ـ طيّب اللّه ثراه ـ بوده ـ و ذكر آن در همين نوشتار ، در گفتاوردى از روضات ، رفت ـ نيافتم ؛ و حضرت سيّدنا العلاّمة ، استاد حاج سيّد محمّد على روضاتى ، شارح و مصحّح روضات ، نيز از آن نسخه خبرى نداشتند.
در ويرايش حاضر ، در موارد ترديد وتردّد ـ كه في المثل نمى دانسته ايم سهو از ناسخ است يا ماتن ـ ، معمولاً نظر خود در حاشيه ذكر كرده و در متن اعمال ننموده ايم .
بحث تحليلى از محتويات رساله را نيز به زمانى و مكانى و مجالى و مقالى ديگر موكول كرديم ؛ زيرا اطالت بيش از اين ، با نظم و نظام مجموعه ميراث حديث شيعه سازگار نبود.
6 ـ زين الدّين خوانسارى (مُجاز).
شيخ عبدالنبيّ قزوينى ، صاحب تتميم أمل الآمل ، نوشته است:
«مولانا زين الدين خونسارى : ساكن در اصفهان و از مشاهير علماى آن سامان بود ، و فقيهى دانا به احاديث و احوال رجال و مطّلع از ادلّه فقه وطرق استنباط بود» ۱ .
آن گونه كه در الكواكب المتنثرة آمده ۲ ، وى شريف زين الدين على بن عين على خوانسارى اصفهانى المسكن و صاحب شمارى تصانيف است . از مير محمّد حسين بن محمّد صالح خاتون آبادى به اجازه موسوم به مناقب الفضلاء ـ كه مورد بحث ماست ـ و همچنين از محمّد صادق بن محمّد تنكابنى سراب ، مُجازست ؛ و اين هر دو اجازتنامه موجودند.
1.تتميم أمل الآمل ، ص ۱۷۵ .
2.الكواكب المنتثرة ، ص ۲۹۶ و ۲۹۷ .
