۲۲۸.وَ مِنْ كَلامِهِ : لَيِّنِ الْقَلْبَ ^۱ تُحْبَبْ .

۰.و از كلام اوست : نرم كن دل خود را تا دوست داشته شوى .

هر كه شد سختْ دل و درشت سخن
آنكه پيوند اوست ، دشمن اوست
نرم كن دل ، به لطف گوى حديثْ^۲
تا بُود دوستيت در هر پوست

۲۲۹.وَ مِنْ كَلامِهِ : لَيْسَ الشَّيْبُ مِنَ العُمْرِ .

۰.و از كلام اوست : نيست پيرى از زندگانى .

رو جوان مغتنم شمُر طاعت
زان كه گردى چو پير ، نتوانى
در جوانى است قوّت و لذّت
پيرى از عمر نيست تا دانى

۲۳۰.وَ مِنْ كَلامِهِ : لَيْسَ لِلْحَسُودِ رَاحَةٌ .

۰.و از كلام اوست : نيست مر حسود را راحت .

مى خورَد خونْ حسود و تو غافل
خوش برآ كز ازل شد اين قسمت
كس چه حاجت كه رنج او جويد
نيست هرگز حسود را راحت

۲۳۱.وَ مِنْ كَلامِهِ : لَيْسَ لِسُلْطَانِ الْعِلْمِ زَوَالٌ .

۰.و از كلام اوست : نيست مر سلطان علم را زوال .

پيش سلطان كشور علم اند
خسروان زمانه ، سرگردان
شاه كشور زوال بيند ، ليك
نيست سلطان علم را نقصان