3 ـ مير محمّد حسين خاتون آبادى ، صاحب مناقب الفضلاء

مير محمّد حسين خاتون آبادى ، آنگونه كه در طبقات أعلام الشيعة (الكواكب المنتثرة) ^۱ آمده ^۲ ، فرزند محمّد صالح ثانى فرزند عبدالواسع فرزند صالح اوّل فرزند اسماعيل اوّل فرزند عماد الدين فرزند حسن فرزند جلال الدين است كه نسبش به امام سجّاد - صلواتُ اللّه و سلامُه عليه ـ منتهى مى شود . وى سبطِ علاّمه مجلسى و شاگرد اوست و در اصفهان منصبِ امامت جمعه و شيخ الاسلامى و وزيرىِ مريم بيگم ، عمّه شاه سلطان حسين (1135 ـ 1105) ، را داشته ؛ هر چند در حمله افغان به اصفهان ، در سال 1135 ، او را گرفتند و آزار دادند و اموالش ستدند ، و پس از آن تزهّد اختيار كرد و به عبادت نشست ، همچنان مرجع دينى بود.
هنگامى كه نادر شاه (1169 ـ 1148) بر سر كار آمد و افاغنه را براند ، عثمانيان جز به انضمام ايران به خلافتِ سنّىِ عثمانى رضايت نمى دادند . نادر از مير محمّد حسين خاتون آبادى خواست تا به كفرِ عثمانيها و اباحه خونشان فتوى دهد و لى خاتون آبادى چُنين نكرد.