۲۲۸۲۰.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :قال رسولُ اللّه صلى الله عليه و آله : مَن عَرَفَ اللّهَ و عَظَّمَهُ مَنَعَ فاهُ مِن الكَلامِ ، وَ بطنَهُ مِن الطَّعامِ ، و عَفى ۱ نَفسَهُ بِالصِّيامِ و القِيامِ .
قالوا : بآبائنا و اُمَّهاتِنا يا رسولَ اللّهِ، هؤلاءِ أولِياءُ اللّهِ؟
قالَ : إنّ أولياءَ اللّهِ سَكَتوا فَكانَ سُكوتُهُم ذِكرا ، و نَظَروا فَكانَ نَظَرُهُم عِبرَةً ، و نَطَقوا فَكانَ نُطقُهُم حِكمَةً ، وَ مَشَوا فَكانَ مَشيُهُم بَينَ النّاسِ بَرَكَةً ، لَولا الآجالُ الّتي قَد كُتِبَت علَيهِم لَم تَقَرَّ أرواحُهُم في أجسادِهِم خَوفا مِن العَذابِ و شَوقا إلَى الثَّوابِ . ۲
۲۲۸۲۱.عنه عليه السلام :إنّ أولياءَ اللّهِ لَم يَزالوا مُستَضعَفِينَ قَليلينَ مُنذُ خَلَقَ اللّهُ آدَمَ عليه السلام . ۳
۲۲۸۲۲.عنه عليه السلام :يا أبا بَصيرٍ ، طُوبى لِشِيعَةِ قائمِنا المُنتَظِرِينَ لِظُهورِهِ في غَيبَتِهِ ، و المُطيعينَ لَهُ في ظُهورِهِ ، اُولئكَ أولِياءُ اللّهِ الّذينَ لا خَوفٌ علَيهِم و لا هُم يَحزَنونَ . ۴
۲۲۸۲۰.امام صادق عليه السلام :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : هر كه خدا را شناسد و به عظمت او پى بَرَد، دهانش را از سخن گفتن فرو بندد و شكمش را از خوراك باز دارد و خودش را با روزه و شب زنده دارى فرسوده سازد.
عرض كردند: پدران و مادران ما به فدايت اى رسول خدا! اينها همان دوستان خدايند؟
فرمود: دوستان خدا خاموشى مى گزينند و خاموشى آنها ذكر خداست و مى نگرند و نگاهشان عبرت است و سخن مى گويند و سخنانشان حكمت است و راه مى روند و راه رفتنشان در ميان مردم مايه بركت است. اگر نه اين بود كه اجل هايشان نوشته شده است، از ترس عذاب و شوق ثواب، [لحظه اى ]جان هايشان در كالبدهايشان قرار نمى گرفت.
۲۲۸۲۱.امام صادق عليه السلام :دوستان خدا، از همان زمانى كه خداوند آدم عليه السلام را آفريد، همواره در ضعف و اقلّيّت بوده اند.
۲۲۸۲۲.امام صادق عليه السلام :اى ابو بصير! خوشا به حال شيعيان قائم ما كه در زمان غيبت او منتظر ظهورش هستند و در زمان ظهورش فرمانبردار اويند. اينان دوستان خدايند كه بر آنان نه بيمى است و نه اندوهگين مى شوند.
