اللّه ! منظور چيست؟ فرمود: منظور اين است كه يكى از شماها عيب برادرش را مى بيند و آن را نمى پوشاند.

۲۲۰۱۲.عيسى عليه السلام :حقيقتا به شما مى گويم ، من به شما علم مى آموزم تا دانا شويد، علمتان نمى آموزم كه خودپسند شويد. شما هرگز به آنچه خواهيد نرسيد، مگر با ترك هوس هاى خود و به آنچه آرزو داريد دست نيابيد، مگر با شكيبايى بر آنچه ناخوش داريد.

۲۲۰۰۶.عنه عليه السلام :يا بَني إسرائيلَ ، قِلَّةُ المَنطِقِ حُكمٌ عَظيمٌ ، فعلَيكُم بِالصَّمتِ فإنّهُ دَعَةٌ ^۱ حَسَنَةٌ ، و قِلَّةُ وِزْرٍ ، و خِفَّةٌ مِن الذُّنوبِ ، فحَصِّنوا بابَ العِلمِ فإنّ بابَهُ الصَّبرُ ، و إنّ اللّهَ يُبغِضُ الضَّحّاكَ مِن غَيرِ عَجَبٍ ، و المَشّاءَ إلى غَيرِ أدَبٍ ^۲ ، و يُحِبُّ الوالِيَ الّذي يكونُ كالرّاعي لا يَغفُلُ عَن رَعيَّتِهِ ، فاستَحيُوا اللّهَ في سَرائرِكُم كما تَستَحيَونَ النّاسَ في عَلانِيَتِكُم ، و اعلَموا أنّ كَلِمَةَ الحِكمَةِ ضالَّةُ المُؤمنِ ، فعلَيكُم بِها قَبلَ أن تُرفَعَ ، و رَفعُها أن تَذهَبَ رُواتُها . ^۳

۲۲۰۰۷.عنه عليه السلام :يا صاحِبَ العِلمِ، عَظِّمِ العُلَماءَ لِعِلمِهِم و دَعْ مُنازَعَتَهُم ، و صَغِّرِ الجُهّالَ لِجَهلِهِم و لا تَطرُدْهُم ، و لكن قَرِّبْهُم و عَلِّمْهُم . ^۴

۲۲۰۰۸.عنه عليه السلام :يا صاحِبَ العِلمِ ، اِعلَمْ أنّ كُلَّ نِعمَةٍ عَجَزتَ عَن شُكرِها بمَنزِلَةِ سَيّئَةٍ تُؤاخَذُ علَيها . ^۵

۲۲۰۰۶.عيسى عليه السلام :اى بنى اسرائيل! كم گويى حكمت بزرگى است. پس خاموشى گزينيد كه آن آرامشى نيكو و مايه كم شدن وزر و بال و سبكبارى از گناهان است. باب دانش را محكم سازيد؛ زيرا كه باب آن شكيبايى است. همانا خداوند كسى را كه بيجا مى خندد و بيهوده مى گردد دشمن دارد و زمامدارى را كه چون چوپان از رعيّت خويش غافل نيست دوست مى دارد. پس در نهان از خدا شرم كنيد، همچنان كه آشكارا از مردم شرم مى داريد و بدانيد كه سخن حكيمانه گمشده مؤمن است. پس، پيش از آنكه از ميان برود، آن را دريابيد، و از بين رفتن آن به رفتن گويندگان آن است .

۲۲۰۰۷.عيسى عليه السلام :اى دانشور! دانشمندان را به خاطر دانشى كه دارند بزرگ دار و ستيزه كردن با آنان را رها كن و نادانان را به سبب نادانيشان حقير شمار، اما از خودت مران، بلكه آنان را به خود نزديك گردان و علمشان بياموز.

۲۲۰۰۸.عيسى عليه السلام :اى دانشور! بدان كه هر نعمتى كه از عهده شكرش برنيايى، چونان گناهى است كه از آن بازخواست مى شوى.