۲۲۰۱۹.عنه عليه السلام :بِحَقٍّ أقولُ لَكُم : إنّ الزَّرعَ يَنبُتُ في السَّهلِ و لا يَنبُتُ في الصَّفا ، و كذلك الحِكمَةُ تَعمُرُ في قَلبِ المُتَواضِعِ و لا تَعمُرُ في قَلبِ المُتَكبِّرِ الجَبّارِ . أ لَم تَعلَموا أنّهُ مَن شَمَخَ برَأسِهِ ^۱ إلَى السَّقفِ شَجَّهُ ، و مَن خَفَضَ برَأسِهِ عَنهُ استَظَلَّ تَحتَهُ و أكنَّهُ ؟! و كذلكَ مَن لَم يَتَواضَعْ للّهِ خَفَضَهُ ، و مَن تَواضَعَ للّهِ رَفَعَهُ ، إنّهُ لَيسَ على كُلِّ حالٍ يَصلُحُ العَسَلُ في الزِّقاقِ ، و كذلكَ القُلوبُ لَيسَ على كُلِّ حالٍ تَعمُرُ الحِكمَةُ فيها . إنّ الزِّقَّ ما لَم يَنخَرِقْ أو يَقحَلْ أو يَتفُلْ فسَوفَ يَكونُ لِلعَسَلِ وِعاءً ، و كذلكَ القُلوبُ ما لَم تَخرِقْها الشَّهَواتُ و يُدَنِّسْها الطَّمَعُ و يُقَسِّها النَّعيمُ فسَوفَ تَكونُ أوعِيَةً للحِكمَةِ . ^۲

۲۲۰۲۰.عنه عليه السلام :بِحَقٍّ أقولُ لَكُم : إنّ الحَريقَ لَيَقَعُ في البَيتِ الواحِدِ فلا يَزالُ يَنتَقِلُ مِن بَيتٍ إلى بَيتٍ حتّى تَحتَرِقَ بُيوتٌ كَثيرَةٌ ، إلاّ أن يُستَدرَكَ البَيتُ الأوَّلُ فيُهدَمَ مِن قَواعِدهِ فلا تَجِدَ فيهِ النّارُ مَعمَلاً ، و كذلكَ الظّالِمُ الأوَّلُ لَو يُؤخَذُ على يَدَيهِ لَم يُوجَدْ مِن بَعدِهِ إمامٌ ظالِمٌ فيَأتَمُّونَ ^۳ بهِ ، كما لَو لَم تَجِدِ النّارُ في البَيتِ الأوَّلِ خَشَبا و ألواحا لَم تُحرِقْ شَيئا . ^۴

۲۲۰۱۹.عيسى عليه السلام :به حق بگويمتان، زراعت در دشت مى رويد و روى سنگ سخت و برآمده نمى رويد. حكمت نيز در دل شخص فروتن بالنده مى شود و در دل انسان متكبر گردن كش بالندگى نمى يابد. مگر نمى دانيد كه هر كس سر خود را بر سقف سايد، سرش بشكند و هر كس سرش را از سقف فروتر گيرد، در زير آن سايه گيرد و سقف او را پناه دهد. همچنين كسى كه براى خدا فروتنى نكند، خداوند پست و زبونش گرداند و هر كه براى خدا افتادگى كند، خداوند او را بالا برد. چنين نيست كه عسل براى هر خيكى مناسب باشد. دل ها نيز چنين اند، هر دلى حكمت پرور نيست. خيك تا زمانى كه ندريده يا نخشكيده و يا نگنديده باشد، مى تواند ظرفى [مناسب ]براى عسل باشد، دل ها نيز چنين اند؛ تا زمانى كه شهوات آنها را از هم ندريده و طمع، آلوده شان نساخته و خوشى و نعمت سختشان نكرده باشد، مى توانند ظرفى [مناسب ]براى حكمت باشند.

۲۲۰۲۰.عيسى عليه السلام :به حق بگويمتان، [گاه ]آتش در يك خانه مى افتد و پيوسته از خانه اى به خانه اى ديگر سرايت مى كند تا جايى كه خانه هاى بسيارى را مى سوزاند مگر اينكه در همان خانه نخست جلو آتش را بگيرند و آن را از بن ويران كنند تا آتش از كار بيفتد. بدين سان است ستمگر . نخست، اگر دست او را بگيرند، بعد از او پيشواى ستمگرى پيدا نشود كه ديگران به او تأسّى جويند. همچنان كه اگر آتش در خانه نخست چوب و تخته اى نمى يافت، چيزى را نمى سوزاند.

۲۲۰۱۸.عنه عليه السلام :بِحَقٍّ أقولُ لَكُم : إنّ شَرَّ النّاسِ لَرجُلٌ عالِمٌ آثَرَ دُنياهُ على عِلمِهِ ، فأحَبَّها و طَلَبَها و جَهِدَ علَيها ؛ حتّى لَوِ استَطاع أن يَجعَلَ النّاسَ في حَيرَةٍ لَفَعَلَ ، و ما ذا يُغني عَنِ الأعمى سَعَةُ نُورِ الشَّمسِ و هُو لا يُبصِرُها ؟! كذلكَ لا يُغني عَنِ العالِمِ عِلمُهُ إذ هُو لَم يَعمَلْ بهِ . ما أكثَرَ ثِمارَ الشَّجَرِ و لَيسَ كُلُّها يَنفَعُ و يُؤكَلُ ! و ما أكثَرَ العُلَماءَ و لَيسَ كُلُّهُم يَنتَفِعُ بما عَلِمَ ! و ما أوسَعَ الأرضَ و لَيسَ كُلُّها تُسكَنُ ! و ما أكثَرَ المُتَكلِّمِينَ و لَيسَ كُلُّ كَلامِهِم يُصَدَّقُ ! فاحتَفِظوا مِن العُلَماءِ الكَذَبَةِ الّذينَ علَيهِم ثِيابُ الصُّوفِ ، مُنَكِّسي رُؤوسِهِم إلَى الأرضِ، يُزَوِّرونَ ^۱ بهِ الخَطايا ، يَرمُقونَ مِن تَحتِ حَواجِبِهِم كما تَرمُقُ الذِّئابُ ، و قَولُهُم يُخالِفُ فِعلَهُم ، و هَل يُجتَنى مِن العَوسَجِ العِنَبُ ؟! و مِنَ الحَنظَلِ التِّينُ ؟! و كذلكَ لا يُؤَثِّرُ قَولُ العالِمِ الكاذِبِ إلاّ زُورا ، و لَيس كُلُّ مَن يَقولُ يَصدُقُ . ^۲

۲۲۰۱۸.عيسى عليه السلام :به حق بگويمتان، بدترين مردم، مرد دانشمندى است كه دنيايش را بر دانش خود برگزيند و دوستدار دنيا شود و در پى آن برآيد و براى تحصيل آن بكوشد و حتى اگر بتواند مردم را به سرگردانى و گمراهى كشاند، اين كار را مى كند. گستردگى نور خورشيد،براى نابينايى كه آن را نمى بيند چه حاصلى دارد؟! همچنين دانش هر عالمى كه به آن عمل نكند به او سودى نمى بخشد. چه بسيار است ميوه هاى درختان، اما همه آنها مفيد و خوردنى نيستند و چه بسيارند دانشمندان، اما همه آنها از آنچه مى دانند بهره نمى برند! و چه پهناور است زمين، اما همه جاى آن قابل سكونت نيست! و چه بسيارند سخن گويان، اما همه سخنان آنان مورد تصديق نباشد! پس، خود را از [شرّ ]دانشمندان دروغين نگه داريد، همانان كه پشمينه مى پوشند و براى درست جلوه دادن خطاها و گناهانشان سرهاى خود را به زير مى افكنند و چون گرگ ها از زير ابروان خويش (زير چشمى) مى نگرند و گفتارشان با كردارشان مخالف است. آيا مى شود از خاربن، انگور چيد؟!و از بوته حنظل، انجير؟! همچنين گفته دانشمند دروغگو ثمرى جز ناحق ندارد و چنين نيست كه هر كس سخنى بگويد راست گويد.