۲۲۸۱۳.عنه عليه السلام :إنّ تَقوَى اللّهِ حَمَتْ أولياءَ اللّهِ مَحارِمَهُ ، و ألْزَمَت قُلوبَهُم مَخافَتَهُ . ^۱

۲۲۸۱۴.عنه عليه السلام :اللّهُمّ إنّكَ آنَسُ الآنِسينَ (لمُؤانِسينَ) لأوليائكَ ، و أحضَرُهُم بِالكِفايَةِ لِلمُتَوكِّلينَ علَيكَ ، تُشاهِدُهُم في سَرائرِهِم ، و تَطَّلِعُ علَيهِم في ضَمائرهِم ، و تَعلَمُ مَبلَغَ بَصائرِهِم ؛ فأسرارُهُم لكَ مَكشوفَةٌ ، و قُلوبُهُم إلَيكَ مَلهوفَةٌ ، إن أوحَشَتهُمُ الغُربَةُ آنَسَهُم ذِكرُكَ ، و إن صُبَّتْ علَيهِمُ المَصائبُ لَجؤوا إلَى الاستِجارَةِ (الاسْتِخارَةِ) بِكَ ؛ عِلما بأنّ أزِمَّةَ الاُمورِ بِيَدِكَ ، و مَصادِرَها عَن قَضائكَ . ^۲

۲۲۸۱۵.عنه عليه السلامـ في وصفِ أولياء اللّه ـ: هُم قَومٌ أخلَصوا للّهِ تعالى في عِبادَتِهِ ، و نَظَروا إلى باطِنِ الدُّنيا حِينَ نَظَرَ النّاسُ إلى ظاهِرِها، فعَرَفوا آجِلَها حِينَ غُرَّ النّاسُ سِواهُم بعاجِلِها ، فتَرَكوا مِنها ما عَلِموا أنّهُ سَيَترُكُهُم ، و أماتُوا مِنها ما عَلِموا أنّهُ سيُميتُهُم . ^۳

۲۲۸۱۳.امام على عليه السلام :تقواى الهى، دوستان خدا را از حرام هاى او بازداشت و ترس از او را با دل هايشان پيوند داد.

۲۲۸۱۴.امام على عليه السلام :بار خدايا! تو براى دوستان خود انيس ترين انيسانى و براى كارسازى كردن امور توكّل كنندگانِ بر خود آماده ترين كسانى. نهانى هايشان را مى بينى و بر ضماير و انديشه هايشان آگاهى و اندازه بصيرت هايشان را مى دانى. بنا بر اين، رازهايشان براى تو آشكار و دل هايشان به سوى تو مشتاق است. اگر غربت و تنهايى آنان را به وحشت اندازد، ياد تو مونس آنان شود و اگر مصيبت ها بر آنان فرو ريزد، به پناه جويى از تو متوسّل مى شوند؛ زيرا مى دانند كه سررشته كارها در دست توست و منشأ آنها قضا و فرمان توست.

۲۲۸۱۵.امام على عليه السلامـ در وصف اولياى خداوند ـفرمود : آنان مردمى هستند كه در عبادت خداوند متعال اخلاص مى ورزند و زمانى كه مردم ظاهر دنيا را مى بينند، آنان باطن دنيا را مشاهده مى كنند و از اين رو، آينده آن را شناختند در حالى كه ديگر مردم فريفته امروز آنند. پس، از دنيا آنچه را كه مى دانند بزودى آنان را ترك خواهد گفت ، ترك كردند و آنچه را كه مى دانند به زودى آنان را مى ميراند ميراندند.

۲۲۸۰۸.عنه عليه السلام :لَو رَخَّصَ اللّهُ في الكِبرِ لأحَدٍ مِن عِبادِهِ لَرَخَّصَ فيهِ لِخاصَّةِ أنبيائهِ و أوليائهِ ، و لكنَّهُ سبحانَهُ كَرَّهَ إلَيهِمُ التَّكابُرَ، و رَضِيَ لَهُم التَّواضُعَ . ^۱

۲۲۸۰۹.عنه عليه السلام :إنّ الجِهادَ بابٌ مِن أبوابِ الجَنَّةِ، فَتَحَهُ اللّهُ لِخاصَّةِ أوليائهِ . ^۲

۲۲۸۱۰.عنه عليه السلامـ في صِفَةِ الدُّنيا ـ: لَم يَصْفِهَا اللّهُُ تعالى لأوليائهِ ، و لَم يَضِنَّ بها على أعدائهِ . ^۳

۲۲۸۱۱.عنه عليه السلامـ أيضا ـ: لَم يَرْضَها ثَوابا لأوليائهِ، و لا عِقابا لأعدائهِ . ^۴

۲۲۸۱۲.عنه عليه السلامـ أيضا ـ: مَهبِطُ وَحيِ اللّهِ ، و مَتجَرُ أولياءِ اللّهِ ، اكتَسَبوا فيها الرّحمَةَ ، و رَبِحوا فيها الجَنَّةَ . ^۵

۲۲۸۰۸.امام على عليه السلام :اگر بنا بود خداوند به فردى از بندگان خود رخصت كِبر و بزرگ منشى دهد، بى گمان اين رخصت را به پيامبران و دوستان خاصّ خود مى داد، اما خداوند سبحان تكبّر را در نظرشان ناپسند ساخت و برايشان فروتنى پسنديد.

۲۲۸۰۹.امام على عليه السلام :همانا جهاد درى از درهاى بهشت است كه خداوند آن را براى دوستان خاصّ خود گشوده است.

۲۲۸۱۰.امام على عليه السلامـ در وصف دنيا ـفرمود : خداوند بزرگ آن را براى دوستان خود صاف و گوارا نساخته و در دادن آن به دشمنانش بخل نورزيده است.

۲۲۸۱۱.امام على عليه السلامـ در وصف دنيا ـفرمود : خداوند راضى نشده كه دنيا را پاداش دوستان خود و كيفر دشمنانش قرار دهد.

۲۲۸۱۲.امام على عليه السلامـ در وصف دنيا ـفرمود : فرودگاه وحى خداست و بازار سوداگرى دوستان خدا، كه در آن رحمت به دست مى آورند و بهشت را سود مى برند.