۲۲۸۰۲.عنه صلى الله عليه و آله :إذا استُحِقَّت وَلايَةُ اللّهِ و السَّعادَةُ جاءَ الأجَلُ بَينَ العَينَينِ و ذَهَبَ الأمَلُ وراءَ الظَّهرِ ، و إذا استُحِقَّت وَلايَةُ الشَّيطانِ و الشَّقاوَةُ جاءَ الأمَلُ بَينَ العَينَينِ و ذَهَبَ الأجَلُ وراءَ الظَّهرِ . ۱
۲۲۸۰۳.عنه صلى الله عليه و آله :ثَلاثُ خِصالٍ مِن صِفَةِ أولياءِ اللّهِ: الثِّقَةُ باللّهِ في كلِّ شيءٍ ، و الغِنى بهِ عَن كلِّ شيءٍ ، و الافتِقارُ إلَيه في كلِّ شيءٍ . ۲
۲۲۸۰۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إنّ أولياءَ اللّهِ لَأكثَرُ النّاسِ لَهُ ذِكرا ، و أدوَمُهُم لَهُ شُكرا ، و أعظَمُهُم على بَلائهِ صَبرا . ۳
۲۲۸۰۵.عنه عليه السلام :إنّ أولياءَ اللّهِ تعالى كُلُّ مُستَقرِبٍ أجَلَهُ ، مُكَذِّبٍ أملَهُ ، كَثيرٍ عَمَلُهُ ، قَليلٍ زَلَلُهُ . ۴
۲۲۸۰۶.عنه عليه السلام :إنّ اللّهَ تباركَ و تعالى ......... أخفى وَلِيَّهُ في عِبادِهِ ، فلا تَستَصغِرَنَّ عَبدا مِن عَبيدِ اللّهِ ؛ فرُبَّما يَكونُ وَلِيَّهُ و أنتَ لا تَعلَمُ . ۵
۲۲۸۰۷.عنه عليه السلام :إنّما سُمِّيَتِ الشُّبهَةُ شُبهَةً لأنّها تُشبِهُ الحَقَّ ، فأمّا أولياءُ اللّهِ فضِياؤهُم فيها اليَقينُ ، و دَليلُهُم سَمْتُ الهُدى ، و أمّا أعداءُ اللّهِ فدُعاؤهُم فيها الضَّلالُ ، و دَليلُهُمُ العَمى . ۶
۲۲۸۰۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه دوستى خدا و سعادت سزاوار [كسى ]شود، مرگ پيش چشم او بيايد و آرزو پشت سرش رود و هرگاه دوستى شيطان و شقاوت سزاوار [كسى] شود،آرزو جلو چشم او بيايد و مرگ پشت سرش قرار گيرد.
۲۲۸۰۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سه خصلت از صفات اولياى خداست: اعتماد كردن به خدا در هر كارى و بى نياز شدن به واسطه او از هر چيزى و نيازمندى به او در هر چيزى.
۲۲۸۰۴.امام على عليه السلام :دوستان خدا بيش از همه مردم به ياد او هستند و در شكرگزارى از او مداومت بيشترى نشان مى دهند و بر بلاى او شكيباترند.
۲۲۸۰۵.امام على عليه السلام :دوستان خداوند متعال هر آن كسى است كه مرگ خود را نزديك بيند و آرزويش را دروغ شمارد و بسيار عمل كند و كمتر بلغزد.
۲۲۸۰۶.امام على عليه السلام :خداوند تبارك و تعالى ......... دوست خود را در ميان بندگانش پنهان نگه داشته است. بنا بر اين هيچ يك از بندگان خدا را حقير مشماريد؛ زيرا ممكن است كه او دوست خدا باشد و تو ندانى.
۲۲۸۰۷.امام على عليه السلام :شبهه را از آن رو شبهه ناميده اند كه شبيه حقّ است. اما دوستان خداوند، روشنايى آنها در [ظلمت ]شبهات، يقين است و راهنمايشان، راه راست ولى دشمنان خدا، دعوتگر آنان در شبهات، گمراهى است و راهنمايشان كورى.