۲۲۲۲۴.عنه عليه السلامـ في خِتامِ كِتابِهِ للأشتَرِ ـ: و أنا أسألُ اللّهَ بسَعَةِ رَحمَتِهِ ، و عَظيمِ قُدرَتِهِ على إعطاءِ كُلِّ رَغبَةٍ ، أن يُوَفِّقَني و إيّاكَ لِما فيهِ رِضاهُ مِن الإقامَةِ علَى العُذرِ الواضِحِ إلَيهِ و إلى خَلقِهِ . ^۱

۲۲۲۲۵.عنه عليه السلامـ في خِتامِ كِتابِهِ إلى قُثَمَ بنِ العبّاسِ ـ: وفَّقَنا اللّهُ و إيّاكُم لِمَحابِّهِ . ^۲

۲۲۲۲۶.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلامـ مِن دُعائهِ في مَكارِمِ الأخلاقِ ـ: اللّهُمّ و أنطِقْني بِالهُدى ، و ألهِمْني التَّقوى ، و وفِّقْني لِلّتي هِي أزكى ، و استَعمِلْني بما هُو أرضى . ^۳

۲۲۲۲۷.الإمامُ زينُ العابدينَ و الإمامُ الباقرُ عليهما السلامـ كانا يَدعُوانِ بهِ في كُلِّ يَومٍ مِن شَهرِ رَمَضانَ ـ: اللّهُمّ صَلِّ على محمّدٍ و آلِهِ ، و وفِّقْني فيهِ لِلَيلَةِ القَدرِ على أفضَلِ حالٍ تُحِبُّ أن يَكونَ عَلَيها أحَدٌ مِن أوليائكَ و أرضاها لَكَ . ^۴

۲۲۲۲۸.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :لا نِعمَةَ كالعافِيَةِ ، و لا عافِيَةِ كَمُساعَدَةِ التَّوفيقِ . ^۵

۲۲۲۲۴.امام على عليه السلامـ در پايان فرمان خود به مالك اشتر ـنوشت : خداوند را به گستردگى رحمتش و قدرت بى منتهايش بر برآوردن هر خواهشى سوگند مى دهم و از او مسألت مى كنم، مرا و تو را در آنچه مورد رضايت اوست توفيق دهد تا هم نزد او و هم نزد خلقش عذرمان روشن باشد.

۲۲۲۲۵.امام على عليه السلامـ در پايان نامه خود به قُثم بن عباس ـنوشت: خداوند ما و شما را در انجام آن چيزهايى كه دوست دارد، توفيق عطا فرمايد.

۲۲۲۲۶.امام زين العابدين عليه السلامـ در دعاى مكارم الاخلاق ـ: بار خدايا! زبانم را به هدايت گويا كن و به من تقوا الهام فرما و به آن كار كه پاكتر و بالنده تر است توفيقم ده و در راهى كه [نزد تو ]پسنديده تر است به كارم گير.

۲۲۲۲۷.امام زين العابدين و امام باقر عليهما السلامـ در هر روز ماه رمضان با اين دعا ـمى گفتند: بار خدايا! بر محمّد و آل او درود فرست و مرا توفيق ده تا در شب قدر بهترين حالتى را كه دوست دارى هر يك از دوستان تو داشته باشند و بيش از هر حالى مورد رضايت توست، داشته باشم.

۲۲۲۲۸.امام باقر عليه السلام :نعمتى چون عافيت نيست، و عافيتى چون يارىِ توفيق.

۲۲۲۱۹.عنه عليه السلام :عِبادَ اللّهِ ، سَلُوا اللّهَ اليَقينَ ؛ فإنَّ اليَقينَ رأسُ الدِّينِ ......... و ارغَبوا إلَيهِ في التَّوفيقِ ؛ فإنّهُ اُسٌّ وَثيقٌ . ^۱

۲۲۲۲۰.عنه عليه السلام :إنَّ اللّهَ سبحانَهُ إذا أرادَ بعَبدٍ خَيرا وَفَّقَهُ لإنفاذِ أجَلِهِ في أحسَنِ عَمَلِهِ ، و رَزَقَهُ مُبادَرَةَ مَهَلِهِ في طاعَتِهِ قَبلَ الفَوتِ . ^۲

۲۲۲۲۱.عنه عليه السلام :ما أمَرَ اللّهُ سُبحانَهُ بشيءٍ إلاّ و أعانَ علَيهِ . ^۳

۲۲۲۲۲.عنه عليه السلام :نَحمَدُهُ على ما وَفَّقَ لَهُ مِن الطّاعَةِ ، و ذادَ عَنهُ مِن المَعصِيَةِ . ^۴

۲۲۲۲۳.عنه عليه السلامـ في وَصيَّتِهِ لابنِهِ الحسَنِ عليه السلام في الاجتِنابِ عنِ الشُّبُهاتِ ـ: و ابدَأْ قَبلَ نَظَرِكَ في ذلكَ بالاستِعانَةِ بإلهِكَ ، و الرَّغبَةِ إلَيهِ في تَوفيقِكَ ، و تَركِ كُلِّ شائبَةٍ أولَجَتكَ ^۵ في شُبهَةٍ ، أو أسلَمَتكَ إلى ضَلالَةٍ . ^۶

۲۲۲۱۹.امام على عليه السلام :اى بندگان خدا! از خداوند يقين مسألت كنيد؛ زيرا يقين رأس دين است ......... و از او توفيق طلب كنيد؛ زيرا كه توفيق بنيادى استوار است.

۲۲۲۲۰.امام على عليه السلام :هرگاه خداوند خوبى بنده اى را بخواهد به او توفيق مى دهد تا عمرش را در بهترين كارهايش سپرى كند و شتافتن در طاعت او، پيش از فرا رسيدن مرگ را روزيش گرداند .

۲۲۲۲۱.امام على عليه السلام :خداوند سبحان به هيچ چيزى فرمان نداد، مگر اينكه در آن كار [بنده را ]كمك كرد.

۲۲۲۲۲.امام على عليه السلام :خداوند را براى توفيقى كه به انجام طاعت و ترك معصيت داده است مى ستاييم.

۲۲۲۲۳.امام على عليه السلامـ در سفارش خود به فرزند بزرگوارش حسن عليه السلام در اجتناب از شبهات ـفرمود : و پيش از آنكه در اين باره بينديشى، نخست از خداى خود استعانت خواه و از او توفيق بطلب و هر شائبه اى را كه به شبهه ات اندازد يا به گمراهيت كشاند، رها كن.