(۱۴)
لاغنى مع الزنا لافقر مع الصلوة الضحى
هر كه كارش زنا بود پيوست-گر توانگر بود، شود درويش
ور فقيرى نماز چاشت كند-گم شود فقر و مالش آيد پيش
(۱۵)
المسلم من سلم المسلمون من يده ولسانه^۱
تا نگويى شهادت صورت-به معانى دليل ايمان است
گر زدست زبانش پيوسته-سالمى اى پسر مسلمان است
(۱۶)
التّكبّر مع المتكبّر صدقه
هر كه او غير حق تكبّر كرد-آن تكبّر چو صدقه اش داند
وآنكه با مؤمنان تواضع كرد-آن تواضع چو طاعتى داند
(۱۷)
من تواضع للّه رفعه اللّه ومن تكبّر وضعه اللّه^۲
هر كه بهر خدا تواضع كرد-حق مراو را بلند گرداند
ور تكبّر كند چنان افتد-سوى پستى، كه خواست نتواند
(۱۸)
تخلّقوا بأخلاق اللّه
همچو خلق خداى كن خلقت-تا شوى در جهان پسنديده
آنچه بشنيده اى مگو با كس-وآنچه ديدى بساز ناديده