۱۸۵.وَ مِنْ كَلامِهِ : عَقِيْبُ كُلِّ يَوْمٍ لَيْلٌ .

۰.و از كلام اوست : از پسِ هر روزى شبى است .

هر كه كارش رود به كام پيش
گو بنه دل به روز ناكامى
كز پى هر خوشى است ناخوشى اى
هست هر روز را ز پى ، شامى

۱۸۶.وَمِنْ كَلامِهِ : غَنِمَ مَنْ سَلِمَ .

۰.و از كلام اوست : غنيمت يافت هر كه تن درستى يافت .

فاقه غم نيست گو غنيمت دان
در جهان هر كه تن درستى يافت
تنگ دستى بلا و زان بَتَر است
تن هر كس ز رنج ، سستى يافت

۱۸۷.وَ مِنْ كَلامِهِ : غَلاَ قَدْرُ الْمُتَوَكِّلِيْنَ .

۰.و از كلام اوست : گران شد قدر توكّل كنندگان .

در ترازوى قدر پُر وزن است
بر خدا چون كند توكّل مرد
بى توكّل ، سبك بود قدرش
شد گران قدْر چون توكّل كرد

۱۸۸.غَمْزَةُ الْمَوْتِ أهْوَنُ مِنْ مُجَالَسَةِ مَنْ لاَ يَهْواهُ قَلْبُكَ .

۰.سختى مرگ ، آسان تراست از نشستن با كسى كه نخواهد دل تو را .

سختى مرگ باشد آسان تر
از نشستن ، عزيز من به كسى
كه نخواهد دل تو صحبت او
اين چنينت مباد هم نفسى

۱۸۹.غُلاَمٌ عَاقِلٌ خَيْرٌ مِنْ شَيْخٍ جَاهِلٍ .

۰.پسر عاقل ، بهتراست از پير جاهل .

شرف آدمى به عقل بُود
هر كه او را بُود خِرَد ميزان
پسر عاقلِ نكوگفتار
بهْ زپيرى است كو بُود نادان