۲۲۰۵۱.عنه عليه السلام :بِحَقٍّ أقولُ لَكُم : طُوبى لِلّذينَ يَتَهَجَّدونَ مِن اللَّيلِ ، اُولئكَ الّذين يَرِثونَ النُّورَ الدّائمَ ؛ مِن أجلِ أنّهُم قامُوا في ظُلمَةِ اللَّيلِ على أرجُلِهِم في مَساجِدِهِم يَتَضَرَّعونَ إلى ربِّهِم رَجاءَ أن يُنَجِّيَهُم في الشِّدَّةِ غَدا . ^۱

۲۲۰۵۲.عنه عليه السلام :بِحَقٍّ أقولُ لَكُم : إنّ الدُّنيا خُلِقَت مَزرَعةً تَزرَعُ فيها العِبادُ الحُلوَ و المُرَّ و الشَّرَّ و الخَيرَ ، و الخَيرُ لَهُ مَغَبَّةٌ ^۲ نافِعَةٌ يَومَ الحِسابِ ، و الشَّرُّ لَهُ عَناءٌ و شَقاءٌ يَومَ الحَصادِ . ^۳

۲۲۰۵۳.عنه عليه السلام :بِحَقٍّ أقولُ لَكُم : إنّ الحَكيمَ يَعتَبِرُ بِالجاهِلِ ، و الجاهِلَ يَعتَبِرُ بِهَواهُ ، اُوصِيكُم أن تَختِموا على أفواهِكُم بِالصَّمتِ حتّى لا يَخرُجَ مِنها ما لا يَحِلُّ لَكُم . ^۴

۲۲۰۵۴.عنه عليه السلام :بِحَقٍّ أقولُ لَكُم: إنَّكُم لا تُدرِكونَ ما تَأمَلونَ إلاّ بِالصَّبرِ على ما تَكرَهونَ ، و لا تَبتَغونَ ما تُريدونَ إلاّ بِتَركِ ما تَشتَهونَ . ^۵

۲۲۰۵۱.عيسى عليه السلام :به حق بگويمتان، خوشا آنان كه پاسى از شب را به عبادت مى گذرانند! اينانند وارثان روشنايى هميشگى؛ زيرا كه در تاريكى شب در سجده گاهشان روى پاهاى خود ايستاده اند و به درگاه پروردگارشان زارى مى كنند، به اميد اينكه آنان را از سختى فردا[ى قيامت ]برهاند.

۲۲۰۵۲.عيسى عليه السلام :به حق بگويمتان، دنيا كشتزارى است كه مردم در آن شيرين و تلخ و بد و خوب مى كارند و خوبى در روز حساب فرجامى سودمند دارد و بدى در روز درو ، رنج و بدبختى دارد.

۲۲۰۵۳.عيسى عليه السلام :به حق بگويمتان، خردمند از نادان عبرت مى گيرد و نادان از هوس خود. به شما سفارش مى كنم كه بر دهان هاى خويش مُهر خموشى زنيد تا آنچه براى شما روا نيست از آنها بيرون نيايد.

۲۲۰۵۴.عيسى عليه السلام :به حق بگويمتان، شما به آنچه آرزو داريد نرسيد، مگر با شكيبايى بر آنچه ناخوش داريد و به آنچه مى خواهيد دست نيابيد، جز با دست شستن از آنچه دلخواه شماست.

۲۲۰۴۷.عنه عليه السلام :بِحَقٍّ أقولُ لَكُم : ما ذا يُغني عن الجَسَدِ إذا كانَ ظاهِرُهُ صَحيحا و باطِنُهُ فاسِدا ؟ و ما تُغني عَنكُم أجسادُكُم إذا أعجَبَتكُم و قد فَسَدَت قُلوبُكُم ؟! و ما يُغني عَنكُم أن تُنَقُّوا جُلودَكُم و قُلوبُكُم دَنِسَةٌ ؟! ^۱

۲۲۰۴۸.عنه عليه السلام :بِحَقٍّ أقولُ لَكُم : لا تَكُونوا كالمُنخُلِ يُخرِجُ الدَّقيقَ الطَّيِّبَ و يُمسِكُ النُّخالَةَ ، كذلكَ أنتُم تُخرِجونَ الحِكمَةَ مِن أفواهِكُم و يَبقَى الغِلُّ في صُدورِكُم! ^۲

۲۲۰۴۹.عنه عليه السلام :بِحَقٍّ أقولُ لَكُم : اِبدَؤوا بِالشَّرِّ فاترُكوهُ ، ثُمّ اطلُبوا الخَيرَ يَنفَعْكُم ، فإنَّكُم إذا جَمَعتُمُ الخَيرَ مَع الشَّرِّ لَم يَنفَعْكُم الخَيرُ . ^۳

۲۲۰۵۰.عنه عليه السلام :بِحَقٍّ أقولُ لَكُم : إنَّ الّذي يَخوضُ النَّهرَ لا بُدَّ أن يُصيبَ ثَوبَهُ الماءُ و إن جَهِدَ أن لا يُصيبَهُ ،كذلكَ مَن يُحِبُّ الدُّنيا لا يَنجُو مِن الخَطايا . ^۴

۲۲۰۴۷.عيسى عليه السلام :به حق بگويمتان، تن را چه سود كه برونش درست باشد و درونش تباه؟! و شما را چه سود كه پيكرتان خوشايند شما باشد و دل هايتان تباه؟! و شما را به چه كار آيد كه پوست بدنتان را پاكيزه كنيد و دل هايتان آلوده باشد؟!

۲۲۰۴۸.عيسى عليه السلام :به حق بگويمتان: مانند غربال نباشيد كه آرد خوب و نرم را بيرون مى دهد و نخاله را نگه مى دارد. همچنين شما از دهان هاى خود حكمت را بيرون مى دهيد و كينه در سينه هايتان مى ماند.

۲۲۰۴۹.عيسى عليه السلام :به حق بگويمتان، نخست بدى را از خود دور كنيد و سپس خوبى را بجوييد تا سودتان بخشد؛ زيرا اگر نيكى را با بدى جمع كنيد، نيكى به شما سود نبخشد.

۲۲۰۵۰.عيسى عليه السلام :به حق بگويمتان، هر كه به رودخانه قدم گذارد هر اندازه هم بكوشد كه جامه اش تر نشود، بناچار تر شود. همچنين كسى كه دنيا را دوست داشته باشد از خطاها و گناهان نمى رهد.