مفتاح الفلاح ، از همان ابتدا ، مورد توجه دانشمندان و اهل معرفت واقع شد .
از جمله ، فقيه و عارف سترگ ، آخوند ملاّ حسينقلى همدانى (م 1311ق) شاگردان اخلاقى خويش را به عمل به محتواى اين كتاب ، سفارش فرموده است . ^۱
روى آرى به مفتاح الفلاح ، سبب شد كه از روزگار تأليف آن تا زمان هاى پسين ، مترجمانى به برگردان آن به پارسى دست گشايند تا فارسى زبانان را نيز از آن ، بهره اى باشد . ^۲
نخستين كسى كه به ترجمه اين اثر دست يازيد ، صدر الدين محمّد تبريزى از شاگردان شيخ بهايى است .

صدر الدين محمّد تبريزى

صدر الدين محمّد بن محب على تبريزى ^۳ (م 1050ق) ، از شاگردان معروف شيخ بهايى است و او را مى توان از پيشاهنگان نهضت پارسى نگارى و ترجمه متون دينى در دوره صفويه برشمرد .
تاكنون ، آثار زير كه همگى ترجمه از عربى به پارسى است ، از او شناخته شده است :
1 . آداب عباسى : ترجمه مفتاح الفلاح شيخ بهايى ^۴ است كه درباره آن ، سخن خواهيم گفت ؛
2 . مختصر آداب عباسى : گزيده آداب عباسى است كه بيانات و حواشى شيخ بهايى را در آن