(۲۱)
الكريم إذا وعد وفا وإذا توعّد عفا
هر بزرگى كه وعده اى بكند-كرم است، گر وفا به جا آرد
گر وعيدى كند به جاى كسى-عفو بايد كند، نيازارد
(۲۲)
خير الناس من ينفع الناس و شرّ الناس من يضرّ الناس۱
هر كه از وى به مردمان نفعى-مى رسد مردم است و خير الناس
وآنكه از وى بجز مضرّت نيست-آدمى نيست او بحق، بشناس
(۲۳)
اطلب الحوائج من حسان الوجوه۲
اى برادر مخواه حاجت خويش-جز كه از مردم نكو صورت
زآنكه از مردم كره منظر-نشود حاصل و كند دورت
(۲۴)
من طلب شيئا و جدّ وجد ومن قرع بابا و لجّ ولج
هر كه چيزى طلب كند بيقين-هم بيابد چو جد كند بسيار
هر درى را كه بسته اند برو-بگشايند عاقبت ناچار
(۲۵)
كثرة السؤال يجرّ إلى الفقر
هر كه او پيشه كرد دريوزه-حق برو برگماشت درويشى
آنچه دادت خدا، قناعت كن-كم خور و روزه گير از بيشى
1.مسند الشهاب، ج۲، ص۲۲۳: «خير الناس أنفعهم للناس».
2.مسند الشهاب، ج۱، ص۳۸۴: «اطلبوا الخير عند حسان الوجوه».
