(57) من عشق وكتم وعفّ ومات فقد مات شهيدا.۱هر كه عاشق شود و پوشيده دارد آن عشق را وعفّت ورزد و بميرد پس بدرستى كه شهيد مرده است.
عشق پاك آنكه او نهان ورزيد-چون در آن عشق مرد هست شهيد
(58) ربّ صائم ليس من صيامه إلاّ الجوع والعطش.۲بسا روزه دار كه نيست او را از روزه خود حاصلى جز گرسنگى و تشنگى!
اى بسا روزه دار كز صومش-نيست حاصل بغير جوع و عطش
(59) إذا أراد اللّه بقوم خيرا مطّرهم باللّيل وشمّسهم بالنّهار.۳چون خواهد خداى تعالى به قومى نيكى را، باران دهد ايشان را به شب و آفتاب دهد ايشان را به روز.
نظر رحمت است از جبّار-مطر ليل و آفتاب نهار
(60) كرّموا أولادي الصّالحون للّه والطّالحون لي.۴گرامى داريد فرزندان مرا، صالحان را از براى خدا، و غير صالحان را از براى دوستى من.
اين چنين گفت سيّد ابرار-كاهل بيت مرا گرامى دار
طالحان را براى حرمت من-صالحان بهر ايزد ذو المن
1.ر.ك: احياء علوم الدين، ج۳، ص۱۵۷؛ تخريج أحاديث الإحياء، ح۲۵۲۴
2.ر.ك: مسندالشهاب، ج۲، ص۳۰۹، ح۱۴۲۴؛ فضائل الأشهر الثلاثة، شيخ صدوق، ص۱۴۴، تحقيق: ميرزا غلام رضا عرفانيان، دارالمحجة البيضاء، بيروت، چاپ دوم: ۱۴۱۲هـ؛ مجموعه ورّام، ج۲، ص۱۸۳؛ در دو منبع اخير با اين عبارت آمده: «ربّ صائم حظّه من صيامه الجوع والعطش».
3.با اندكى اختلاف: بحارالانوار، ج۵۸، ص۳۳۴؛ قصص الأنبياء، قطب الدين راوندى، ص۲۳۶، تحقيق: غلام رضا عرفانيان يزدى، مؤسسة المفيد، بيروت، چاپ اول: ۱۴۰۹هـ.
4.ر.ك: نظم اللّئالي(سؤال و جواب)، محمد باقر مجلسى، ص۳۶۵، نرم افزار معجم مداخل؛ و با اندكى اختلاف: مستدرك الوسائل، ج۱۲، ص۳۷۶
