هر كه ياد گيرد از امت من چهل حديث را، بنويسند به امر خداوند تعالى در روز قيامت نام او را فقيه و عابد.
چل حديث آن كسى كه از بركرد-عابداست و فقيه در محشر
(4) الوضوء على الوضوء نور على نور. 1 وضو كردن بر سر وضو، نور بر نور است.
چون وضو بر سر وضو سازى-بر سر نور، نورى افرازى
(5) أهل القرآن، أهل اللّه وخاصّته. 2 گفت پيغمبر ـ صلّى اللّه عليه وآله وسلّم ـ: كه اهل قرآن اهل خدا وخاصگان اويند.
اهل قرآن بوند اهل اللّه-زمره خاص بارگاه اله
(6) صلوة الشّبعان كصلوة السّكران. 3 نمازگزاردن سير، همچون نماز گزاردن مست است.
طاعتى كان شكم پرست كند-چون نمازى بود كه مست كند
(7) الشّهرة آفة، والخمول راحة . 4 مشهور شدن آفت است و ناشناخت شدن راحت است.
شهرت مرد، آفت است وگزند-گوشه گيرى است راحت اى فرزند
1.ر.ك: من لايحضره الفقيه، شيخ صدوق، ج۱، ص۴۱، تحقيق على اكبر غفارى، جامعه مدرسين حوزه علميه قم:۱۴۰۴هـ .
2.ر.ك: اعلام الدين، ابومحمد حسن بن ابى الحسن ديلمى، ص ۱۰۰، مؤسسة آل البيت(ع)، بيروت، چاپ دوم: ۱۴۰۹هـ .
3.حديثى بدين عبارت در جوامع روايى پيدا نشد.
4.ر.ك: كنزالعمال، ج۶، ص۱۵،ذيل روايت شماره ۱۴۶۳۵ آمده است.